Στην Τυνησία, το λεγόμενο πολιτικό Ισλάμ απέτυχε. Η ντόπια έκφρασή του, το κίνημα «Ενάχντα», αποδυναμώθηκε πλήρως από τις αστραπιαίες ενέργειες του εκλεγμένου προέδρου της χώρας, του Κάις Σάγιεντ, και τώρα ο ηγέτης των ισλαμιστών, ο Ράχεντ Γκανούκι, προτρέπει μεν τους ομοίους του να αντιδράσουν σε αυτό που ο ίδιος ονομάζει πραξικόπημα, ωστόσο κανείς δεν βγαίνει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί, ο κόσμος κωφεύει. Τι συμβαίνει; Φοβούνται, μήπως, οι Τυνήσιοι; Οχι, δεν φοβούνται.

Η αδράνειά τους εξηγείται πολύ απλά: μπούχτισαν από την κυβερνητική εξουσία του «Ενάχντα», από τη φτώχεια τους, από την αντιδραστική στρατηγική του κράτους, από την ισλαμικού στιλ καταστολή της κοινωνικής ελευθερίας τους. Σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο, έπεσε στο κενό ακόμη και η… «λαρτζ» κίνηση των ισλαμιστών να πληρώσουν όσους θα εμφανίζονταν σαν διαδηλωτές στις πλατείες… Τους τελευταίους μήνες, εξάλλου, γραφεία του «Ενάχντα» δέχθηκαν επιθέσεις και καταστράφηκαν από εξαγριωμένους πολίτες.

«Σήμερα οι 87 Τυνήσιοι στους 100 υποστηρίζουν τον πρόεδρο, και σε περίπτωση εκλογών το ισλαμικό κόμμα θα πάρει περί το 10 % των ψήφων» είπε στη Repubblica ένας διπλωμάτης που γνωρίζει καλά τη βορειοαφρικανική χώρα.

Η αποτυχία του «Ενάχντα» να κυβερνήσει στην Τυνησία είναι σημαντικό πλήγμα για τη «μάνα» του, την αιγυπτιακή οργάνωση τζιχαντιστών με την ονομασία «Αδελφοί Μουσουλμάνοι», η οποία έχει εξαπλωθεί σε όλη τη Μέση Ανατολή. Και επειδή τους «Αδελφούς» στηρίζουν η ισλαμιστική Τουρκία του Ερντογάν και το Κατάρ, οι εξελίξεις στη Τυνησία έχουν επιπτώσεις και σε αυτά τα κράτη όσον αφορά την επιρροή τους και την πραγματική γεωπολιτική ισχύ τους.

Ο Γκανούκι πάντως, που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις είναι αυτήν τη στιγμή ο πιο μισητός άνθρωπος στη χώρα, από τη στενοχώρια του αρρώστησε και κατέληξε στο νοσοκομείο.

Αναλύοντας τα γεγονότα στην Τύνιδα, το ιστορικό Μέσο του Καΐρου, η «Αλ Αχράμ», έγραψε ότι πρόκειται για ήττα του τελευταίου προπυργίου των «Αδελφών Μουσουλμάνων», το σαουδαραβικό Μέσο «Οκάζ» ότι συντελείται εξέγερση κατά των «Αδελφών Μουσουλμάνων», ενώ η απέναντι πλευρά, οι τζιχαντιστές και οι φίλοι τους, αναρωτιούνται τι ρόλο έπαιξαν στην υπόθεση οι ξένοι δάκτυλοι, δηλαδή η Αίγυπτος, η Σαουδαραβία και το Ντουμπάι.

Οι Ιταλοί προβάλλουν τον παραπάνω προβληματισμό των ισλαμιστών, αλλά τον συνοδεύουν με την πληροφορία ότι ο άρρωστος από θλίψη για την απώλεια της εξουσίας Γκανούκι κατήγγειλε τον περιβόητο δάκτυλο των Εμιράτων μέσω της τουρκικής τηλεόρασης… Το κίνημα-κόμμα του βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης, αφού πολλά από τα στελέχη του ζητούν την απομάκρυνσή του από την ηγεσία.

Οι εκτιμήσεις των αναλυτών συγκλίνουν στην άποψη ότι, ως σύνολο, το πολιτικό Ισλάμ φθίνει πλέον. Τα ισλαμικά κόμματα, λένε, όταν ήρθαν στην εξουσία απέδειξαν την αντιδραστικότητά τους λαμβάνοντας μέτρα κοινωνικής καταστολής και επιβολής της σαρίας. Στην Αίγυπτο τους σταμάτησε ο στρατός, στην Τυνησία τους σταμάτησε η κοινωνία των πολιτών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News