Τεράστια τμήματα του Αμαζονίου παραμένουν έως σήμερα ανεξερεύνητα από τους αρχαιολόγους, ιδίως οι περιοχές που είναι απομακρυσμένες από τα ποτάμια. Μια τέτοια περιοχή είναι μια περιοχή γνωστή και ως Αμαζονία, η οποία περιλαμβάνει το μεγαλύτερο βροχοδάσος της Γης και καλύπτει μια έκταση περίπου 6,7 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων διαμοιρασμένη σήμερα σε εννέα χώρες. Έως τώρα πιστευόταν ότι είχαν κατοικηθεί μόνο οι παραποτάμιες περιοχές του Αμαζονίου, ωστόσο νέα έρευνα ανατρέπει πλήρως αυτή την εικόνα και πλέον γίνεται αντιληπτό ότι η εξάπλωση των ανθρώπων συνέβη πολύ βαθύτερα μέσα στα βροχοδάση.

Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Γιόνας Γκρεγκόριο ντε Σούζα, του τμήματος Αρχαιολογίας του βρετανικού Πανεπιστημίου του Έξετερ, με τη βοήθεια δορυφόρων εντόπισε 81 οχυρωμένα χωριά και άλλες εγκαταστάσεις, καθώς και 104 κυκλικά και πολυγωνικά γεωγλυφικά, που καλύπτουν μια τεράστια έκταση περίπου 1.800 χιλιομέτρων σε μήκος και άνω των 400.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων σε επιφάνεια. Η αποψίλωση των δασών βοήθησε στη μελέτη της έως πρόσφατα απρόσιτης περιοχής.

Ένα βίντεο για την ανακάλυψη στην Αμαζονία:

Όπως αναφέρει σε τηλεγράφημά του το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η επιτόπια δειγματοληπτική έρευνα σε 24 από αυτές τις τοποθεσίες στη λεκάνη του ποταμού Ταπάχος (είναι μεγάλος παραπόταμος του Αμαζονίου) στην περιοχή του Μάτο Γκρόσο στη σημερινή Βραζιλία, περίπου 2.000 χιλιόμετρα από τις εκβολές του Αμαζονίου, έφερε στο φως κεραμικά, πέτρινους πελέκεις, ίχνη καλλιεργημένου χώματος και άλλα στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι οι περιοχές αυτές έχουν κατοικηθεί επί μακρόν. Οι οικισμοί είχαν διάμετρο από 30 έως 400 μέτρα, με τον μεγαλύτερο να έχει έκταση σχεδόν 200 στρέμματα. Οι πιο μεγάλοι, συνήθως εξαγωνικού σχήματος, διέθεταν οχύρωση, πλατείες και δρόμους.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι στο εσωτερικό της Αμαζονίας υπήρχαν 1.000 έως 1.500 χωριά και τουλάχιστον τα δύο τρίτα από αυτά δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη. Επίσης εκτιμάται ότι υπάρχουν τουλάχιστον 1.300 μυστηριώδη γεωγλυφικά, για τα οποία οι επιστήμονες δεν έχουν κάποια εξήγηση, αν και θεωρούν πιθανό ότι είχαν κάποιο τελετουργικό σκοπό. Μερικές φορές υπάρχουν χωριά μέσα στην έκταση των γεωγλυφικών ή ακριβώς δίπλα τους. Πολλά χωριά συνδέονται μεταξύ τους μέσω ενός πολύπλοκου δικτύου δρόμων μήκους έως ενάμισι χιλιομέτρου. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα χωριά αυτά γνώρισαν μεγάλη άνθηση τα προκολομβιανά χρόνια, από το 1250 έως το 1500 μ.Χ., και ι σε αυτά ζούσαν μισό έως ένα εκατομμύριο άνθρωποι.

«Υπάρχει ακόμη μια κοινή παρανόηση, ότι ο Αμαζόνιος είναι ένα ανέγγιχτο τοπίο, η κατοικία διάσπαρτων μόνο νομαδικών κοινοτήτων. Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Βρήκαμε ότι μερικοί πληθυσμοί μακριά από τα μεγάλα ποτάμια είναι πολύ μεγαλύτεροι απ’ όσο νομίζαμε έως τώρα και ότι αυτοί οι άνθρωποι διαμόρφωναν το περιβάλλον τους, όπως μπορούμε να δούμε μέχρι σήμερα» δήλωσε ο Σούζα.

«Πρέπει να επαναξιολογήσουμε την ιστορία του Αμαζονίου. Σίγουρα δεν ήταν μια περιοχή που κατοικήθηκε μόνο κοντά στις όχθες των μεγάλων ποταμών, ενώ και οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί άλλαζαν το τοπίο» δήλωσε ο καθηγητής Χοσέ Ιριάρτε, του Έξετερ.

Ενώ, έως τώρα, ο συνολικός πληθυσμός του Αμαζονίου (παράκτιος και μη) πριν από την έλευση των Ευρωπαίων πιστευόταν ότι δεν ξεπερνούσε το ένα εκατομμύριο, μετά τα νέα στοιχεία οι επιστήμονες δεν αποκλείουν να ξεπερνούσε και τα δέκα εκατομμύρια. Οι αρρώστιες και η γενοκτονία εξαφάνισαν τους πολλούς και, κατόπιν, η ζούγκλα σκέπασε τα απομεινάρια του πολιτισμού τους. Οι ερευνητές έκαναν τη σχετική δημοσίευση για την ανακάλυψή τους στην επιθεώρηση Nature Communications.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News