Το βράδυ της Δευτέρας (8/12) θα πρέπει να ήταν ευχάριστο για τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, τον δικαστικό και πολιτικό που συνέδεσε τη διαδρομή του με δύο κυβερνήσεις, μέλη των οποίων γέμισαν τον πολιτιστικό χώρο του παλαιού Δημόσιου Καπνεργοστασίου, που ανήκει πια στη Βουλή των Ελλήνων.
Βασικοί ομιλητές στην εκδήλωση της εφημερίδας «Δημοκρατία» ήταν ο Κώστας Αλ. Καραμανλής και ο Ευάγγελος Βενιζέλος (διαβάστε για τις παρουσίες και όσα ειπώθηκαν εδώ). Ο Δ. Παπαγγελόπουλος δεν ήταν παρών αλλά ήταν εκεί η Βασιλική Θάνου με την οποία μοιράστηκαν παρόμοιες δηλώσεις («ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα») επί των ημερών της κυβέρνησης Τσίπρα—Καμμένου για τη Novartis. Με τον κ. Βενιζέλο στα μανταλάκια της σπίλωσης και της απόπειρας διασυρμού από την πλευρά των φιλοκυβερνητικών, τότε, εφημερίδων.
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βρέθηκε σε μια αίθουσα όπου κυριαρχούσαν τα στελέχη δύο κυβερνήσεων, της Καραμανλικής ΝΔ και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, πριν και μετά την προσπάθειά του να αποτρέψει την πτώχευση. Η βασική διαφορά είναι ότι ο κ. Βενιζέλος έκανε τότε (2011-2015) το αντίθετο από ό,τι κάνουν συνήθως οι πολιτικοί στην Ελλάδα: επωμίστηκε το βάρος της ευθύνης με βαρύ κόστος.
Τέτοιου τύπου πολιτικές συμπεριφορές είναι βέβαια αντιδημοφιλείς. Το κοινό που τις επικροτεί είναι βραχυπρόθεσμα πολύ μικρότερο από αυτό που χειροκροτεί τις αντίθετες: τον λαϊκισμό, τη δημαγωγία, την ανέξοδη καταγγελία. Στη συνέχεια ο χρόνος «που είναι καλός νοικοκύρης», όπως έλεγε ο σκηνοθέτης Γιώργος Μιχαηλίδης, «βάζει τα πράγματα στη θέση τους». Και από αυτό το νοικοκύρεμα ο κ. Βενιζέλος βγήκε κερδισμένος. Οι προγλωσσικές αγριοφωνάρες στα τηλε-παράθυρα σίγησαν, οι κατάρες και οι απειλές στα πρωτοσέλιδα έσβησαν.
Ηθελε άραγε ο κ. Βενιζέλος να δει και κάποιους από αυτούς να τον χειροκροτούν; Είδε στην ανθρωπογεωγραφία της εκδήλωσης μια λεπτή, υπόγεια ειρωνεία που δεν την αντιληφθήκαμε οι υπόλοιποι; Ηθελε ακόμη και ο Πάνος Καμμένος που φώναζε (το 2015) «στα τέσσερα εσείς» προς τους βουλευτές της αντιπολίτευσης, δηλαδή και προς τον ίδιο, να τον χειροκροτήσει; Μπορεί. Σίγουρα πάντως μας μπέρδεψε. Και σίγουρα δεν εξεπλάγη. Ηξερε ποιους θα συναντούσε. Μπορούσε να το υποθέσει.
Από την άλλη, αν ο κ. Καμμένος με την κυρία Θάνου εμφανίζονταν φορώντας τα καλά τους στο λόμπι ενός ξενοδοχείου που φιλοξενούσε συνέδριο του «Κύκλου Ιδεών», ακόμη και τα παιδιά των ξένων τουριστών θα τους ρωτούσαν με απορία: «Είστε σίγουρα για την εκδήλωση του κ. Βενιζέλου»; Θα καταλάβαιναν από τα εξωλεκτικά στοιχεία ότι κάτι δεν πάει καλά.
Αν, λοιπόν, το κίνητρο του κ. Βενιζέλου δεν ήταν η ανθρωπολογική παρατήρηση σε ένα παράξενο για τις συνήθεις συναναστροφές του πολιτικο-πολιτισμικό σύμπαν, και αν ο ίδιος δεν δώσει κάποια ερμηνεία με τις επόμενες κινήσεις του, η απορία θα μείνει αναπάντητη.
Είναι πάντως αρκετοί αυτοί που θα ήθελαν να αντιληφθούν τι συνέβη και πέραν των μετριοπαθών υποστηρικτών της σημερινής κυβέρνησης, οι οποίοι ενοχλήθηκαν από τα αντι-μητσοτακικά συμφραζόμενα της εκδήλωσης. Εννοώ τους ανέντακτους πολίτες που ανήκουν στον χώρο του Κέντρου, των ιδεών αλλά και όσοι ενδιαφέρονται (και) για την πολιτισμική διάσταση της πολιτικής.