Η διαμάχη γύρω από τη σχέση του Ντόναλντ Τραμπ με τον Τζέφρι Επσταϊν παίρνει νέα τροπή, μετά την αποκάλυψη της Wall Street Journal ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ φέρεται να έστειλε ένα χυδαίο, σεξουαλικού περιεχομένου γράμμα στον επιχειρηματία, για τα πεντηκοστά γενέθλιά του, το 2003. Σύμφωνα με την WSJ, το γράμμα περιείχε δακτυλογραφημένο κείμενο πλαισιωμένο από το σχέδιο μιας γυμνής γυναίκας, με την υπογραφή «Ντόναλντ» του Τραμπ να εμφανίζεται ως σκίτσο κάτω από τη μέση της γυναίκας, μιμούμενο το ηβικό τρίχωμα. Το μήνυμα έκλεινε με τη μυστηριώδη φράση: «Χρόνια πολλά και κάθε μέρα να είναι ένα ακόμη υπέροχο μυστικό».
Ο Τραμπ διέψευσε αμέσως το ρεπορτάζ, γράφουν οι Times του Λονδίνου, χαρακτηρίζοντάς το «μύθευμα της Wall Street Journal» και λέγοντας: «Ποτέ δεν σχεδίασα τίποτα στη ζωή μου. Δεν σχεδιάζω γυναίκες. Δεν είναι η γλώσσα μου. Δεν είναι δικά μου λόγια». Απείλησε με μήνυση την εφημερίδα και ισχυρίστηκε ότι το έγγραφο δεν είναι αυθεντικό. Ωστόσο, το έγγραφο φέρεται να ελέγχθηκε από το υπουργείο Δικαιοσύνης, στο πλαίσιο της έρευνας για το δίκτυο σεξουαλικής εκμετάλλευσης του Επσταϊν και της τότε συντρόφου του, Γκιλέιν Μάξγουελ.
Η αποκάλυψη του γράμματος αναζωπύρωσε το δημόσιο ενδιαφέρον για την σχέση του Τραμπ με τον Επσταϊν, ο οποίος συνελήφθη το 2006 για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου και ξανά το 2019, για μαστροπεία ανηλίκων, πριν πεθάνει στη φυλακή υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ο Τραμπ είχε περιγράψει τον Επσταϊν, το 2002, ως έναν «φανταστικό τύπο» που «του αρέσουν οι όμορφες γυναίκες όσο και σε μένα, και πολλές από αυτές είναι νεαρές».
Παρότι ο Τραμπ ισχυρίζεται ότι η σχέση τους είχε διακοπεί πριν από την καταδίκη του Επσταϊν, το 2008, τα αρχεία δείχνουν ότι οι δυο τους είχαν στενές σχέσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000.
Σε μια προσπάθεια να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση, ο Τραμπ έγραψε στο Truth Social ότι έδωσε εντολή στην Υπουρργό Δικαιοσύνης Παμ Μπόντι να δημοσιοποιήσει οποιαδήποτε «σχετική μαρτυρία» για την υπόθεση Επσταϊν, κατόπιν δικαστικής έγκρισης. Καταδίκασε την αναζωπύρωση της υπόθεσης ως μια πολιτικά υποκινούμενη «απάτη» των Δημοκρατικών.
Ωστόσο, η δήλωσή του δεν ηρέμησε την αυξανόμενη οργή στη βάση του MAGA.
Ηδη από το 2020 και ξανά κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2024, ο Τραμπ είχε υποσχεθεί ότι θα δημοσιοποιούσε όλα τα σχετικά αρχεία για τον Επσταϊν, αν εκλεγόταν, ισχυριζόμενος ότι «δεν έχει τίποτα να κρύψει».
Ομως, από τότε που ανέλαβε ξανά την εξουσία, η κυβέρνησή του έχει δημοσιεύσει μόνο μία περιορισμένη παρτίδα εγγράφων, τον Φεβρουάριο του 2025. Η αποκαλούμενη «Φάση 1» περιλάμβανε μερικά αρχεία πτήσεων του «Lolita Express», του ιδιωτικού αεροσκάφους του Επσταϊν, αποσπασματικές καταθέσεις και έγγραφα ήδη γνωστά. Δεν υπήρχε ανάμεσα σε αυτά η περίφημη «λίστα πελατών», ένα έγγραφο που φημολογείται εδώ και χρόνια ότι περιέχει τα ονόματα ελίτ προσώπων που συμμετείχαν στο κύκλωμα του Επσταϊν. Η υπουργός Μπόντι αργότερα είπε ότι τέτοια λίστα «δεν υφίσταται επίσημα», αντικρούοντας την προηγούμενη δήλωσή της ότι την είχε «επάνω στο γραφείο της».
Ομως, όπως σημειώνει ο Economist, οι θεωρίες συνωμοσίας που ο ίδιος ο Τραμπ καλλιέργησε στη βάση του, επικεντρώνονταν κυρίως σε δύο πράγματα: αν ο Επσταϊν είχε δολοφονηθεί και αν είχε την περίφημη «λίστα πελατών». Πριν από τις εκλογές, τα μελλοντικά μέλη της κυβέρνησης Τραμπ ενθάρρυναν και συμμετείχαν εξίσου σε αυτές τις εικασίες. Το 2021, ο Τζέι Ντι Βανς, νυν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, άφησε να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση προστάτευε τους «πελάτες» του Επσταϊν. Ο Κας Πατέλ, νυν επικεφαλής του FBI, ζήτησε από το Κογκρέσο το 2023 να δημοσιεύσει τη λίστα. Ο ίδιος ο Τραμπ άφηνε να εννοηθεί ότι ο Μπιλ Κλίντον ήταν μπλεγμένος στην υπόθεση Επσταϊν.
H ανακολουθία του Τραμπ και η περιορισμένη φύση της δημοσιοποίησης δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να εντείνουν την απογοήτευση των υποστηρικτών του MAGA. Πρόσωπα από τον στενό κύκλο του Τραμπ, όπως ο Ελον Μασκ, ο Αλεξ Τζόουνς, η Λόρα Λούμερ και ο Τζακ Ποσόμπιετς, έχουν ασκήσει ανοιχτή κριτική για την αδράνεια του προέδρου. Η αντίδραση ήταν ιδιαίτερα έντονη στους κόλπους υποστηρικτών του, επηρεασμένων από θεωρίες συνωμοσίας τύπου QAnon, για τους οποίους ο Επσταϊν αποτελεί βασικό πρόσωπο της αφήγησης περί παιδοφιλικών δικτύων που καλύπτονται από το «βαθύ» κράτος. Για αυτούς, η αποτυχία του Τραμπ να προσφέρει διαφάνεια δεν είναι απλώς απογοητευτική· είναι προδοσία.
Η πολιτική αντίδραση δεν περιορίζεται σε ακραίους ακτιβιστές. Ακόμη και ο Ρεπουμπλικανός Πρόεδρος της Βουλής, Μάικ Τζόνσον, πήρε αποστάσεις από τον Τραμπ, δηλώνοντας σε πρόσφατο podcast: «Πρέπει να δημοσιοποιηθούν όλα τα αρχεία και να αποφασίσει ο λαός». Τα σχόλιά του δείχνουν ότι αυξάνεται η δυσαρέσκεια εντός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για την απροθυμία του Τραμπ να τηρήσει τις δεσμεύσεις του.
Αυτή η ένταση αποκαλύπτει τη θεμελιώδη αντίφαση στην πολιτική ταυτότητα του Τραμπ. Η ρητορική του βασίζεται στην εικόνα του αμείλικτου, ανεξάρτητου πολιτικού που εκθέτει τη διαφθορά της ελίτ. Ωστόσο, η ασάφεια γύρω από την υπόθεση και οι σχέσεις του Τραμπ με πρόσωπα όπως ο δικηγόρος του Επσταϊν, Αλαν Ντερσόβιτς, κλονίζουν αυτή την εικόνα. Η πίστη της βάσης του MAGA στον Τραμπ βασίζεται στην πεποίθηση ότι δεν φοβάται να τα βάλει με το «βαθύ κράτος». Η απροθυμία του να ανοίξει πλήρως τα αρχεία δημιουργεί την υποψία ότι ίσως είναι είτε ευάλωτος είτε απρόθυμος να αγγίξει ισχυρούς συμμάχους του.
Η υπόθεση Επσταϊν έχει γίνει σύμβολο όλων όσων ο Τραμπ υποσχέθηκε να πολεμήσει. Αν αποτύχει να την αντιμετωπίσει, κινδυνεύει να αποξενώσει τους ίδιους τους ανθρώπους που τον ανέβασαν στην εξουσία. Προσθέτοντας στη γενική ατμόσφαιρα αβεβαιότητας, το γράμμα του 2003 και η φερόμενη συμμετοχή του Τραμπ σε σεξουαλικά υπονοούμενα με τον Επσταϊν ενισχύει το αίσθημα δυσφορίας της εκλογικής του βάσης.
Η υπόθεση όχι μόνο δεν ξεθωριάζει, αλλά αποκτά νέα δυναμική. Οι διαρροές, οι πολιτικές συγκρούσεις και η δημόσια πίεση την τροφοδοτούν. Η αμυντική στάση του Τραμπ, η απαξίωση για τους επικριτές του και οι επιθέσεις στα ΜΜΕ, ίσως καθησυχάζουν για λίγο τους πιστούς του, αλλά απομακρύνουν όσους πίστευαν ότι θα «φέρει τη διαφάνεια».
Οσο περισσότερο αποφεύγει να δώσει απαντήσεις, τόσο περισσότερο κινδυνεύει να φανεί ο ίδιος σαν μέρος του κατεστημένου που υποσχέθηκε να ανατρέψει. Εάν δεν επιλύσει αυτές τις αντιφάσεις, ρισκάρει να δει μια κρίσιμη μερίδα της βάσης του να στρέφεται εναντίον του.