«Κατά μία έννοια όλοι οι πολιτικοί στοιχηματίζουν για τα γεγονότα. Προσπαθούν να μαντέψουν αυτό που θα συμβεί, προσπαθούν να βρεθούν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας».

Αυτήν την εξήγηση έδινε ο Μπόρις Τζόνσον στη βιογραφία του Ουίνστον Τσόρτσιλ που υπογράφει ο ίδιος σχετικά με την απόφαση του μεγάλου βρετανού πολιτικού να σταθεί τη δεκαετία του 1930 απέναντι στον Χίτλερ. Ενα «στοίχημα»; Όχι, μια κυνική ερμηνεία για μια θεμελιώδη ιστορική επιλογή, γράφει ο Γκίντεον Ράχμαν στους FT φωτίζοντας την εξίσου κυνική απόφαση του Τζόνσον να ταχθεί υπέρ του Brexit.

Σε τι στοιχηματίζει ο Τζόνσον; Ποιο είναι το γεγονός που επιχειρεί να προβλέψει; Ιδού: Τον Ιούνιο – φαίνεται να πιστεύει – η κρίση του ελληνικού χρέους θα εμφανιστεί και πάλι, ενώ το προσφυγικό κύμα θα είναι ασταμάτητο. Η Ευρώπη θα ζει ένα χάος. Οι Βρετανοί επομένως θα αποφασίσουν να φύγουν από την ΕΕ. Και ποιος θα τους έχει οδηγήσει στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας;». Υποτίθεται ο Μπόρις Τζόνσον. Όπως όμως σημειώνει ο βρετανός αρθρογράφος, το να είσαι στη σωστή πλευρά της Ιστορίας δεν σημαίνει μόνο να προβλέψεις αυτό που θα συμβεί. Σημαίνει και να είσαι στην πλευρά των αξιών.

Η επιλογή του Τσόρτσιλ ήταν ευτυχής και από τις δύο απόψεις. Ο Μπόρις Τζόνσον μπορεί να φιλοδοξεί να γίνει ένας σύγχρονος Τσόρτσιλ. Αλλά ένας σύγχρονος Τσόρτσιλ θα καταλάβαινε ότι, με μια Ρωσία και πάλι απειλητική, τους τζιχαντιστές ακόμη πιο απειλητικούς, την Αμερική να φλερτάρει με τον Τραμπ, η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι η Ευρώπη.

Δυο λέξεις και μια φωτογραφία: αυτά τα σημεία πρέπει να βρει στον χάρτη η Χίλαρι Κλίντον για να καταφέρει να πείσει και να νικήσει, γράφει στον Guardian η Τζιλ Εϊμπραμσον, πρώην διευθύντρια των New York Times. Η φωτογραφία είναι από το 2008. Και απεικονίζει έναν 6χρονο Αφροαμερικανό στη Νότια Καρολίνα να περιμένει γεμάτος χαρά τον Μπαράκ Ομπάμα, τότε αντίπαλο της Χίλαρι Κλίντον για το χρίσμα των Δημοκρατικών. «Αυτή είναι η ουσία της ελπίδας» γράφει η Εϊμπραμσόν. «Ελπίδα» και «αλλαγή» είναι οι δυο λέξεις που πρέπει να αναζητήσει σήμερα η Χίλαρι – και πολύ περισσότερο να εμπνεύσει. Δυο λέξεις – «hope» και «change» – που ήταν στο επίκεντρο όχι μόνο της προεκλογικής εκστρατείας του Μπαράκ Ομπάμα αλλά ακόμη και του Ρόναλντ Ρέιγκαν.

Η Χίλαρι, αντίθετα, δεν έχει κάνει πολλά μέχρι σήμερα για να ζεστάνει τις καρδιές των ψηφοφόρων. «Στους ψηφοφόρους μίλησε περισσότερο γι’ αυτά που μπορούν να έχουν παρά για εκείνα που μπορούν να ονειρευτούν. Βάσισε την υποψηφιότητά της στο γεγονός ότι είναι η πιο έμπειρη αλλά και η γυναίκα που βρέθηκε όσο καμία άλλη τόσο κοντά στον Λευκό Οίκο. Χρησιμοποίησε πολύ την αντωνυμία “εγώ” και πολύ λιγότερο το “εμείς”». Η Κλίντον, καταλήγει η Εϊμπραμσον, έχει το μαύρο στοιχείο της Νότιας Καρολίνας στο πλευρό της. Αλλά από τους υποστηρικτές της λείπει ο ενθουσιασμός. Λείπει η χαρά εκείνου του 6χρονου.

«Εχουμε ανάγκη από ελπίδα σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία. Την ελπίδα που είχε καθρεφτιστεί σ’ εκείνο το παιδί. Η Χίλαρι πρέπει να το καταλάβει και να δράσει πριν να είναι πολύ αργά».

Μάριο Βάργκας Λιόσα, Μάικλ Σάμπον, Ντέιβ Εγκερς, Κολμ Τόιμπιν. Είναι μόνο μερικοί από τους μεγάλους συγγραφείς που θα συμμετάσχουν στη συγγραφή ενός συλλογικού τόμου με θέμα την ισραηλινή κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών. Το έργο είναι καρπός του Breaking the Silence, της μη κυβερνητικής οργάνωσης που συγκεντρώνει καταγγελίες και μαρτυρίες για τη συμπεριφορά των ισραηλινών στρατιωτών στα κατεχόμενα. Το βιβλίο θα εκδοθεί τον επόμενο χρόνο με αφορμή την 50^η επέτειο από τον πόλεμο των έξι ημερών. Οι συγγραφείς θα επισκεφτούν τα κατεχόμενα τμηματικά – αυτήν την εβδομάδα θα ταξιδέψουν οι Βρετανοί Χάρι Κούνζρου και Ταϊγιέ Σελασί και ο Ιρλανδός Εϊμαρ ΜακΜπράιντ – για να συναντηθούν με ισραηλινούς και παλαιστίνιους ακτιβιστές και διανοούμενους. Η ιδέα ήταν του Μάικλ Σάμον και της εβραϊκής καταγωγής συζύγου του Αϊέλετ Ουόλντμαν. Ισως η λογοτεχνική οδός να είναι η μόνο διέξοδος σε μια ειρηνευτική διαδικασία που πολλοί παρατηρητές πια θεωρούν νεκρή.

Στο προφίλ της στο Medium, η Λόρελεϊ Λι συστήνεται πρώτα ως συγγραφέας και μετά ως πορνοστάρ (ακολουθεί κι ένα «κλπ» σαν οι υπόλοιπες ιδιότητές της να μην έχουν και τόση σημασία). Η επιστολή που έστειλε στους Νew York Times, πάντως, ξεχειλίζει από ταλέντο. Και τι λέει σ’ αυτήν; Κατηγορεί την «Κυρία με τα γκρι» για προκατάληψη. Και περιγράφει με εξαιρετικό τρόπο τόσο τις δικές της συνθήκες ζωής όσο και εκείνες των συναδέλφων της. Η αφορμή δόθηκε από ένα άρθρο στους ΝΥΤ για τους νέους κανόνες σχετικά με την προστασία από τη μετάδοση σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών στα γυρίσματα των ταινιών πορνό. Κανόνες εντελώς λανθασμένοι, σύμφωνα με τη Λι, επειδή η βάση τους θα έπρεπε να είναι οι προληπτικές εξετάσεις. Είναι – λέει – ο μοναδικός τρόπος για πραγματική ασφάλεια.

Σε ένδειξη διαμαρτυρίας η Λι και κάποιοι συνάδελφοί της είχαν συγκεντρωθεί στην έδρα της υπηρεσίας που επρόκειτο να ορίσει τους κανόνες. Αλλά ο αρθρογράφος των ΝΥΤ χαρακτήρισε τη συγκέντρωση «πασαρέλα», ενώ δεν έλειψε κι ένα βιτριολικό σχόλιο – «έστω και μια φορά ήταν ντυμένοι». Το θέμα, σημειώνει ο Λι, δεν είναι η προκατάληψη ενός αρθρογράφου, αλλά η ηθική κρίση που διαμορφώνει τη συλλογιστική εκείνων που μιλούν ή γράφουν για ηθοποιούς της βιομηχανίας του πορνό. Αυτό που ακολουθεί, είναι ένα απόσπασμα της επιστολής που αξίζει να διαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί.

«Πιστέψτε μας. Εγώ και οι συνάδελφοί μου ξέρουμε τι σκέφτεστε για εμάς. Ξέρουμε ότι πιστεύετε πως μιλάμε μόνο με επιφωνήματα κι ότι νομίζετε πως επειδή δουλεύουμε με το σώμα μας είμαστε περιορισμένων πνευματικών ικανοτήτων. Είμαστε, όμως, εμείς οι ίδιοι οι οποίοι έχουμε δημιουργήσει τους κανόνες προστασίας μας. Εμείς που συγκεντρωνόμαστε στα σπίτια μας για να μελετήσουμε τους διάφορους κανονισμούς και να σχεδιάσουμε τους αγώνες μας. Εμείς που βγαίνουμε στο φως. Εμείς που πρέπει να μοιραστούμε προσωπικές λεπτομέρειες της ζωής μας με τους νομοθέτες. Οσο οι εφημερίδες θα δημοσιεύουν άρθρα όπως αυτό, τόσο θα συνεχίσουμε να ζητάμε να μην μας στιγματίζετε. Δεν είμαστε “πασαρέλα”. Είμαστε ένας στρατός. Και θα συνεχίσουμε να πολεμάμε για τις ζωές μας».

Τα παραδοσιακά στοιχεία – όνομα, διεύθυνση, οδό, ΑΦΜ, ημερομηνία γεννήσεως – ξεχάστε τα όσον αφορά τις μελλοντικές συνδιαλλαγές σας  με τη τράπεζα σας μέσω τηλεφώνου ή υπολογιστή. Και όταν μιλάμε για μελλοντικές δεν εννοούμαι σε μερικά χρόνια αλλά σε μερικούς μήνες. Τώρα οι τράπεζες θα μπορούν να αναγνωρίσουν  τους πελάτες τους μέσω βιομετρικών  χαρακτηριστικών όπως η φωνή, ο  καρδιακός παλμός, το πρόσωπο, τα δακτυλικά αποτυπώματα ακόμα και η πίεση. Οι τετραψήφιοι κωδικοί ασφαλείας φαίνεται σιγά σιγά  να χάνουν την αίγλη τους και να υποκαθίστανται από τα χαρακτηριστικά εκείνα που είναι μοναδικά για τον κάθε άνθρωπο και τα οποία επί της ουσίας δεν τον ταλαιπωρούν. Διότι η αλήθεια είναι ότι όλοι αυτοί οι κωδικοί τους οποίους καλείται να θυμάται κανείς – για την τράπεζα, το κινητό, το συναγερμό κλπ – προκαλούν συχνά σύγχυση . Αφήστε που για λόγους ασφαλείας πρέπει να τροποποιούνται συχνά, γεγονός που προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση.

Ηδη τα δεκαπέντε εκατομμύρια των πελατών της βρετανικής HSBC  θα έχουν σύντομα στην διάθεση τους αυτή τη χρήση και θα κάνουν τις τηλεφωνικές τους  τραπεζικές συνδιαλλαγές  μέσω φωνητικής αναγνώρισης καθώς και με το δακτυλικό τους αποτύπωμα. Το ίδιο σκοπεύει να κάνει και η Barclays μόνο που εκεί η αναγνώριση θα γίνεται μέσω της πίεσης. Αδιαμφισβήτητα  η νέα τεχνολογία στα κινητά τηλέφωνα έχει ανοίξει νέους  ορίζοντες όσων αφορά τον τομέα αυτό. Γεγονός που σκοπεύει να εκμεταλλευτεί και η Deutsche Bank. Ηδη η γερμανική τράπεζα ήταν από τις πρώτες που εισήγαγε την μέθοδο του δακτυλικού αποτυπώματος  για την  μεταφορά εμβασμάτων. Τώρα σκοπεύει να χρησιμοποιήσει  πολλά ακόμη βιομετρικά χαρακτηριστικά. Το Smartphone θα μπορεί να αναγνωρίσει  ακόμη εάν κρατάει το κινητό τηλέφωνο ένας διαφορετικός  χρήστης από τον ιδιοκτήτη.

Από τις μέχρι τώρα δοκιμές κανείς δεν έχει κατορθώσει να «ξεγελάσει» το νέο σύστημα. Βέβαια γεγονός παραμένει ότι οι χάκερς έχουν αποδείξει ότι μπορούν να σπάσουν και τους πιο εξελιγμένους κωδικούς.  Ωστόσο οι τραπεζικοί οργανισμοί θέλουν να χρησιμοποιήσουν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας προκειμένου να συνδυάσουν την ασφάλεια των συνδιαλλαγών με την άνεση. Και μετά ανησυχείτε για τον Μεγάλο Αδελφό. Που τελικά μπορεί να είναι ο τραπεζίτης σας…