Στις 18 Σεπτεμβρίου 2025 οι New York Times δημοσίευσαν ένα εκτενέστατο ερευνητικό ρεπορτάζ υπό τον τίτλο «Η κρουαζιέρα της Τίφανι Τραμπ με το γιοτ ενός μεγιστάνα των πετρελαίων ενώ ο πεθερός της συζητούσε συμφωνίες για πετρέλαια». Με την πρώτη ανάγνωση του τίτλου δύσκολα μπορεί κάποιος να καταλάβει με ακρίβεια το θέμα και τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην ιστορία. Τα ερωτηματικά όμως διαλύονται σχετικά γρήγορα.
Οι συντάκτες του άρθρου μπαίνουν απευθείας «στο ψητό», αναφερόμενοι στην επίσκεψη που πραγματοποίησε στη Λιβύη τον περασμένο Ιούλιο ο Μασάντ Μπούλος, ο υψηλόβαθμος σύμβουλος (senior adviser) του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για θέματα Αφρικής. Οι συνομιλητές του στην πλούσια σε υδρογονάνθρακες χώρα της Βόρειας Αφρικής δεν έδωσαν, όπως αναφέρει το άρθρο, σημασία μόνο στον επίσημο τίτλο του Μπούλος, αλλά ίσως περισσότερο στην άλλη του ιδιότητα: του συμπέθερου του προέδρου Τραμπ.
Ο γιος του Μασάντ, ο Μάικλ Μπούλος, είναι ο σύζυγος της Τίφανι Τραμπ, κόρης του αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ – παρεμπιπτόντως, οι δυο τους γνωρίστηκαν στην Ελλάδα. Αυτός ο οικογενειακός σύνδεσμος με τον πανίσχυρο ένοικο του Λευκού Οίκου ήταν για τους λίβυους συνομιλητές του κ. Μπούλος τόσο σημαντικός, που γρήγορα άρχισαν να τον προσφωνούν «Abu Tiffany», δηλαδή «ο πατέρας της Τίφανι».
Το όνομα του Μασάντ Μπούλος έχει έρθει στην ελληνική επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες εξαιτίας του ρόλου που φαίνεται να έχει διαδραματίσει στο βαθύ παρασκήνιο για μία απόπειρα εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών να υπάρξει μία ευρύτερη διευθέτηση των διαφορών στη διακεκαυμένη ζώνη της Ανατολικής Μεσογείου.
Είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι η οριοθέτηση των θαλασσιών ζωνών ανάμεσα σε χώρες με σοβαρές διαφωνίες επί τέτοιου είδους ζητημάτων συνιστά ναρκοπέδιο πρώτου μεγέθους. Ωστόσο, αυτή η διαφαινόμενη πρόθεση της κυβέρνησης Τραμπ, που μοιάζει να εκπορεύεται από τη γνωστή «επιχειρηματική προσέγγιση» του αμερικανού προέδρου σε σχέση με τις διεθνείς σχέσεις λειτούργησε (σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες) ως «πυροκροτητής», ώστε η ελληνική κυβέρνηση να ανακοινώσει την ιδέα της για ένα πιθανό «Φόρουμ των Παράκτιων Κρατών» της Ανατολικής Μεσογείου με τη συμμετοχή Ελλάδος, Κύπρου, Αιγύπτου, Λιβύης και Τουρκίας.
Τα ερωτήματα γύρω από τη χρησιμότητα, τη σύνθεση και το περιεχόμενο ενός τέτοιου φόρουμ έχουν ήδη καταγραφεί με βάση όσα είναι, προς το παρόν, γνωστά – αν και οι βασικότερες από τις τελικές λεπτομέρειες της μορφής που πιθανώς θα λάβει ένα τέτοιο φόρουμ παραμένουν ασαφείς. Ωστόσο, αυτό που απαιτεί βαθύτερη εξήγηση είναι η κινητικότητα του Μασάντ Μπούλος και οι βαθύτερες προθέσεις τόσο του ιδίου όσο και της Ουάσιγκτον, με επίκεντρο κυρίως πιθανές μελλοντικές εξελίξεις στο μέτωπο της Λιβύης και του ενεργειακού πλούτου της χώρας αυτής.
Το ρεπορτάζ των «New York Times» ξεκινάει να ξετυλίγει το κουβάρι από τις διακοπές του ζεύγους Μάικλ Μπούλος και Τίφανι Τραμπ στη Γαλλική Ριβιέρα με την πολυτελή θαλαμηγό «Phoenix 2». Η θαλαμηγός ανήκει στο ζεύγος Έρκουμεντ και Ρούγα Μπαγιεγκάν, με την εταιρεία της δεύτερης, τη BGN International, να είναι μία από τις σημαντικότερες στην εμπορία λιβυκού πετρελαίου.
Εύκολα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς ποια είναι ακριβώς η σχέση του πατήρ Μπούλος με την Τουρκία, την οποία επισκέφθηκε πρόσφατα συναντώντας τον υπουργό Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, σε συνδυασμό φυσικά με την πρωτοφανή κινητικότητα που επιδεικνύει τόσο στη δυτική όσο και στην ανατολική Λιβύη.
Ο ίδιος άλλωστε παραδέχθηκε πρόσφατα ότι την περασμένη άνοιξη συναντήθηκε στο Κατάρ με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας της αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ κυβέρνησης της Λιβύης, τον Ιμπραχίμ Ντμπέιμπα. Αν το όνομα φαντάζει γνώριμο, αυτό συμβαίνει διότι ο Ιμπραχίμ Ντμπέιμπα είναι ο ανιψιός του Πρωθυπουργού της Λιβύης, του φιλότουρκου Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπέιμπα.
Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, ο νεαρός Ντμπέιμπα έριξε στο τραπέζι μία εντυπωσιακή ιδέα: αν οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεπάγωναν ένα μέρος από τα ύψους 70 δισεκατομμυρίων δολαρίων περιουσιακά στοιχεία της Λιβύης (που βρίσκονται σε δυτικές τράπεζες) τότε η επίσημη κυβέρνηση της Λιβύης θα μπορούσε να προσφέρει αυτά τα χρήματα σε αμερικανικές εταιρείες μέσα από κατασκευαστικά συμβόλαια, κερδίζοντας την εύνοια της κυβέρνησης Τραμπ. Στη συνέχεια, τον Ιούλιο, ο κ. Μπούλος επισκέφθηκε και την ιδιωτική βίλα του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας της Λιβύης στην Τρίπολη.
Αυτή δεν ήταν φυσικά η μόνη επαφή του κ. Μπούλος επί λιβυκού εδάφους. Σε όλες τις συναντήσεις του, το υπόβαθρο αφορούσε είτε την απεμπλοκή παλαιότερων συμφωνιών είτε τη σύναψη νέων «deals». Ο απεσταλμένος του προέδρου Τραμπ ανακοίνωσε ένα Μνημόνιο Κατανόησης μεταξύ της λιβυκής Κρατικής Εταιρείας Πετρελαίου (NOC) και της αμερικανικής Exxon Mobil για την έναρξη ερευνών για φυσικό αέριο στα ανοιχτά της Λιβύης, ενώ άλλη μία συμφωνία που βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωσή της αφορά μία συνεργασία μεταξύ της αμερικανικής ConocoPhillips και της Waha Oil Company (θυγατρικής της NOC) για επέκταση της παραγωγής στο κοίτασμα Waha στην περιοχή της Σύρτης.
Παράλληλα, ο Μπούλος ήταν παρών στην υπογραφή συμφωνίας ύψους 235 εκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ της αμερικανικής εταιρείας Hill International και της Mellitah Oil & Gas (η εν λόγω εταιρεία αποτελεί θυγατρική της NOC και του ιταλικού ενεργειακού κολοσσού Eni και σκοπεύει να προχωρήσει σε ανάπτυξη δύο κοιτασμάτων αερίου στα ανοιχτά της Λιβύης, σε ένα project που υπολογίζεται στα 8 δισεκατομμύρια δολάρια) για την ανάπτυξη υποδομών φυσικού αερίου
Ο Μασάντ Μπούλος επισκέφθηκε και την Ανατολική Λιβύη, το «άντρο» του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ και του, κατά τα φαινόμενα διαδόχου του, του γιου του Σαντάμ Χαφτάρ. Ο δεύτερος κινείται πολύ δυναμικά – έχοντας προσεγγιστεί πολύ στενά εσχάτως και από την Άγκυρα – με σκοπό να μπει και η Ανατολική Λιβύη στο κάδρο των μεγάλων παικτών και φυσικά των Αμερικανών. Η δε ίδρυση της Arkenu Oil Company στη Βεγγάζη το 2023 εντάσσεται ακριβώς σε αυτή τη λογική: να αμφισβητήσει το μονοπώλιο της NOC και να δώσει στην οικογένεια Χαφτάρ τη δυνατότητα να παίξει το δικό της παιχνίδι.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ουάσιγκτον κινείται, διά του κ. Μπούλος, με μία στυγνή συναλλακτική προσέγγιση, η οποία μπορεί να παρουσιαστεί και στο ελληνολιβυκό πεδίο, λόγω της παρουσίας της αμερικανικής Chevron σε περιοχές ελληνικής αλλά και λιβυκής δικαιοδοσίας – ενώ δεν θα πρέπει να λησμονείται ότι και ο έτερος αμερικανικός κολοσσός Exxon Mobil δραστηριοποιείται σε Κύπρο και Αίγυπτο. Η δε πρόσφατη τριμερής Λιβύης-Τουρκίας-Ιταλίας επί τουρκικού εδάφους πρέπει να ενταχθεί στο ίδιο κάδρο, καθώς τόσο η Eni όσο και η Τουρκική Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ) επιθυμούν να είναι παρούσες στο «μεγάλο παιχνίδι των υδρογονανθράκων» που μοιάζει να ανοίγει στην Ανατολική Μεσόγειο.