«Μίστερ Στινγκ, ποιο μήνυμα θα έβαζες σήμερα στο μπουκάλι;» Την ερώτηση απηύθυνε στον καλλιτέχνη της ποπ-ροκ η Σιμόνα Ορλάντο, ρεπόρτερ της Repubblica. Ο μουσικός της απάντησε ωριμότερα από τότε που έγραψε το τραγούδι «Message in a Bottle», το 1979, με την τότε μπάντα του, τους Police, καθότι στα 73 του χρόνια λογικό είναι να έχει βελτιώσει, όχι μόνο τα εκφραστικά μέσα του, αλλά και το σύμπαν «είναι» του: «Είμαστε όλοι μόνοι και είμαστε όλοι μαζί». Μάλλον ο Στινγκ διαπίστωσε ότι η μοναξιά, δηλαδή το θέμα του παλιού σουξέ του, δεν είναι και τόσο κακό πράγμα όταν, με τη βοήθεια του πανδαμάτορος, φεύγουν από τη μέση τα νεανικά πάθη και επέρχεται μια κάποια ωριμότητα.
Είπε και άλλα ο Στινγκ στη ρεπόρτερ, τα οποία δείχνουν πως είναι σώφρων. Πρώτο και βασικότερο, ότι θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που «έχει πετύχει» στις ποπ μπίζνες, «με πολλή δουλειά» βέβαια, διότι σε διαφορετική περίπτωση τον περίμενε στο χωριό του, στον αγγλικό Βορρά, σκληρή εργασία, η κανονική εργασία της «κάρτας» σε κάποια φάμπρικα όπου σολάρουν αδιάκοπα μόνο τα γρανάζια: «Κατάγομαι από βιομηχανική περιοχή της Αγγλίας και δεν ήθελα να καταλήξω σε ορυχείο ή σε ναυπηγείο. Η κιθάρα φαινόταν να μου υπόσχεται ένα διαφορετικό μέλλον». Και τώρα που δεν είναι πια θαμπωμένος από τον Τζίμι Χέντριξ, τον ήρωά του, ακόμα του υπόσχεται δόξα η κιθάρα, διότι, ως γνωστόν, ο Στινγκ παίζει μπάσο…
Ο Στινγκ, που δήλωσε ότι ακόμη τον εμπνέει ο μύθος του ροκ κιθαρίστα, είναι προσιτός στα ιταλικά media, καθότι από χρόνια διαμένει σε βίλα στην Τοσκάνη. Τον παρακολουθούν και τον προβάλλουν, μάλιστα η Ορλάντο του πήρε συνέντευξη με αφορμή την κυκλοφορία του νέου δίσκου του, «Sting 3.0 Live», ο οποίος περιέχει τα σουξέ του με τους Police και εκείνα της σόλο καριέρας του, ηχογραφημένα κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας περιοδείας που έκανε ως τριμελής μπάντα (αυτός και οι Ντόμινικ Μίλερ, κιθαρίστας, Κρις Μάας, ντράμερ).
Ο Στινγκ είπε ότι ναι μεν κατά καιρούς έχει παίξει με μεγάλες μπάντες, όμως πλέον επιστρέφει στα παλιά, στο αρχετυπικό ροκ σχήμα. Και ότι με τους δύο συγκεκριμένους μουσικούς, της περιοδείας, σχεδιάζει να κυκλοφορήσει νέο υλικό.
Το πολιτικό σχόλιο που, παρενθέτως, έκανε ο Στινγκ για την «ευθραυστότητα» της εποχής μας, το επικέντρωσε σε δύο κορυφαίους τομείς, «το περιβάλλον και τη δημοκρατία». Κατόπιν επέστρεψε στον δικό του χώρο, στη μουσική, και θυμήθηκε ότι η εκκεντρική για κάποιους εμφάνισή του στην αρχή της καριέρας του συνετέλεσε στην επιτυχία του.
Είπε ότι πλέον του αρέσει να ηχογραφεί όχι σε στούντιο, αλλά σε κανονικά σπίτια, «περιτριγυρισμένος από βιβλία και πίνακες ζωγραφικής», ώστε «οι ήχοι να δένουν με τις μυρωδιές της κουζίνας». Ενα τέτοιο κλίμα διώχνει την κατάθλιψη. «Είμαι αρκετά ισορροπημένος. Δεν έχω τάση προς την κατάθλιψη, η οποία είναι καταστροφική. Τείνω προς τη μελαγχολία, η οποία είναι ένα δημιουργικό συναίσθημα».
Ο βρετανός μουσικός συμμετείχε στην κυκλοφορία του λεγόμενου «άλμπουμ της σιωπής», που στρέφεται κατά της χρήσης Τεχνητής Νοημοσύνης σε μουσικά έργα, οπότε αναφέρθηκε στο ζήτημα: «Ξεκάθαρα πρόκειται περί απειλής. Φέρνουμε στην ανθρώπινη κοινωνία κάτι που είναι πιο έξυπνο από εμάς. Τραγικό, αν καταλήξει σε λάθος χέρια. Αφού δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγουμε, πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας, στην Ιατρική ας πούμε. Μπορείτε να ακούτε μουσική που παράγεται από Τεχνητή Νοημοσύνη στο αεροδρόμιο, στο σουπερμάρκετ, στο λόμπι ενός ξενοδοχείου, όμως η ενεργητική ακρόαση είναι κάτι άλλο. Η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν μπορεί να κινητοποιήσει την ψυχή – όχι ακόμη»…