Η επιθυμία της για σεξ, όταν πια ήταν 67 ετών, έγινε μπεστ σέλερ και κάποια στιγμή αργότερα θεατρικό έργο. Δεν μπορεί πια να ξέρει κανείς τι απ’ όλη αυτήν την εμπειρία θα κράτησε ως τελευταία σκέψη της η Τζέιν Τζούσκα. Πέθανε πάντως πριν λίγες μέρες στην Καλιφόρνια, στα 84 της χρόνια.

Ήταν συνταξιούχος και εθελόντρια στην οργάνωση Planned Parenthood όταν, το 2003, έγραψε ένα βιβλίο που έμελε να αγκαλιαστεί από το κοινό.  Ο τίτλος του ήταν «A Round-Heeled Woman: Οι περιπέτειες στο τέλος της ζωής μου σε σεξ και ρομαντισμό» – ο χαρακτηρισμός round-heeled, γράφει ο Guardian, είναι αρχαϊκός και θα μπορούσε να αποδοθεί ως «αχόρταγος».

Η Τζέιν προώθησε μόνη της το βιβλίο της – που κάποια στιγμή μάλιστα έφτασε να παρουσιαστεί μέσα από τις σελίδες της φημισμένης λογοτεχνικής επιθεώρησης The New York Review of Books. Για την ίδια όλα ξεκίνησαν όταν είδε την ταινία του Ερίκ Ρομέρ «Ιστορίες του Φθινοπώρου». Αμέσως μετά θα δημοσίευε την εξής αγγελία:  «Πριν γίνω 67 χρονών – τον επόμενο Μάρτιο – θα ήθελα να κάνω πολύ σεξ με έναν άνθρωπο που μου αρέσει».

Γι’ αυτή της την απόφαση, είχε μιλήσει στους New York Times το 2003: «Τι κακό θα μπορούσε αυτή η απόφαση να προκαλέσει σε άλλους ανθρώπους; Το μόνο πρόσωπο που θα μπορούσε να νιώσει άβολα ήταν ο γιος μου. Τον ρώτησα λοιπόν και μου είπε: “Προχώρα, μαμά. Ήρθε η σειρά σου”. Το βράδυ που έστειλα την αγγελία ένιωσα υπέροχα». Eλαβε 63 απαντήσεις. Πέρασε ένας χρόνος, όμως, πριν γράψει το βιβλίο επειδή «δεν ήθελα να σκεφτώ  τι θα συμβεί αν δεν ξανακάνω σεξ με έναν άνδρα».

Το σεξ με άνδρες όλων των ηλικιών άλλαξε τη ζωή της. «Δεν πίστευα ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο», είχε πει ακόμη. «Περίμενα ότι κάποιος θα με δολοφονούσε ή ότι θα πληγωνόμουν από κάποιον άλλον.  Αλλά δεν περίμενα ποτέ να αποκτήσω φιλικές σχέσεις με τόσο εξαιρετικούς άνδρες». Είναι αλήθεια, είχε πει ακόμη, ότι έχει γνωρίσει άνδρες που δεν ήταν ευγενικοί και περιποιητικοί, αλλά επίσης συνευρέθηκε με άλλους που ήταν και ευγενικοί και προσεκτικοί και αστείοι και αληθινοί. «Με άλλα λόγια, ανακάλυψα ότι οι άνδρες είναι άνθρωποι».

Σου μένει αξέχαστη μόνο με την τελευταία ατάκα.

Φωτό: Η Σάρον Γκλες ως Τζέιν Τζούσκα στο Aldwych Theatre  του Λονδίνου το 2011. Πηγή: Guardian/ Tristram Kenton

Η ανωνυμία στο Διαδίκτυο είναι ένα άπιαστο όνειρο; Μια ψευδαίσθηση; Οι New York Times λένε πως όχι. Και γι’ αυτό ανακοίνωσαν ότι προτίθενται να είναι διαθέσιμοι πλέον από το Tor, το δίκτυο στο οποίο οι χρήστες κρύβονται πίσω από την ανωνυμία, γνωστό και ως «σκοτεινό διαδίκτυο» – «dark web».

Ο λόγος; Αυτός ο εικονικός χώρος που κάποιοι χρησιμοποιούν για εγκληματικές δραστηριότητες είναι ένα πολύτιμο καταφύγιο για την προστασία από τα αδιάκριτα βλέμματα στο έργο των δημοσιογράφων και των ακτιβιστών σε όλο τον κόσμο. «Το σκοτεινό διαδίκτυο θα εξυπηρετήσει την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας. Οι New York Times παρουσιάζουν νέα από όλο τον κόσμο και το προϊόν μας φτάνει στους αναγνώστες παντού. Πολλοί χρήστες ανησυχούν ότι το δίκτυο στο οποίο συνδέονται ελέγχεται», αναφέρει η εφημερίδα.

«Η αποστολή των ΝΥΤ είναι να παρέχουν ανεξάρτητη δημοσιογραφία και ποιότητα.  Η ομάδα των τεχνικών μας δεσμεύεται να διασφαλίσει ότι οι αναγνώστες θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στο έργο μας με ασφάλεια». Το δίκτυο Tor επιτρέπει την περιήγηση στον ιστό κρύβοντας τα ίχνη που θα μπορούσαν να είναι σε θέση να εντοπίσουν την συσκευή του χρήστη.

«Η υπηρεσία αυτή των New York Times βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο. Αυτό σημαίνει ότι ορισμένα χαρακτηριστικά, όπως τα στοιχεία σύνδεσης και τα σχόλια, θα απενεργοποιηθούν μέχρι το επόμενο στάδιο της εφαρμογής», δήλωσε ο Ρούνα Σάντβικ , επικεφαλής του συστήματος ασφάλειας της εφημερίδας.

Η κυρία με τα γκρι θα προσφέρει πάντα μαθήματα δημοσιογραφίας.

Φωτό: Μια εξαιρετική εικονογράφηση που τα λέει όλα. Πηγή:  The New York Times/ Kevin Zweerink

Πόρτες με κλειδί αφής, σημεία πρόσβασης με κωδικό, διπλά τζάμια, εργαζόμενοι που υποχρεώνονται να φορούν χειρουργικές στολές. Και ακόμη, αίθουσες των οποίων παρακολουθείται η θερμοκρασία, η υγρασία και η πίεση και ελέγχονται από βίντεο.

Καλώς ήρθατε σε ένα από τα εργαστήρια του Botox Allergan, στο Ιρβάιν της Καλιφόρνιας, εκεί όπου παράγεται το ελιξίριο της νεότητας. Εκείνο που αγαπήθηκε από περισσότερο και λιγότερο διάσημους. Οι έλεγχοι μέσα στο εργαστήριο, το οποίο μπορεί να το πει κανείς και «Φρούριο του Botox», δεν γίνονται μόνο για λόγους προστασίας από τους ανταγωνιστές των «πολύτιμων φιαλών» – που μόνο μέσα στο 2016 τους απέφεραν πωλήσεις 2,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αλλά και επειδή «το συστατικό που διαγράφει τα σημάδια της γήρανσης λαμβάνεται από μία από τις πιο τοξικές ουσίες που είναι γνωστές στην επιστήμη», όπως αναφέρει το Bloomberg.

Η αλλαντοτοξίνη, στην πραγματικότητα, είναι μια πρωτεΐνη που παράγεται από το βακτήριο Clostridium botulinum (Κλωστηρίδιο της αλλαντίασης) και θεωρείται «η πιο ισχυρή νευροτοξίνη που έχει ανακαλυφθεί ποτέ, η οποία μπορεί να προκαλέσει δηλητηρίαση από αλλαντίαση, μια σοβαρή ασθένεια και δυνητικά θανατηφόρα σε ανθρώπους και ζώα». Η θανατηφόρα δόση στους ανθρώπους είναι άγνωστη, αλλά «από δεδομένα που προέρχονται από πιθήκους, σε έναν άνθρωπο  βάρους 70 κιλών θανατηφόρα θα ήταν 0,09-0,15 πικογραμμάρια ενδοφλέβιας ή ενδομυϊκής τοξίνης».

Το βακτήριο, το οποίο αναπτύσσεται και πολλαπλασιάζεται σε κονσερβοποιημένα τρόφιμα, είναι τόσο ισχυρό ώστε μια μικρή ποσότητα μπορεί να πνίξει ένα άτομο παραλύοντας τους μύες που χρησιμοποιούνται για την αναπνοή. Δεν είναι τυχαίο ότι το «botox θεωρείται ισχυρός παράγοντας βιοτρομοκρατίας στις Ηνωμένες Πολιτείες» λέει το ρεπορτάζ.

Σόρυ αλλά καμιά φορά αυτό το βλέπεις και στα μποτοξαρισμένα πρόσωπα.

Φωτό: Αρκεί μια σταγόνα για να σε στείλει; Πηγή: Sutterstock

Ηταν το 1980 όταν ο Ράιαν Γουέιντμαν έφτασε στη Νέα Υόρκη από την Καλιφόρνια με μοναδικό όνειρο να γίνει διάσημος φωτογράφος. Σύντομα, όμως, βρέθηκε αναγκασμένος να ασχολείται με πιο πρακτικά θέματα όπως ήταν η πληρωμή του ενοικίου του. Χάρις στον γείτονά του, ο οποίος ήταν οδηγός ταξί, βγήκε με το ταξί μια νύχτα και ξανά την επομένη.

Κι έτσι βρήκε έναν τρόπο να πληρώνει τους λογαριασμούς από τη μία και από την άλλη την τέλεια διέξοδο στη δημιουργικότητά του. Γιατί επί τριάντα και πλέον χρόνια , ο Ράιαν Γουέιντμαν θα συνεχίσει να εργάζεται ως οδηγός ταξί μερικής απασχόλησης χρησιμοποιώντας παράλληλα τους πελάτες του ως μοντέλα για τον φωτογραφικό του φακό.

«Σε ένα ταξί μπαίνουν πολλοί ενδιαφέροντες και ασυνήθιστοι τύποι ανθρώπων», λέει στο My Modern Met. «Το πίσω κάθισμα ήταν σαν μια εικόνα σε διαρκή κίνηση. Συναρπαστικά πρόσωπα που σε ενέπνεαν με τη δική τους μοναδική ατμόσφαιρα». Κάποιες φορές ζητούσε την άδεια, και άλλες το φλας άστραφτε «κατά λάθος».

Κάποια στιγμή πέτυχε τον Άλεν Γκίνσμπεργκ, τον εμβληματικό ποιητή της γενιάς των μπιτ – φυσικά τον φωτογράφισε. Μια άλλη φορά είδε μια αισθησιακή γυναίκα να περπατά στο δρόμο. Ετρεξε να την προλάβει και την ρώτησε αν θυμάται ότι φωτογραφήθηκε στο πίσω μέρος ενός ταξί. Προς μεγάλη του χαρά, το θυμόταν. «Της είπα να με συναντήσει στη γωνία της 9ης και της 43ης λεωφόρου την επόμενη μέρα και θα τις έδινα τις φωτογραφίες της. Ήταν ενθουσιασμένη και ήμουν κι εγώ».

Αυτόν να κάνει ταινία τώρα ο Σκορτσέζε.

Φωτό: Σύμφωνα με τη λεζάντα του My Modern Met, αυτή είναι η Ρούμπι Ντούμπι Ντου. Πηγή: mymodernmet.com/ Bruce Silverstein Gallery