Οι υποτροφίες με αυτές τις αλλόκοτες προδιαγραφές μοιράζονται από το δήμο της Ουτουκέλα που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της χώρας, κοντά στο Ντέρμπαν και αποτελούν προσωπική επιλογή της δημάρχου Ντούντου Μαζιμπούγιο. Οπως επισημαίνει η εκπρόσωπος τύπου της δημάρχου στον Guardian «πρόκειται για μια νέα κατηγορία υποτροφιών που ξεκίνησε φέτος και απευθύνεται σε νεαρές κοπέλες που έχουν διαφυλάξει την αγνότητά τους, δεν είναι σεξουαλικά ενεργές και προτιμούν να εστιάζουν όλο το ενδιαφέρον τους στις σπουδές».

Οπως διευκρινίζει η εκπρόσωπος Γιαμπουλάνι Εμκόνζα, οι υπότροφες θα υποβάλλονται σε περιοδικές εξετάσεις για να διαπιστωθεί αν συνεχίζουν να δικαιούνται την υποτροφία! «Τα κορίτσια θα ελέγχονται όταν επιστρέφουν στα σπίτια τους για τις γιορτές και η υποτροφία θα αφαιρείται σε περίπτωση που έχουν χάσει την παρθενία τους» καταλήγει ανερυθρίαστα.

Χιλιάδες φτωχοί σπουδαστές δίνουν κάθε χρόνο μάχη για μια θέση στο πρόγραμμα των κρατικών (αλλά και δημοτικών και ιδιωτικών) υποτροφιών, καθώς τα ήδη ακριβά δίδακτρα επρόκειτο να αυξηθούν εφέτος, εξαιτίας όμως της μαζικής διαμαρτυρίας των φοιτητικών οργανώσεων η κυβέρνηση προσανατολίζεται να πάρει πίσω τις αυξήσεις.

Σε αυτό το ήδη περίπλοκο και τεταμένο σκηνικό, η οργάνωση Ανθρωποι Κατά της Γυναικείας Εκμετάλλευσης (POWA) έχουν ξεσπαθώσει κατά της δημάρχου της Ουτουκέλα. Και η διευθύντρια της οργάνωσης, Νονχλάχνλα Μοκουένα, υπογραμμίζει πως «η προκλητική αυτή απόφαση δημιουργεί αισθήματα αγανάκτησης σε κάθε φορολογούμενο πολίτη γιατί οι φόροι του χρησιμοποιούνται για την παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των σπουδαστριών».

Πάντως, στη Νότια Αφρική το θέμα των δικαιωμάτων των γυναικών προκαλεί συχνά έντονες κοινωνικές εντάσεις. Μόλις πρόσφατα η εταιρία στυλό Βic «έτρεξε» μια διαφημιστική καμπάνια με κεντρικό σύνθημα «Να μοιάζεις με κορίτσι. Να φέρεσαι σαν κυρία. Να σκέφτεσαι σαν άντρας. Να δουλεύεις σαν αφεντικό». Οπως ήταν αναμενόμενο η καμπάνια επέσυρε την μήνη πολλών γυναικείων οργανώσεων που την κατηγόρησαν ως «προσβλητική» και «βαθιά μισογυνική» και αυτό σε μια χώρα όπου η βία εναντίον των γυναικών είναι φαινόμενο σχεδόν ενδημικό και μία γυναίκα κινδυνεύει να δολοφονηθεί από τον σύντροφό της έξι φορές περισσότερο απ΄ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου.

Αλλωστε οι Νοτιοαφρικάνες έχουν άλλο ένα λόγο να μην είναι ευχαριστημένες με την κατάσταση αυτή. Ηταν από τους βασικούς παράγοντες που αντιτάχθηκαν στα κακώς κείμενα του προηγούμενου καθεστώτος του απαρτχάιντ, που εφαρμοζόταν στη χώρα μέχρι το 1994. Και πολλοί θυμούνται ακόμη τη μεγαλειώδη και μαχητική πορεία που διοργάνωσαν 20.000 γυναίκες τον Αύγουστο του 1956 για να διαμαρτυρηθούν για τους νόμους που περιόριζαν την ελεύθερη κυκλοφορία των έγχρωμων νοτιοαφρικανών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News