Η πολιτική, ως γνωστόν, είναι ένα από τα πεδία όπου η φράση «έχει ο καιρός γυρίσματα» αποκτά αξιωματικό χαρακτήρα. Σε ένα από αυτά τα γυρίσματα εμφανίζονται σήμερα κατά έναν ιδιαίτερα παράδοξο τρόπο να κινούνται σε κοινή γραμμή ο Ευάγγελος Βενιζέλος και αριστερόστροφη αντιπολίτευση.
Αφορμή δόθηκε από τους πρόσφατους χειρισμούς της κυβέρνησης στο Μεταναστευτικό. Και ειδικότερα από το περιεχόμενο της τροπολογίας και τη σχετική τεκμηρίωση για την τρίμηνη αναστολή των χορηγήσεων ασύλου σε μετανάστες προερχόμενους από τη Βόρειο Αφρική.
Ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, με διαδοχικές παρεμβάσεις του, επισήμανε ορισμένα προβληματικά στοιχεία στην κυβερνητική απόφαση και κυρίως στον τρόπο με τον οποίο επιχειρήθηκε να τεκμηριωθεί η νομοθετική πρωτοβουλία της.
Η κριτική αυτή του Βενιζέλου έβγαλε από έναν μεγάλο κόπο τα επιτελεία και τους βουλευτές της κομμάτων της αντιπολίτευσης, τους προσέφερε στο πιάτο μια επιχειρηματολογία, ώστε να καταψηφίσουν την τροπολογία του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου και τους έδωσε την ευκαιρία να περιφέρονται στα κανάλια με δανεικά επιχειρήματα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Εστω και ανομολόγητα, και πάντως με τις αναμενόμενες διαστρεβλώσεις, η αντιπολίτευση άντλησε πρόσφατα έμπνευση από τα όσα είχε πει εδώ και χρόνια ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, όταν προειδοποιούσε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την τέλεση του κακουργήματος της εσχάτης προδοσίας, με αφορμή τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη κατά την περίοδο 2015-2019.
Το σκεπτικό του Βενιζέλου στηριζόταν στη λογική ότι οι παρεμβάσεις εκείνες της εκτελεστικής εξουσίας στο έργο της δικαστικής, όσο εξελισσόταν η σκευωρία της Novartis, συνιστούσαν απόπειρα αλλοίωσης των θεμελιωδών αρχών και θεσμών του πολιτεύματος, δηλαδή της διάκρισης των εξουσιών και της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, όπως είχε αναφέρει ο ίδιος το 2019 στη Βουλή. Κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης υιοθέτησαν αυτήν την επιχειρηματολογία για την υπόθεση των Τεμπών, κατηγορώντας για το ίδιο κακούργημα τον σημερινό Πρωθυπουργό.
Κατά έναν ανάλογο τρόπο, η αντιπολίτευση είχε υιοθετήσει και προσαρμόσει στα μέτρα της την κριτική που ασκούσε ο Βαγγέλης Βενιζέλος στην κυβέρνηση για τη διαχείριση κατά την περίοδο της πανδημίας.
Σήμερα έχουν έρθει έτσι τα πράγματα και συντάσσονται στη γραμμή Βενιζέλου, ή πάντως τον επικαλούνται, εκείνοι που είτε ήθελαν να τον βάλουν στη φυλακή με τις επινοημένες κατηγορίες για το σκάνδαλο Novartis, είτε τον χαρακτήριζαν «ό,τι πιο τοξικό υπάρχει στην πολιτική» – παραδόξως, το σχόλιο αυτό προήλθε από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Θα μπορούσε ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης να αισθάνεται δικαιωμένος από την εξέλιξη, αν και το πιθανότερο είναι ότι δεν τον απασχολεί το θέμα.
Κυρίως, όμως, είναι όλα αυτά μια ακόμη ένδειξη για τον λήθαργο της αντιπολίτευσης και την αδυναμία της να αρθρώσει μια επαρκή και τεκμηριωμένη κριτική στην κυβέρνηση, ακόμη και όταν εκείνη είναι εμφανώς πιεσμένη.