Η ηθοποιός Δώρα Χρυσικού εν μέσω δυο σύρων προσφύγων, τους οποίους φιλοξενεί σπίτι της. Οι φωτογραφίες γίνονται viral στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Είναι ομολογουμένως μια ωραία, απαστράπτουσα εικόνα που μαγνητίζει το μάτι. Μια όμορφη νεαρή γυναίκα και δυο μελαμψοί νέοι άνδρες για παραστάτες της.  Σαν βασίλισσα που την προστατεύουν οι ηρακλείς της, σαν Πλατυτέρα που την φυλάσσουν οι αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, όλοι τους χαμογελαστοί και πλέοντες σε πελάγη οικιακής ευτυχίας. Πώς να μην λατρέψουν τα μήντια ένα τόσο πυκνό πλέγμα συνδηλώσεων;

Σκέφτομαι ωστόσο πόσο προβληματικό θα ήταν το αντίστροφο: ένας νεαρός έλληνας να φιλοξενεί σπίτι του δυο δροσερές σύρες νεάνιδες και να φωτογραφίζεται εν μέσω αυτών σε τρυφερή φιλική περίπτυξη.

Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι θα ήταν δυνατό να βρεθούν δυο νεαρές μουσουλμάνες που θα ταξίδευαν σόλο, χωρίς άντρες και παιδιά και οικογένειες, και που επιπλέον θα δέχονταν να φιλοξενηθούν «αφύλακτες» στο σπίτι ενός «απίστου», δηλαδή μη μουσουλμάνου (εντελώς απίθανη περίπτωση), αυτή η είδηση ποτέ δεν θα έβρισκε τον δρόμο για τα φώτα της δημοσιότητας, όπως έγινε με την όμορφη Δώρα και τους φίλους της.

Στην περίπτωση της Χρυσικού ανακαλούνται στερεότυπα άλλου είδους, αγαθά και μητριαρχικά, αυτά της ειρηνικής μητέρας γης που υποδέχεται στους κόλπους της τα καταπονημένα από τον πόλεμο αρσενικά τέκνα της

Τα μίντια θα δυσκολεύονταν πολύ να προβάλουν ένα τέτοιο γεγονός, που εγείρει πλήθος λεπτών ζητημάτων. Η εικόνα ενός άνδρα ανάμεσα σε δυο γυναίκες παραπέμπει σε πατριαρχικά στερεότυπα γυναικείας εκμετάλλευσης και υποτέλειας. Είναι η εικόνα ενός χαρεμιού που δεν αποτελεί απλό οριενταλιστικό εξωτισμό αλλά, εφόσον ο άνδρας δεν είναι μουσουλμάνος αλλά Δυτικός, μετατρέπεται σε εικόνα κυριαρχίας και κατεξουσίασης της Δύσης έναντι της Ανατολής.

Είναι δύσκολο να φανταστούμε μια τέτοια είδηση (και κυρίως μια τέτοια φωτογραφία) να παίρνει την υπερπροβολή που είχε η αξιέπαινη πράξη της όμορφης Δώρας. Στην απίθανη περίπτωση που αυτό συνέβαινε ίσως επενέβαιναν φεμινιστικές φωνές – ακόμη και θεσμικές, όπως στην περίπτωση της σεξιστικής διαφήμισης του Jumbo –  κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου και στηλιτεύοντας τα αντιδραστικά ανδροκρατικά πρότυπα που εμμέσως προβάλλονται και καθαγιάζονται. Αντίθετα, στην περίπτωση της Χρυσικού ανακαλούνται στερεότυπα άλλου είδους, αγαθά και μητριαρχικά, αυτά της ειρηνικής μητέρας γης που υποδέχεται στους κόλπους της τα καταπονημένα από τον πόλεμο αρσενικά τέκνα της.

Και στις δύο περιπτώσεις (φιλοξενία ανδρών από γυναίκα και γυναικών από άνδρα) ένα τεράστιο απόθεμα πολιτισμικών συμβάσεων, κωδίκων και συμβόλων μεσολαβεί ανάμεσα στην εικόνα και τον δέκτη. Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια· πρέπει και να φαίνεται τίμια. Μια καλή πράξη φιλανθρωπίας δεν αρκεί απλώς να συνέβη· πρέπει και να προβάλλεται με τον κατάλληλο τρόπο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News