Θα μπορούσαν να είχαν πιάσει με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Αλλά η επιλογή των πρακτόρων της Μοσάντ που είχαν εντοπίσει στην Αργεντινή δύο από τους πλέον καταζητούμενους ναζί, τον Αντολφ Αϊχμαν και τον Γιόζεφ Μένγκελε, ήταν να πιάσουν έναν τη φορά. Κι έτσι ο Αϊχμαν, ο ναζί που ενέπνευσε στην φιλόσοφο Χάνα Αρεντ το περίφημο «Η κοινοτοπία του κακού», οδηγήθηκε στο Ισραήλ όπου και δικάστηκε. Ενώ ο Μένγκελε, ο «άγγελος του θανάτου», κατάφερε τελικά να ξεφύγει από τους διώκτες του.

Το άγνωστο έως σήμερα περιστατικό γίνεται για πρώτη φορά γνωστό χάρις σε έναν πράκτορα – θρύλο των ισραηλινών υπηρεσιών, τον Ραφί Εϊτάν. Επικεφαλής τότε της αποστολής στην Αργεντινή, ο 90χρονος σήμερα Εϊτάν αποκάλυψε στο ισραηλινό ραδιόφωνο τι είχε συμβεί τότε: «Όταν συλλάβαμε τον Αϊχμαν στο Μπουένος Αϊρες, γνωρίζαμε ότι εκεί είχε καταφύγει και ο Μένγκελε. Είχαμε βρει το διαμέρισμά του και το παρακολουθούσαμε. Δεν ήθελα να όμως κάνουμε δυο επιχειρήσεις συγχρόνως. Είχαμε εκπληρώσει με επιτυχία τη μία και η δεύτερη θα μπορούσε να θέσει και τις δυο σε κίνδυνο».

Όταν όμως η σύλληψη του Αϊχμαν έγινε γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο, ο Μένγκελε κατάλαβε ότι ο κλοιός θα έσφιγγε σύντομα γύρω του. Διέφυγε στη Βραζιλία και η ευκαιρία να συλληφθεί και να δικαστεί για τα απάνθρωπα ιατρικά πειράματα στα οποία υπέβαλε Εβραίους και Ρομά για να αποδείξει την ανωτερότητα της άριας φυλής χάθηκε.

Η ευκαιρία, υπενθυμίζουν οι Times, χάθηκε κι όταν εντοπίστηκε αργότερα σε ένα αγρόκτημα κοντά στο Σάο Πάολο. Σε εκείνη την περίπτωση, οι επικεφαλής της Μοσάντ δεν ενέκριναν την επιχείρηση καθώς είχαν θέσει άλλες προτεραιότητες. Η τελευταία απόπειρα να συλληφθεί ήταν μέσω του γιου του. Αλλά αυτή τη φορά, τους ισραηλινούς πράκτορες πρόλαβε ο θάνατος του Μένγκελε.

Φωτό: O Μένγκελε ανάμεσα στον Ρίχαρντ Μπάερ και τον Ρούντολφ Ες στο Αουσβιτς Πηγή: YouTube/The Horrors of Joseph Mengele

Το ερώτημα του τίτλου μπορεί να τεθεί και διαφορετικά:  Εχουν οι κολοσσοί των νέων τεχνολογιών πολιτική άποψη; Και με το παραπάνω, είναι η απάντηση. Το τελευταίο δείγμα ήταν η σαφής θέση που έλαβαν ο Μάικλ Ζάκερμπεργκ (Facebook) και ο Τιμ Κουκ (Apple) εναντίον της απόφασης του Ντόναλντ Τραμπ να καταργήσει τον νόμο που επέτρεπε στους ανήλικους μετανάστες χωρίς χαρτιά, τους λεγόμενους Dreamers, να μείνουν στις ΗΠΑ. Οι New York Times θυμίζουν εξάλλου τη συνάντηση που είχαν με τον αμερικανό πρόεδρο μετά την εκλογή του – αν και για πολλούς η σχέση τελείωσε εκεί.

Από αυτήν την άποψη ήταν μάλλον λογικό να αναρωτηθεί το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ πού γέρνει πολιτικά η Σίλικον Βάλεϊ: αριστερά ή δεξιά; Η απάντηση δεν είναι μία. Γιατί εάν από τη μία πλευρά «οι technologists ωθούν το Κογκρέσο προς τα αριστερά σε πολλά οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα», από την άλλη «υπονομεύουν την επιρροή πολλών τοτέμ της Αριστεράς μεταξύ των οποίων είναι και τα συνδικάτα».

Από το ερωτηματολόγιο που μοίρασαν οι ερευνητές του Στάνφορντ σε 600 επιχειρηματίες της Σίλικον Βάλεϊ προκύπτει ότι στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι υπέρ των αναδιανεμητικών πολιτικών (παίρνεις από τους πλούσιους για να δώσεις στους φτωχούς) ακόμη και μέσω της αύξησης φορολογίας. Είναι επίσης πολύ ανοικτοί απέναντι στους μετανάστες και τα ατομικά δικαιώματα, καθώς και εναντίον της θανατικής ποινής και της οπλοκατοχής.

Από την άλλη πλευρά όμως είναι πολλοί καχύποπτοι απέναντι στην κρατική παρέμβαση σε ό,τι αφορά ειδικά τη ρύθμιση της αγοράς εργασίας. Με άλλα λόγια, θέλουν λυμένα χέρια στις απολύσεις αλλά και τα συνδικάτα να μην μπερδεύονται στα πόδια τους.

Πώς το λένε αυτό; Αριστεροί στην καρδιά, δεξιοί στην τσέπη.

Φωτό: Η εικονογράφηση είναι του Doug Chayka Πηγή: The New York Times

Το πορτοφόλι (ή το έξυπνο κινητό) μένουν στην τσέπη. Ο πελάτης μπαίνει στο φαστ φουντ και αντί για ταμείο βρίσκει μια οθόνη αφής. Επιλέγει την παραγγελία του, έπειτα κοιτάζει την κάμερα μπροστά του και χαμογελάει. Στη συνέχεια πληκτρολογεί τον τηλεφωνικό του αριθμό και περιμένει μερικά δευτερόλεπτα για να εμφανιστεί η επιβεβαίωση: η παραγγελία εκτελέστηκε.

Αυτή η επαναστατική, αν και ακόμη πειραματική μέθοδος παραγγελίας και πληρωμής εμφανίστηκε στα καταστήματα της αλυσίδας εστίασης KFC στην Κίνα. Η τεχνολογία είναι εκείνη της τρισδιάστατης αναγνώρισης προσώπου και η εταιρία που την προσφέρει είναι ο κινεζικός κολοσσός του ηλεκτρονικού εμπορίου Alibaba. Στην ουσία, γράφει η Corriere della Sera, πρόκειται για ένα σύστημα που αντικαθιστά χρήματα και πιστωτικές κάρτες με μία σέλφι.

Ο χρήστης θα πρέπει να έχει εγγραφεί νωρίτερα στην εφαρμογή Alipay. Μαζί με αυτόν εγγράφονται και τα χαρακτηριστικά του – από το μέγεθος της μύτης έως τη οστική δομή του κρανίου του. Το πορτοφόλι πλέον είναι το ίδιο μας το πρόσωπο. Και η περίπτωση να γίνει λάθος; Με την εισαγωγή του 3D στη βιομετρική, λένε οι ειδικοί, οι πιθανότητες είναι μία στο ένα εκατομμύριο. Και δεν υπάρχουν περιορισμοί από τον ελλιπή φωτισμό ή από τη μη μετωπιαία θέση του προσώπου.

Οι εφαρμογές είναι ασφαλώς αμέτρητες. Ήδη η νεοφυής επιχείρηση Farady Future κατασκεύασε μια στερεοσκοπική κάμερα που αναλύει τα χαρακτηριστικά του προσώπου ώστε να ξεκλειδώνει ένα αυτοκίνητο μόνο στα πρόσωπα που αναγνωρίζει. Με την ίδια λογική ρυθμίζεται η θέση του καθίσματος και ο κλιματισμός. Στις ΗΠΑ και τον Καναδά, πάλι, κάποια αεροδρόμια χρησιμοποιούν την ίδια τεχνολογία αντί της κλασικής κάρτας επιβίβασης, ενώ στο πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Πεκίνου η εγγραφή για τους πρωτοετείς φοιτητές γίνεται με μερικά λεπτά μπροστά σε μια κάμερα.

Είναι προφανές, το πρόσωπό μας είναι το νέο πασπαρτού.

Φωτό: Η εικονογράφηση είναι του Giancarlo Caligaris Πηγή: Corriere della Sera

Για να πάει προς το σπίτι του, γράφει στη Reppublica ο αρχιτέκτονας κήπων Πάολο Πεϊρόνε, υπάρχουν δυο δρόμοι. Ο ένας απ’ αυτούς περνάει δίπλα από ένα θερμοκήπιο. «Χρόνο με το χρόνο – θα πει – βλέπω τα ίδια  τεράστια ελαιόδεντρα, που δεν είναι και λίγα, να στέκουν εκεί ακρωτηριασμένα και παραμορφωμένα σαν να μοιάζουν με φαντάσματα  μιας εικαστικής έκθεσης ζωντανών πτωμάτων».

Και συνεχίζει: «Εάν μπορώ, προτιμώ να πάρω τον άλλο δρόμο, μακριά από το θερμοκήπιο και  αυτόν τον θλιβερό κόσμο των δέντρων που δυστυχώς  μαρτυρά ότι είναι τα τελευταία θύματα μιας κακής προσβολής στο  ευρωπαϊκό τοπίο με την Ισπανία ,την  Πορτογαλία και  την  Ιταλία να πρωτοστατούν. Όποιος γνωρίζει πως ήταν αυτά  τα δέντρα κάποτε, δεν μπορεί παρά να τρέξει πολύ μακριά από αυτή τη ζοφερή εικόνα μιας πραγματικότητας».

Όμως για τον φωτογράφο Αλεχάντρο Κάσκιελμπεργκ τα δέντρα αυτά δείχνουν κάτι άλλο. Είναι «Δέντρα που Περπατάνε»-Walking Trees, όπως ονομάζει και το φωτογραφικό του πρότζεκτ. Οι επιβλητικές εικόνες των ελαιόδεντρων της Απουλίας, που τραβήχτηκαν νύχτα, εκτίθενται στο πλαίσιο του μεσογειακού διεθνούς φεστιβάλ τέχνης, κινηματογράφου, μουσικής και φωτογραφίας που ξεκινά από σήμερα, στην πόλη Μονόπολι της Ιταλίας και θα διαρκέσει έως τις 29 Οκτωβρίου.

Ο καλλιτέχνης στις συγκεκριμένες φωτογραφίες δεν χρησιμοποίησε φλας, αλλά την τεχνική «ζωγραφική με φως», η οποία είναι χαρακτηριστική της δουλειά του. Τις τράβηξε  με αργή ταχύτητα για να δώσει στον φακό του τον χρόνο να αποτυπώσει την κεντρική του ιδέα: ένα δέντρο που περπατάει.

Φωτό: Θαύμα της φύσης και μαζί της τέχνης της φωτογραφίας. Πηγή: La Repubblica/Alejandro Chaskielberg