«Και τώρα, τι; Σαν τη βόμβα που άργησε να εκραγεί, ο πόλεμος διασπείρει τα αποτελέσματά του μακριά από το πεδίο της μάχης, μέσα στην επικράτεια του επιτιθεμένου. Η έκρηξη του αεροπλάνου που μετέφερε τον Πριγκόζιν, τον επικεφαλής της Βάγκνερ, είναι μια προσπάθεια να κλείσει το χάσμα που άνοιξε η εξέγερση των μισθοφόρων, επιβεβαιώνοντας την πάση θυσία υπεροχή του Πούτιν. Επιβεβαιώνει, όμως, και ότι στη Μόσχα το ενιαίο μπλοκ εξουσίας έχει καταρρεύσει». Ετσι αρχίζει το άρθρο που έγραψε προ ημερών ο βετεράνος δημοσιογράφος και παλιό διευθυντικό στέλεχος της Repubblica Ετζο Μάουρο και τιτλοφορείται «Μαύρη σημαία υψώθηκε πάνω από το Κρεμλίνο».

Ο Μάουρο αναφέρθηκε στην κοσμοϊστορική κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και παρατήρησε ότι «τότε η Ρωσία επαναστάτησε κατά της ΕΣΣΔ, ενώ σήμερα η Ρωσία απειλεί να επαναστατήσει εναντίον του εαυτού της», αν και ακόμη δεν είναι σε εμάς γνωστό πώς. «Η οδός διαφυγής θα είναι στρατιωτική, ολιγαρχική, πολιτική ή μήπως της νομενκλατούρας;» Πάντως η «ανώμαλη πίεση» στο σύστημα του Πούτιν υπάρχει και είναι προϊόν του πολέμου που «τραβάει σε μάκρος και έχει απρόβλεπτα αποτελέσματα». Ολα αυτά τα στοιχεία, κατά τον αρθρογράφο, «ανάγκασαν τον Πούτιν να αποδεχθεί ενώπιον όλων την εικόνα του ως δεσπότη που έχει τον έλεγχο της χώρας». 

Ο Μάουρο φρονεί ότι «η φυσική εξάλειψη των αντιπάλων δημιουργεί κλίμα τρόμου» και επαναφέρει στη μνήμη τη ρωσική Ιστορία: «συμβουλεύει σύνεση σε όσους διαφωνούν». Ο Πριγκόζιν είχε πιστέψει στις εγγυήσεις του Πούτιν, έγραψε ο Μάουρο, ενώ δεν ήξερε και τα όρια της δικής του εξουσίας. «Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τις καταστάσεις, έτσι άφησε τον εαυτό του να αιχμαλωτιστεί από τον αιώνιο ρωσικό πειρασμό του κοζάκου που έγινε τσάρος, εστίασε στην αυτονομία της δύναμης, και όλη η Ρωσία τον είδε να κινείται προς τη Μόσχα επικεφαλής των μισθοφόρων. Τότε ανακοίνωσε τη βούλησή του να φθάσει μέχρι το τέλος. Αλλά κατόπιν υπήρξε η ξαφνική μεταστροφή, η οποία ουδέποτε εξηγήθηκε στους Ρώσους, και η ανακωχή με την εξορία στη Λευκορωσία».

Ο Μάουρο θυμήθηκε τι είχε καταμαρτυρήσει ο Πριγκόζιν κατά του Πούτιν σχετικώς με το Ουκρανικό: «Η κυβέρνηση είπε ότι οι Ουκρανοί ήθελαν να μας επιτεθούν μαζί με το ΝΑΤΟ, όμως ο πόλεμος δεν χρησίμευσε στην αποστρατιωτικοποίηση και στην αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας. Αντιθέτως, ήταν απαραίτητος στην κλίκα που βρίσκεται στη ρωσική εξουσία. Οι ολιγάρχες αποκόμισαν τα κέρδη. Ο ιερός πόλεμος της Ρωσίας έχει μετατραπεί σε κλοπή. Από το 2014 έως το 2022 το Ντονμπάς λεηλατήθηκε από πολλούς. Κάποιοι είναι στην αυλή του προέδρου. Αλλοι ανήκουν στην FSB. Και κάποιοι άλλοι είναι ολιγάρχες». Ετσι ο αρθρογράφος έβγαλε το συμπέρασμα: «Αυτό το κατηγορητήριο είναι η πραγματική απόδειξη της ανατροπής που επιχειρήθηκε, την οποία ο Πούτιν δεν μπορούσε να αποδεχθεί».

Και συνέχισε: «Με αυτές τις κουβέντες του, ο Πριγκόζιν είχε σκίσει το πέπλο σιωπής που τυλίγει την κοινή γνώμη για τον πόλεμο, και, παρά την υποχώρησή του, είχε καταστεί μια για πάντα απειλή, ένα πιθανό πολιτικό υποκείμενο έτοιμο να χρησιμοποιηθεί παντοιοτρόπως, διαθέσιμο για οποιαδήποτε περιπέτεια και οποιαδήποτε συμμαχία. Συνεπώς ο Πούτιν έπρεπε να σβήσει αυτήν την προσβολή, την οποία κατά τη διάρκεια της εξέγερσης είχε χαρακτηρίσει προδοσία και πισώπλατη μαχαιριά στη Ρωσία, πράξη με καταστροφικές συνέπειες, ακόμη και θρυαλλίδα εμφυλίου πολέμου. Η συνάντηση με τον Πριγκόζιν και η μεσολάβηση Λουκασένκο ήταν σκέτη τακτική. Η ένοπλη ομάδα που πήγε μόνη της να πάρει το Κρεμλίνο έπρεπε να συντριβεί».

Ο Μάουρο έγραψε όλα τα παραπάνω για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «όλα αυτά οδήγησαν τον κόσμο όλο να αντιληφθεί ότι το αεροπορικό δυστύχημα είναι πολιτική δολοφονία και ότι η δράστις του εγκλήματος είναι η Μόσχα». Συνεπώς «το κλίμα τρόμου και καταστολής διευρύνεται». Να, πώς: «Ο ρώσος πρόεδρος εκμεταλλεύεται τον φόβο που μπλοκάρει κάθε διαφωνία, εισπράττει όμως και αίσθημα ανασφάλειας. Αυτό θα μπορούσε να γίνει κίνητρο για το μέλλον, εφ’ όσον δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Η επιλογή της σιδερογροθιάς οδήγησε  τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ να ανακοινώσει ότι το ουκρανικό κράτος θα διαγραφεί από τον χάρτη του κόσμου, όμως η χρήση βίας αποκαλύπτει την αδυναμία της ρωσικής πολιτικής.

»Η μαύρη σημαία που υψώνεται πάνω από τον τρούλο του Κρεμλίνου κάνει τις λέξεις του Πούτιν στο βίντεο που προβλήθηκε στους BRICS να αντηχούν εις μάτην». Ηταν λέξεις «υπέρ μιας ‘‘πολυπολικής παγκόσμιας τάξης βασισμένης στο διεθνές δίκαιο, συμμορφούμενης με τον Χάρτη του ΟΗΕ και με τις αρχές της κυριαρχίας και του δικαιώματος κάθε λαού στο δικό του μοντέλο ανάπτυξης’’. Στην πραγματικότητα το παιχνίδι του προέδρου της Ρωσίας είναι η διά πυρός δοκιμασία της απολυταρχίας, η οποία αντιπροσωπεύει τις πλήρεις εξουσίες τον καιρό της επιτυχίας και την ευθύνη σε περίπτωση αποτυχίας . Ο Πούτιν αισθάνεται τον απόηχο της αρχαίας καταδίκης, η οποία ανέκαθεν καταδίωκε το Κρεμλίνο μέσα στη Ρωσική Ιστορία: ο τσάρος είναι είτε αιμοδιψής είτε αιματοβαμμένος». 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News