Καλύτερη επιστροφή στην πραγματικότητα (;) δεν μπορούσα να έχω. Σέβομαι τις απόψεις του Άλκη και του Πάνου, αλλά το INCEPTION είναι ωραία ταινία. Σαν πίνακας του Νταλί και του Μπέικον μαζί, Χίτσκοκ και Ταρκόφσκι, σαν ποίημα του Μπόρχες. Διυλίζοντας και τεμαχίζοντας την (ναι, έχει τη σφραγίδα του Χόλλυγουντ), μάλλον την αδικούμε. Ως σύλληψη είναι αριστουργηματική.

«…Μια μέρα ή μια νύχτα -ανάμεσα στις μέρες και τις νύχτες μου, τι διαφορά υπάρχει;- ονειρεύτηκα ότι στο πάτωμα του κελιού μου υπήρχε ένας κόκκος άμμου. Ξανακοιμήθηκα αδιάφορος. Ονειρεύτηκα ότι ξυπνούσα κι έβλεπα δυο κόκκους. Ξανακοιμήθηκα. Ονειρεύτηκα ότι οι κόκκοι ήταν τρεις. Πολλαπλασιάζονταν έτσι ώσπου το κελί κατακλυζόταν, κι εγώ έβρισκα το θάνατο κάτω απ΄ αυτό το αμμώδες ημισφαίριο….» *

Δεν σας απασχόλησε ποτέ από ποια πλευρά του ονείρου κατοικείτε; Όλα όσα σας συμβαίνουν δεν μοιάζουν πολλές φορές σουρεαλιστικά; Τόσο που να νομίζετε ότι αν ξυπνήσετε δεν θα είναι εκεί ο εφιάλτης; Κάτι σαν τη φάση στην οποία βρίσκεται τώρα η χώρα. Μια Απαρχή ζητάει -άλλοι το είπαν νέα εθνική αφήγηση- για να χτίσει τη ζωή της αλλιώς, αλλά προς το παρόν είναι εγκλωβισμένη κάτω από το αμμώδες ημισφαίριο.

«…Τότε κατάλαβα ότι ονειρευόμουν και καταβάλλοντας τεράστια προσπάθεια, ξύπνησα. Ήταν ανώφελο: μ’ έπνιγε η αναρίθμητη άμμος. Κάποιος μου είπε: Δεν ξύπνησες στον ξύπνο, αλλά σ’ ένα προγενέστερο όνειρο που ήταν μέσα σ’ ένα προγενέστερο και ούτω καθεξής, τόσα όνειρα όσοι οι κόκκοι της άμμου…»*

Κάθε μέρα η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με τα οικεία κακά. Με τις στρεβλώσεις δεκαετιών. Κάθε μέρα κι ένας κόκκος άμμου πάνω μας. Μοιάζουμε με εκπεπτωκότες δανεικού Παραδείσου. Όμως, φθάνει πια. Ήρθε η ώρα να βγούμε από τον λαβύρινθο της κρίσης. Το πρόβλημα δεν είναι (μόνο) οικονομικό, είναι πολιτικό, πολιτισμικό εντέλει υπαρξιακό. Μια κοινωνία που δεν έχει αυτοσεβασμό, που έχει απογοητευμένες τις πρωτοπορίες της, που δεν ελπίζει σ’ ένα καλύτερο αύριο θα είναι καταδικασμένη να κοιμάται και να ξυπνάει στο ίδιο κελί. Την ευθύνη την έχουν πρωτίστως οι κυβερνώντες. INCEPTION, να το δείτε.

* Αποσπάσματα από κείμενο του Χόρχε Λουίς Μπόρχες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News