Σκαλίζοντας κιτάπια μιας νοικοκυράς παλιάς κοπής, διαπιστώνω πως η τεχνική της για τα μαγειρέματα της νηστείας συμπυκνώνεται στη φράση «πενία τέχνας κατεργάζεται».

Έτσι είναι όλες οι ρετσέτες της γιαγιάς: εδέσματα απλά αλλά θρεπτικά και νόστιμα όσο λίγα.

Ανάμεσά τους περίοπτη θέση κατέχουν τα καλιτσούνια, που βρίσκονται πάντα σε γενναία ποσότητα στο κεντρικό τραπέζι του σαλονιού με το περιεχόμενο τους να αλλάζει ανάλογα με την εποχή: από τυρί και μαρμελάδα μέχρι ξερά φρούτα, σπανάκι ή κρεμμύδι.

Βέβαια, καθότι θρήσκα, κατά τη Σαρακοστή δεν επιτρέπει σε εαυτόν και οικείους κανένα αρτύσιμο έδεσμα, «τουλάχιστον όχι μπροστά μου», όπως λέει.

Επομένως μόνο κρεμμύδι για τα καλιτσούνια της. Μπορεί να φαντάζουν άνοστα, αλλά το κρασί και το αλεύρι κάνουν τη γέμιση τόσο μελωμένη και γεμάτη, που θυμίζει πλούσια μαρμελάδα.

Νηστίσιμα καλιτσούνια της γιαγιάς λοιπόν, γεμιστά με κρεμμύδι αυτή τη φορά

Δείτε ολόκληρο το κείμενο και τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News