Η Λουίζ, η Μπριζίτ, η Γκρέις και οι άλλες (Πρώτες) Κυρίες του κόσμου τούτου. Που, όπως γράφει η Repubblica, έχουν αρχίσει να μπαίνουν στο στόχαστρο όχι μόνο των σόσιαλ μίντια αλλά και των διωκτικών αρχών ή ακόμη και των πολιτικών αντιπάλων των συζύγων τους.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την Λουίζ Λίντον, τρίτη σύζυγο του αμερικανού υπουργού Οικονομικών Στίβεν Μνούτσιν. Η σκωτσέζα πρώην ηθοποιός μοιράζεται την χαρά της εξουσίας στο Instagram όπου πόσταρε φωτογραφίες στις οποίες εικονίζεται η ίδια να κατεβαίνει από ένα στρατιωτικό τζετ έπειτα από μια επίσκεψη με τον σύζυγό της στο Κεντάκι. Όταν μια μητέρα τριών παιδιών από το Ορεγκον σχολίασε ειρωνικά «χαίρομαι να πληρώνω φόρους για τον δικό σας μήνα του μέλιτος», η κυρία Μνούτσιν πέρασε στην αντεπίθεση: «Εμείς πληρώνουμε περισσότερους φόρους». Και μετά τι έγινε; Μετά ποιος είδε τα σόσιαλ μίντια και δεν τα φοβήθηκε.

Το είδωλο της Λουίζ Λίντον είναι η Μελάνια Τραμπ. Που κι αυτή, παρόλη την προσπάθεια που κάνει να φαίνεται τέλεια, έφερε τουλάχιστον μια φορά σε δύσκολη θέση τον σύζυγό της: ήταν τον περασμένο Μάιο στο Ισραήλ, στην πρώτη επίσκεψη του Τραμπ εκτός ΗΠΑ, όταν με μια απότομη κίνηση αρνήθηκε να πιάσει το χέρι του συζύγου της. Τουλάχιστον στη δική της περίπτωση, τα σόσιαλ μίντια της συμπαραστάθηκαν με το hashtag #weareallMelania – είμαστε όλοι Μελάνια. Δεν ήταν όλοι οι Γάλλοι, πάντως Μπριζίτ Μακρόν όταν ο γάλλος πρόεδρος θέλησε να επισημοποιήσει τον ρόλο της στο Ελιζέ δημιουργώντας μια υπηρεσία που θα εργαζόταν για λογαριασμό της. Οι 220.000 υπογραφές που συγκεντρώθηκαν ήταν αρκετές για να σαλπίσει το προεδρικό ζεύγος υποχώρηση.

Εντάξει, υπάρχουν και χειρότερα. Η Γκρέις Μουγκάμπε, ας πούμε, πρώτη κυρία της Ζιμπάμπουε, έκανε χρήση της διπλωματικής ασυλίας για να αποφύγει τη σύλληψη στη Νότια Αφρική όπου χτύπησε ένα μοντέλο. Κι έπειτα είναι και η Σάρα Νετανιάχου για την οποία φαίνεται ότι τα δώρα που λάμβανε ως σύζυγος του πρωθυπουργού του Ισραήλ ήταν στην πραγματικότητα μίζες. Υπάρχει πάντως τουλάχιστον μια σύζυγος που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα άθελά της. Είναι η Ανκε Γκάμπριελ, σύζυγος του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, την οποία απειλούν να σκοτώσουν κάτι οπαδοί του Ερντογάν.

Ε ναι, είμαστε όλοι Ανκε.

Φωτό: Γκρέις Μπουκάμπε, Ανκε Γκάμπριελ, Μελάνια Τραμπ και Μπριζίτ Μακρόν (από αριστερά). Εικονογράφηση: CreativeProtagon 

Ηταν πριν από δυο χρόνια όταν το Business Insider υποδείκνυε στους ενδιαφερόμενους «τις επτά πιο ασφαλείς εφαρμογές για την ανταλλαγή ιδιωτικών μηνυμάτων». Πέρυσι επανήλθε το Gizmodo με «τις καλύτερες και χειρότερες εφαρμογές για την ανταλλαγή κρυπτογραφημένων μηνυμάτων». Αλλά σήμερα στο FBI έχει χτυπήσει συναγερμός. Όχι επειδή οι χάκερ σπάνε την κρυπτογράφηση, αλλά επειδή κάποια «λευκά κολάρα» χρησιμοποιούν αυτές τις εφαρμογές για παράνομες συναλλαγές.

«Κάθε φορά που βγαίνει μια νέα εφαρμογή –λέει στους Financial Times ο ειδικός πράκτορας  Τζον Κάσεϊλ– ξέρουμε ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί για απάτες, ξέπλυμα χρήματος και insider traning». Αυτή είναι η περίπτωση του Ντάνιελ Ρίβας, (πρώην) υπαλλήλου στο τμήμα Information Technologies της Bank of America. Ο τύπος αυτός αποκόμισε παράνομα κέρδη ύψους 5 εκατομμυρίων δολαρίων παρέχοντας απόρρητες πληροφορίες σε κάποιους επενδυτές. Το FBI διαπίστωσε ότι είχε χρησιμοποιήσει κάποιες «τεθωρακισμένες»  εφαρμογές για να δώσει τις πληροφορίες.

Το δημοσίευμα των FT επιβεβαιώνει ένα παλαιότερο του Bloomberg σχετικά «με τους αγαπημένους τρόπους της Ουόλ Στριτ να ανταλλάσσει μυστικά παραβιάζοντας τον νόμο». Και το FBI τώρα σκέπτεται να «φυτέψει» πράκτορες στον κόσμο του χρήματος για να πιάνουν τους παραβάτες με την εφαρμογή στο χέρι.

Φωτό: Ετσι κάνουν τις βρωμιές τους σήμερα τα λευκά κολάρα. Πηγή: Shutterstock

Σε έναν περιβάλλον όπως αυτό των λευκών εθνικιστών, όπου πολλοί πιστεύουν πως οι γυναίκες δεν πρέπει να ψηφίζουν καν και ο εμπνευστής του όρου «alt-right» Ρίτσαρντ Σπένσερ τις θέλει μακριά από την εξωτερική πολιτική επειδή είναι «πολύ εκδικητικές», η Λάνα Λόκτεφ είναι σαν τη μύγα μες στο γάλα. Ή είναι «η βασίλισσα της κυψέλης» όπως την χαρακτηρίζει το Harper’s Magazine στο τεύχος του Σεπτεμβρίου. Γιατί αυτή η Λάνα είναι πεπεισμένη ότι οι μάχες στο μέλλον για τον «λευκό πολιτισμό» θα δοθούν από τις γυναίκες. «Ηταν οι γυναίκες που εξέλεξαν τον Τραμπ (εντάξει, οι λευκές) και ήταν οι γυναίκες που εξέλεξαν τον Χίτλερ» λέει.

Οι «κηφήνες» δεν βλέπουν και με πολύ καλό μάτι αυτήν της την δραστηριότητα, γράφει το περιοδικό τσιτάροντας μερικά από τα σχόλια που έχουν εμφανιστεί στο σάιτ AltRight.com – «Εάν οι γυναίκες αρχίζουν να μιλάνε και ανεβάζουν βίντεο στο YouTube δεν θα έχουν χρόνο για να κάνουν παιδιά» είναι ένα από τα πιο κλασικά. Εκείνη, πάντως, δεν πτοείται και μαζί με τον σουηδό σύζυγό της Χένρικ Πάλμγκρεν τρέχει τον Red Ice, έναν ραδιοφωνικό σταθμό που φιλοξενεί σχόλια γυναικών, αγαπημένος στόχος των οποίων είναι η κλασική ατζέντα του φεμινισμού.

Τουλάχιστον έχει τη υποστήριξη ενός από τους εγκεφάλους της «λευκής επιρροής», του Ντέιβιντ  Ντιουκ, ο οποίος δεν κρύβει τον θαυμασμό του για το μυαλό της και βλέπει στην Λάνα «τα χαρίσματα μιας σταρ του σινεμά». Τι κόσμος κι αυτός ε;

Φωτό: Δηλαδή αν πεις τώρα κάτι γι’ αυτήν την ξανθιά είναι ρατσισμός; Πηγή: YouTube

Δεν είναι από τις συζητήσεις που θα τελειώσουν εύκολα – αν τελειώσουν ποτέ. Κι όπως όλες οι ατελείωτες συζητήσεις, έτσι κι αυτή περιστρέφεται γύρω από ένα βασικό ερώτημα: πόση ώρα πρέπει να περνούν τα παιδιά μπροστά σε μια οθόνη; Μια πρώτη απάντηση είναι ότι εξαρτάται τι κάνει κανείς. Εξαρτάται από το τι βλέπει, ακούει, φαντάζεται, αναλύει, απομνημονεύει, δημιουργεί.

Η τελευταία διαμάχη του είδους ξέσπασε στη Βρετανία. Η Αν Λόνγκφιλντ από την Children’s Commissioner συνέκρινε την κατάχρηση στα σόσιαλ μίντια με το τζανκ φουντ και κάλεσε τους γονείς να ακολουθήσουν τους κανόνες της εκστρατείας Digital 5 A Day – ένα είδος δίαιτας σε πέντε βήματα: σύνδεση και ασφάλεια, κινητική δραστηριότητα, δημιουργικότητα, μοίρασμα, γνώση. Η σύσταση δεν άρεσε και πολύ στον επικεφαλής της βρετανικής υπηρεσίας για την ηλεκτρονική επιτήρηση (GCHQ) που, ανήσυχος για το μέλλον μιας χώρας η οποία έχει έλλειψη σε μηχανικούς υπολογιστών και πληροφορικάριους, δήλωσε ότι «το να κάθεται κανείς περισσότερο μπροστά στην οθόνη τον βοηθάει να αναπτύσσει τις δεξιότητές του».

«Η χρήση της τεχνολογίας είναι ένα σύνθετο ζήτημα και απαιτεί χρόνο. Εκείνο που μετράει είναι το περιεχόμενο, όπως και το πλαίσιο, η ηλικία των παιδιών και οι ικανότητες τους» γράφει από την πλευρά του το The Conversation. Και προσθέτει κάτι που ανοίγει μια νέα συζήτηση: ότι μιλάμε για ένα τόσο ευρύ φάσμα που ο όρος «screen time» είναι πια ξεπερασμένος.

Φωτό: Αυτός πάντως τα χάλασε τα μάτια του. Πηγή: Shutterstock