Πρώτη και τελευταία. Η συνάντηση που είχαν οι Σοσιαλιστές με τους Podemos και τους Ciudadanos δεν απέφερε καρπούς και ό,τι άρχισε με όνειρα για τριπλή συνεργασία κόντρα στο Δεξιό μέτωπο του Μαριάνο Ραχόι φαίνεται πως θα μείνει όνειρο… ανοιξιάτικης νυκτός.

Πλέον, το σενάριο που συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες είναι αυτό της εκ νέου προσφυγής στις κάλπες. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή κι ας δούμε για ποιον λόγο δεν είχαμε λευκό καπνό από τη συνάντηση των τριών κομμάτων που πλασαρίστηκαν πίσω από αυτό του Ραχόι.

Τα περισσότερα πράγματα στην πολιτική έχουν να κάνουν με τους συμβολισμούς. Και το γεγονός πως ούτε ο Πέδρο Σάντες (Σοσιαλιστές), ούτε o Αλμπέρτο Ριβέρα (Ciudadanos) έδωσαν το «παρών» στην… τριμερή φανέρωνε εξ αρχής το πόσο δύσκολο ήταν να βρεθεί η χρυσή τομή. Αντίθετα, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας των Podemos παρευρέθηκε κανονικά.

Οι διαφορές των τριών κομμάτων φαντάζουν αγεφύρωτες και ούτε η ανάγκη ενός συνασπισμού, ο οποίος θα βάλει τέλος στην παντοκρατορία του Ραχόι, ούτε η προοπτική κυβερνησιμότητας φαίνεται να αποτελούν ικανά δέλεαρ. Οι αντιπροσωπίες των τριών κομμάτων συζήτησαν για σχεδόν τρεις ώρες, αλλά όλοι επέμεναν στις αρχικές θέσεις τους. «Νομίζω πως είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως οι διαφορές μεταξύ των Ciudadanos και των Podemos είναι τόσο μεγάλες που δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία», τόνισε μετά το ραντεβού ο Μανουέλ Βιγέγκας από την μεριά του κόμματος του Ριβέρα. Ουσιαστικά, το… πρόβλημα παρατηρείται μεταξύ των δύο κομμάτων, τα οποία είναι και τα δύο κόμματα που μπαίνει για πρώτη φορά στο ισπανικό κοινοβούλιο και που –ουσιαστικά- αποτέλεσαν τον πολιορκητικό κριό για να πέσει το κάστρο του δικομματισμού στη μεγαλύτερη χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου.

Οι διαφωνίες των Podemos με τους Ciudadanos έχουν να κάνουν τόσο με την πολιτική, όσο και με την οικονομία. Ριζοσπαστική Αριστερά οι πρώτοι, φιλελεύθερη Κεντροδεξιά οι δεύτεροι. Το χάσμα απόψεων αρχίζει από ζητήματα που αφορούν την οικονομική πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει η Ισπανία και τελειώνει στις δημόσιες δαπάνες. Αλλά δεν είναι μόνο οικονομικό το θέμα, αφού το ζήτημα της ανεξαρτησίας της Καταλωνίας και ο χειρισμός του αποτελούν ζήτημα στο οποίο κανείς δεν μπορεί να κάνει πίσω. Ο ένας λέει «Α» και ο άλλος «Ω».

Αντίθετα, οι Σοσιαλιστές κρατούν χαμηλότερους τόνους. Το PSOE του Σάντσες ξέρει ότι αφενός μεν δεν μπορεί να χρεωθεί αυτό μία αποτυχία στις διαπραγματεύσεις, αφετέρου πατά πάνω στο εκλογικό ποσοστό του (δεύτερο πίσω από το Λαϊκό Κόμμα του Ραχόι, αλλά με μεγάλη διαφορά) και προσπαθεί να παίξει τον ρόλο του… καλού.

Πιο κοντά οι εκλογές

Ολα τα παραπάνω φέρνουν τις κάλπες ακόμη πιο κοντά. Η κατάσταση δεν δείχνει πως θα εκτονωθεί, κάτι που αφήνει ως μόνο ενδεχόμενο τις εκλογές. Για να καταφέρει να κυβερνήσει το PSOE θα πρέπει είτε να ενώσει τις δυνάμεις του με τους Podemos και τους Ciudadanos, είτε να πάρει μαζί του τους Podemos και μία ακόμη δέσμη ψήφων από μικρότερα κόμματα. Το δεύτερο σενάριο φαντάζει ακόμη πιο δύσκολο.

Υπάρχει και η λύση του συνασπισμού με τον Ραχόι, αλλά οι Σοσιαλιστές δεν θέλουν καν να ακούν για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Μάλιστα, στις συζητήσεις τους στα τηλεοπτικά παράθυρα οι βουλευτές του PSOE αναφέρουν το παράδειγμα της Ελλάδας και την περίοδο διακυβέρνησης από το δίδυμο Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ. Και δεν το αναφέρουν ως παράδειγμα προς μίμηση…

Καταληκτική ημερομηνία για όλα τα παραπάνω η δεύτερη ημέρα του Μαΐου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News