Απρόοπτο με τα ριψοκίνδυνα ακροβατικά του Τομ Κρουζ
Η σκηνή πάνω στο αεροπλάνο, στην οποία ο σκηνοθέτης και το συνεργείο της ταινίας δεν γνώριζαν αν ο Τομ Κρουζ είχε ακόμα τις αισθήσεις του | Paramount Pictures
Επικαιρότητα

Απρόοπτο με τα ριψοκίνδυνα ακροβατικά του Τομ Κρουζ

Ο 62χρονος σταρ της «Επικίνδυνης Αποστολής», ο οποίος εξακολουθεί να μη χρησιμοποιεί κασκαντέρ για τις επικίνδυνες σκηνές του, είπε στις Κάννες ότι δεν τον ενοχλεί η πιθανότητα να συναντήσει «το άγνωστο»
Protagon Team

Ο Τομ Κρουζ κόλλησε στο φτερό ενός διπλάνου λίγο πριν αυτό ξεμείνει από καύσιμα, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Επικίνδυνη Αποστολή: Η Εσχατη Τιμωρία», όπως αποκάλυψε ο σκηνοθέτης της όγδοης κατά σειρά ταινίας της σειράς δράσης, και μεταδίδει ο Guardian από το Φεστιβάλ Καννών.

Μιλώντας στο κοινό του φεστιβάλ λίγες ώρες πριν από την πρεμιέρα της ταινίας, ο σκηνοθέτης της, Κρίστοφερ ΜακΚουόρι, αφηγήθηκε την ιστορία από τα γυρίσματα μιας ακροβατικής σκηνής, όπου ο Κρουζ –στον ρόλο του πράκτορα Ιθαν Χαντ– περπάτησε ανάμεσα στα δύο φτερά ενός διπλάνου, καθώς το αεροσκάφος πετούσε πάνω από τη Νότια Αφρική.

Ο ίδιος ο 62χρονος ηθοποιός, που επιμένει ακόμα να εκτελεί ακροβατικά, είχε προτείνει τη σκηνή όπου θα αιωρούνταν σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας ανάμεσα στα φτερά του αεροπλάνου. Μάλιστα, απέρριψε τις αρχικές προειδοποιήσεις των επαγγελματιών κασκαντέρ, όπως δήλωσε ο ΜακΚουόρ – ο οποίος έχει σκηνοθετήσει τον Κρουζ στις τέσσερις τελευταίες ταινίες της σειράς «Επικίνδυνη Αποστολή», καθώς και σε δύο ταινίες της σειράς «Τζακ Ρίτσερ».

Το περπάτημα πάνω στα φτερά αεροπλάνου είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, καθώς το ανθρώπινο σώμα αρχίζει να καταρρέει μετά από περίπου 12 λεπτά, λόγω της πρόσκρουσης με την εξαιρετική ταχύτητα του ανέμου αλλά και της δυσκολίας αναπνοής μέσω διασκορπισμένων μορίων αέρα, όπως εξήγησε ο σκηνοθέτης – ο οποίος επέβλεπε το ακροβατικό από ένα ελικόπτερο που πετούσε πλάι στο διπλάνο.

Παρ’ όλα αυτά, ο Κρουζ έκανε σήμα στον Μακουάρι ότι επιθυμούσε να συνεχίσει το γύρισμα και μετά την πάροδο των 12 λεπτών. «Υπήρξε μια στιγμή που ο Τομ είχε πιέσει τον εαυτό του σε σημείο εξάντλησης και δεν μπορούσε να σηκωθεί ξανά από το φτερό του διπλάνου» είπε ο ΜακΚουόρι, μιλώντας δίπλα στον Κρουζ, στις Κάννες. «Ηταν ξαπλωμένος στο φτερό με τα χέρια του κρεμασμένα μπροστά – δεν γνωρίζαμε αν είχε ακόμα τις αισθήσεις του», εξήγησε.

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, ο πιλότος σε εκείνο το σημείο ανακοίνωσε ότι το αεροπλάνο είχε μόλις τρία λεπτά καυσίμων – ενώ δεν θα μπορούσε να προσγειωθεί με τον ηθοποιό να βρίσκεται μπρούμυτα στο φτερό. Ακολούθως, «ο Τομ σηκώθηκε και έβαλε το κεφάλι του στο πιλοτήριο, ώστε να αναπληρώσει το οξυγόνο στο σώμα του, και μετά ανέβηκε στο πιλοτήριο» είπε ο Μακουόρι, συμπληρώνοντας: «Κανένας άλλος στον κόσμο δεν είναι ικανός να κάνει κάτι τέτοιο».

Ο Κρουζ, που βρέθηκε στο Παλαί του Φεστιβάλ στο πλαίσιο διαφημιστικής περιοδείας του, η οποία περιλαμβάνει στάσεις σε Ιαπωνία, Νότια Κορέα και Λονδίνο, αναφέρθηκε στις ακροβατικές του ικανότητες, συνοδεύοντας τον σκηνοθέτη στη σκηνή. «Δεν με ενοχλεί η συνάντηση με το άγνωστο» είπε. «Είναι άλλο ένα συναίσθημα για μένα – δεν μου προκαλεί παράλυση».

Ο ΜακΚουάρι, που άφησε για πρώτη φορά το στίγμα του στο Χόλιγουντ ως σεναριογράφος του καλτ θρίλερ «Οι Συνήθεις Υποπτοι», παραπονέθηκε για το γεγονός ότι η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία στην τρέχουσα κατάστασή της «προκαλεί διχόνοια στην κοινότητα του σινεμά», αναγκάζοντας ολοένα και πιο συχνά τους κινηματογραφιστές να επιλέγουν μεταξύ της ταμπέλας του «καλλιτέχνη» και του «ψυχαγωγού».

Αμφισβήτησε τους ισχυρισμούς των γιγάντων παραγωγής περιεχομένου ροής ότι είναι «σωτήρες του Χόλιγουντ», λέγοντας ότι το Netflix και οι υπόλοιπες αντίστοιχες εταιρείες «αποκόπτουν το κοινό από την ιστορία του κινηματογράφου», δίνοντας προτεραιότητα στις δικές τους παραγωγές έναντι των κλασικών ταινιών στις αρχικές «σελίδες» περιεχομένου τους.

Πρόσθεσε ότι θεωρεί σοκαριστικό τον αριθμό των θεατών που συναντά και δεν έχουν καν ακούσει τίποτα για κλασικές ταινίες, όπως «Τα Καλύτερα Χρόνια της Ζωής Μας» (1946), τους «Ματωμένους Ορίζοντες» (1958) ή τον «Μεγάλο Δραπέτη» (1967) – και για τους οποίους η ιστορία του κινηματογράφου «ξεκινά με τον “Πόλεμο των Αστρων” ή τους “Πειρατές της Καραϊβικής”».

Exit mobile version