Λεκτική βία, μηνύματα για επικείμενο ξεκαθάρισμα λογαριασμών που θα προκύψει από έρευνες της Δικαιοσύνης, απειλές, ανελέητη στοχοποίηση χωρίς στοιχεία.

Η πιο «βίαιη» προεκλογική περίοδος της Μεταπολίτευσης άρχισε ήδη από την Ιθάκη με τη στοχοποίηση του Λουκά Παπαδήμου και θα κορυφωθεί τους επόμενους μήνες ενταγμένη στη στρατηγική της «αξιοπρεπούς ήττας» που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και δύο χρόνια.

Το ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι αν αυτή η στρατηγική εκτός από λάθος για τη χώρα, θα γυρίσει μπούμερανγκ και για την κλειστή ομάδα τού Μαξίμου που θέλει με κάθε τρόπο να παραμείνει βασικός πόλος του πολιτικού συστήματος μετά τις επόμενες εκλογές.

Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα ας δούμε το σκηνικό που διαμορφώνεται.

Η αρχή έγινε με την έμμεση επιβράβευση του μίσους από τον Αλέξη Τσίπρα στο διάγγελμα της Ιθάκης. Συνεχίστηκε με την τοποθέτηση στενού συμβούλου του (δικού του και του Νίκου Παππά) στη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης.

Ο Μιχάλης Καλογήρου δηλώνει ότι «Δικαιοσύνη και πολιτική εξουσία πρέπει να βρίσκονται στην ίδια πλευρά της μάχης απέναντι στους εχθρούς του δημοσίου συμφέροντος» και παρουσιάζεται ηρωικά και απειλητικά από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο ως τιμωρός των αντιπάλων του Τσίπρα.

Λεπτομέρεια: Σύμφωνα με το ΑΠΕ, «παρούσα στην τελετή παράδοσης – παραλαβής του υπουργείου Δικαιοσύνης ήταν και η προϊσταμένη του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού και πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Βασιλική Θάνου»…

Μέρος του σκηνικού και η αντίφαση. Στον ανασχηματισμό ο Τσίπρας, ίσως χωρίς να το καταλάβει, απενεργοποίησε το ρητορικό ουράνιο που έκανε θαύματα ως το 2015. Οι κακοί παλιοί –ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, διαπλεκόμενοι, ακροδεξιοί κλπ– παραμένουν κακοί μόνο αν δεν είναι μαζί μας.

Γιατί ο ανασχηματισμός της Κατερίνας Παπακώστα και της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου έδειξε ότι μπορεί να είναι και καλοί. Πώς; Με τον πιο απλό τρόπο στον κόσμο: αρκεί να αναγνωρίσουν την εξουσία μας και να την υπηρετούν. Αυτομάτως καθαγιάζονται και παύουν να βαρύνονται από αμαρτίες: ούτε «40 χρόνια», ούτε «σκάνδαλο ΚΕΕΛΠΝΟ» ούτε βεβαίως «ακροδεξιοί». Είναι πια δικοί μας. Τελεία.

Το σκηνικό όζει ιδιοτέλεια και η τελική απομυθοποίηση, το ολοκληρωτικό ξεγύμνωμα για να το πούμε απλά, βρίσκεται around the corner που θα έλεγε και ο Ευκλείδης: απέχει ένα τσιγάρο δρόμο.

Για δύο λόγους.

Πρώτον, γιατί την απόπειρα εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης, με προαναγγελίες διώξεων μέσω στημένων δημοσιευμάτων, την έχουν καταλάβει και οι πέτρες.

Δεύτερον, το «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», μετά την εμπειρία της τετραετούς σχεδόν διακυβέρνησης πάλιωσε και σύντομα θα είναι για πέταμα. Οσοι τηρούν αποστάσεις από τις επιδιώξεις της κλειστής ομάδας του Μαξίμου το κατάλαβαν. Και προειδοποιούν ότι η «μανιχαϊστική και σεχταριστική αντίληψη για την πολιτική», το «εμείς εναντίον όλων», που θα έλεγε ο Νίκος Φίλης, δεν οδηγεί πουθενά.

Κι εδώ καραδοκεί το τρίτο και ίσως μοιραίο μπούμερανγκ μετά το Σκοπιανό, που θα διασπούσε τάχα τη ΝΔ, και τους επικοινωνιακούς χειρισμούς γύρω από την τραγωδία στο Μάτι που θα μετέθεταν τις ευθύνες σε όλους τους άλλους, ακόμη και στους ίδιους τους κατοίκους.

Ο κίνδυνος φάνηκε εδώ και μήνες από το γεγονός ότι η δημοσκοπική ψαλίδα με τη Νέα Δημοκρατία παρέμεινε αμετάβλητη -πριν ανοίξει κι άλλο- πάρα τις δήθεν αποκαλύψεις για «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» όπως χαρακτήρισε την υπόθεση Novartis ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος.

Και ο κίνδυνος δεν είναι να «τους τελειώσουν» οι κακοί του παλιού πολιτικού και μιντιακού συστήματος σύμφωνα με το σχήμα του Αλέξη Τσίπρα. Αλλωστε οι πιο πολλοί, ιδίως του μιντιακού, είναι πια δικοί τους.

Ο κίνδυνος είναι να μην έχουν πια σημασία. Οσο η κλειστή ομάδα οξύνει και πολώνει την ατμόσφαιρα πολλαπλασιάζει τον κίνδυνο οι πολίτες που κρατούν πια το ερμηνευτικό κλειδί -από τις πολλές επαναλήψεις- να αντιδράσουν με αντίθετο τρόπο από αυτόν που προσδοκά το Μαξίμου. Στην ψύχρα: να γυρίσουν σελίδα και να συνεχίσουν τη ζωή τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News