To κατά πόσο τα «πρακτικά» από το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών μετά το δημοψήφισμα του 2015, τα οποία διέρρευσαν, αποδίδουν πράγματι τα όσα ειπώθηκαν και ακούστηκαν στο Προεδρικό Μέγαρο εκείνες τις κρίσιμες ώρες, αμφισβήτησε ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο οποίος ήταν παρών τότε ως πρόεδρος του Ποταμιού, βραχύβιου πολιτικού κόμματος που είχε εκλεγεί στη Βουλή τότε.
Μιλώντας στον Alpha, το βράδυ της Δευτέρας, ο κ. Θεοδωράκης είπε πρώτον ότι τα έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν την Κυριακή (06.07) δεν αποτελούν πρακτικά του συμβουλίου και δεύτερον ότι αφορούν ένα μικρό μέρος της πολύωρης συνάντησης.
«Είναι μια άχαρη κουβέντα, χωρίς πολιτική ουσία που δεν αφορά την κοινωνία», παρατήρησε αρχικά ο κ. Θεοδωράκης, για να συμπληρώσει: «Βέβαια, ο δημοσιογράφος όταν πάρει ένα χαρτί είναι υποχρεωμένος να το δημοσιεύσει. Δεν αναφέρομαι λοιπόν στους δημοσιογράφους αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι πολιτικοί από την πλευρά των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ θέλουν να συνεχίσουν αυτή την κουβέντα ενώ ο κόσμος έχει βγάλει τα συμπεράσματα του».
Ο κ. Θεοδωράκης ξεκαθάρισε ότι τα έγγραφα που είδαν το φως της δημοσιότητας δεν αποτελούν πρακτικά του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών και έθεσε ένα ερώτημα σχετικά με το αν πρόκειται για απομαγνητοφωνήσεις που αποτυπώνουν ένα μέρος καλό ή κακό των συζητήσεων.
«Πρώτον, δεν είναι πρακτικά, γιατί για να είναι κάποιο πρακτικό πρέπει να έχει υπογραφές. Είτε των μετεχόντων στη συνάντηση, είτε των πρακτικογράφων. Εδώ δεν έχουμε καμία υπογραφή. Είναι πιθανόν κάποια κείμενα από εκείνη τη συνάντηση, όπου ο καθένας έκανε κάποιες τοποθετήσεις. Σύμφωνα με τις δικές μου σημειώσεις -γιατί οι δημοσιογράφοι έχουμε τη δυνατότητα και να ακούμε και να σημειώνουμε- αφορούν το 1/3 της συνάντησης. Είναι δηλαδή ένα απόσπασμα. Είναι ποιο όμως 1/3 της συζήτησης; Το καλό, το κακό, το μαύρο, το γκρίζο, το συγκρουσιακό; Δηλαδή όταν κάποιος έχει ένα ολόκληρο τόμο απομαγνητοφωνήσεων και αποφασίζει να δώσει αυτές τις σελίδες ή τις άλλες σελίδες, πρέπει να μας πει με ποιο κριτήριο το κάνει».
Ο κ. Θεοδωράκης σημείωσε δε, σχετικά με όσα έγιναν στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, ότι «από ένα σημείο και μετά και ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος, καταλαβαίνοντας την κρισιμότητα των στιγμών και ξέροντας ότι η ώρα μετρούσε αντίστροφα και έπρεπε να πούμε στους εταίρους μας ότι συμφωνούμε σε μία επόμενη ευρωπαϊκή μέρα της Ελλάδας, υπήρχε μία διάθεση συνεννόησης. Συνεννόησης όμως όχι σε σχέση με τα παλιά τους επιχειρήματα, τα επιχειρήματα που είχαν πριν το δημοψήφισμα –ότι θα κάνουμε ένα δημοψήφισμα και θα γονατίσουμε την Ευρώπη– αλλά τα επιχειρήματα που είχε η ευρωπαϊκή αντιπολίτευση. Κι αν η ευρωπαϊκή αντιπολίτευση, δηλαδή συγκεκριμένα, ο κ. Μεϊμαράκης, η κυρία Γεννηματά κι εγώ, δεν είχαμε τη σύνεση εκείνη τη στιγμή να μην πάμε σε σύγκρουση, να μην προκαλέσουμε σύγκρουση αλλά να προσπαθήσουμε να τους φέρουμε προς το μέρος μας και να υπογράψουν ένα κοινό ανακοινωθέν, που ήταν η υποχρέωσή μας απέναντι στους εταίρους μας, νομίζω ότι τώρα, Αντώνη, θα ήμασταν στη δραχμή».
Σε ερώτηση του Αντώνη Σρόιτερ για το τι μπορεί να ειπώθηκε στο συμβούλιο και τελικά δεν έχει γίνει γνωστό μετά την αποκάλυψη των εγγράφων, ο κ. Θεοδωράκης σχολίασε: «Εάν υπάρχουν ηχητικά, θα είναι μεγάλη προσφορά στην αλήθεια και στην ιστορία, να δοθούν αυτά τα ηχητικά. Γιατί πλέον τεχνικά μπορούμε να δούμε αν τα ηχητικά είναι πειραγμένα. Τα κείμενα, οι σελίδες Α4, δεν μπορούμε να δούμε αν είναι πειραγμένες. Δηλαδή, ο κάθε ένας, εάν έχει κάποιες σελίδες, μοιράζει ως φέιγ βολάν αυτές τις σελίδες που θέλει και κάποιες άλλες τις αποκρύπτει. Πολλά δεν ακούσαμε. Δεν ακούσαμε ποια ήταν η ενημέρωση που μας έκανε ο κ.Τσίπρας μετά το τηλεφώνημα του κ. Πούτιν. Δεν ακούσαμε τη συζήτηση για το κοινό ανακοινωθέν. Το κείμενο που τελικά βγήκε, αυτές οι 177 λέξεις ήταν το κείμενο που εν πολλοίς, πρότεινα εγώ και ο κ. Μεϊμαράκης. Όλα αυτά δεν τα ακούσαμε. Ακούσαμε μία πλευρά της ιστορίας, αλλά πολλές φορές το να ακούς μία πλευρά της ιστορίας είναι σαν να ακούς ένα ωραίο ψέμα».