Στην Ελλάδα υπάρχει μια βαθιά ιστορική προτίμηση των καλύτερων μαθητών στις νομικές και ιατρικές σχολές. Αυτό δεν είναι τυχαίο, σε μια χώρα χωρίς σοβαρή βιομηχανία οι μηχανολογικές, οικονομικές και οι φυσικομαθηματικές επιστήμες δεν μπορούν να είναι δημοφιλείς. Ένα απλό παράδειγμα είναι ότι για δεκαετίες οι περισσότεροι μαθηματικοί δεν απορροφούνταν από βιομηχανίες ή εταιρίες τεχνολογίας αλλά από τη δημόσια εκπαίδευση και την παραπαιδεία.

Στην Ελλάδα λοιπόν το κράτος ελέγχει τον αριθμό των φοιτητών που θα γίνουν γιατροί και δικηγόροι, όσοι δεν  καταφέρουν να πετύχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις απαγορεύεται να σπουδάσουν αυτό που αγαπούν, εκτίουν την ποινή τους σε τμήματα πολιτικών επιστημών και παραϊατρικές σχολές περιμένοντας καρτερικά να τελειώσει το μαρτύριο για να δώσουν κατατακτήριες ή παίρνουν το δρόμο της ξενιτιάς πληρώνοντας αδρά ευρωπαϊκά ή αμερικανικά πανεπιστήμια.

Στη χώρα μας επιτρέπεται η ίδρυση ιδιωτικών παιδικών σταθμών, δημοτικών, γυμνασίων, λυκείων, ΙΕΚ, ΚΕΚ και κολεγίων αλλά απαγορεύεται η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Το Πανεπιστήμιο είναι η ιερή μας αγελάδα, δεν έχει σημασία αν είναι κέντρο διαφθοράς, ανομίας, πολιτικής βίας, αν οι συνθήκες εκπαίδευσης είναι τρομακτικές και οι παροχές προς τους εκπαιδευόμενους ελάχιστες.

Σημασία έχει να είναι ένα εχθρικό προς την αγορά, εσωστρεφές και να μην επιτρέπει την πρόσβαση σε όποιον αγαπά τη γνώση. Στην Ελλάδα δεν έχει σημασία αν κάποιος μπορεί να περάσει με επιτυχία όλα τα μαθήματα του Φυσικού για να γίνει Φυσικός αλλά να μπορεί να πληρώσει φροντιστήρια για να περάσει στις πανελλαδικές, στην Ελλάδα αν μία μητέρα θέλει αφού μεγάλωσε τα παιδιά της να σπουδάσει ή ένας εργαζόμενος όταν βγει στην σύνταξη να αποκτήσει ένα πανεπιστημιακό πτυχίο αντί να σαπίζει στα καφενεία απλά απαγορεύεται, έστω και αν είναι διατεθειμένος να πληρώσει αποζημίωση στο Ίδρυμα.

Συγκεκριμένη πολιτική μειοψηφία έχει επιβάλει την πρόσβαση στις σπουδές μόνο σε αυτούς που πιάνουν το όριο των εξετάσεων, αν γράψουν εκατό μόρια λιγότερα από τα απαραίτητα για την αγαπημένη τους επιστήμη και δεν έχουν κουράγιο να ξαναδώσουν, μπορούν να γίνουν μετανάστες, μπορούν να ζήσουν για πάντα με ένα απωθημένο αλλά μην τυχόν τολμήσουν να ζητήσουν ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο ή ένα δημόσιο που θα εγγραφούν καθ’ υπέρβαση με την προϋπόθεση να πληρώσουν δίδακτρα.
Δεν συμβαίνει βέβαια το ίδιο και στην Κύπρο. Εκεί εδώ και λίγα χρόνια έχει ιδρυθεί ένα ιδιωτικό ελληνόφωνο Πανεπιστήμιο το οποίο δίνει πτυχία Νομικής στο Ελληνικό Δίκαιο (εντός ΕΕ).

Τα παιδιά που δεν πέρασαν στην Νομική Σχολή πληρώνουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να αποκτήσουν ένα πτυχίο που πολύ θα ήθελαν να πάρουν στην Ελλάδα μόλις 90 λεπτά αεροπορικώς από την Αθήνα.
Σε αυτό το Πανεπιστήμιο δεν υπάρχουν παρατάξεις, αφίσες στους τοίχους και καθηγητές που δεν διορθώνουν τα γραπτά. Αν κάποιος κυβερνητικός Βουλευτής ή Υπουργός αποφασίσει να μιλήσει στο αμφιθέατρο του κανείς δεν τολμά να του πετάξει γιαούρτι ή να τον χτυπήσει. Τα παιδιά ασχολούνται με τα μαθήματά τους και οι καθηγητές με την διδασκαλία. Να θυμίσω ότι το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο που είναι πηγή εσόδων και μοχλός ανάπτυξης για τη Μεγαλόνησο ιδρύθηκε από κομμουνιστή Πρόεδρο.

Τώρα ποιον εξυπηρετεί η μείωση των εισακτέων για την επόμενη ακαδημαϊκή χρονιά ΑΕΙ-ΤΕΙ που προωθείται μένει να απαντηθεί από την Κυβέρνησή μας.

Επειδή η Ελλάδα είναι απίθανο να αποκτήσει ανοιχτά δημόσια ή μη κρατικά Πανεπιστήμια μία λύση υπάρχει μόνο.
Ένας ευεργέτης, ένας ευπατρίδης, που θα ιδρύσει Ελληνόφωνο Ιδιωτικό μη κερδοσκοπικό Πανεπιστήμιο σε μία πόλη του εξωτερικού το πολύ δύο ώρες από την Αθήνα που θα δίνει πτυχία σε όποιον μπορεί να ολοκληρώσει με επιτυχία το πρόγραμμα σπουδών δια ζώσης ή εξ αποστάσεως. Ένα Πανεπιστήμιο που οι φοιτητές θα πληρώνουν δίδακτρα ανάλογα με το εισόδημα της οικογένειας τους έτσι ώστε οι εύποροι να χρηματοδοτούν τις σπουδές των οικονομικά ασθενέστερων. Που τα κέρδη θα επενδύονται στην ανάπτυξη του Ιδρύματος και σε παροχές προς τους φοιτητές. Αυτό το Πανεπιστήμιο θα συγκεντρώσει τους Έλληνες φοιτητές από όλη την Ευρώπη και θα αναδείξει καθηγητές που δεν θα έχουν καμία σχέση με το άρρωστο καθεστώς της χώρας μας.

Αυτό είναι πραγματική εθνική ευεργεσία, είναι μια κίνηση που θα λυτρώσει χιλιάδες οικογένειες και θα δώσει ένα δυνατό χαστούκι σε όλους μας, μπας και ξυπνήσουμε και δούμε το πραγματικό προοδευτικό δρόμο που πρέπει να οδηγήσουμε τον τόπο.
Υπάρχουν άραγε τέτοιοι Έλληνες;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News