Αρχαίος κοινωνικός θεσμός της Ανατολής επιβιώνει στην Ινδία, στο πλαίσιο της αναγνωρισμένης από το κράτος εθνοτικής ομάδας Χάτι: η πολυανδρία, δηλαδή ο γάμος μιας γυναίκας με περισσότερους από έναν συζύγους. Πρόκειται για τον αντίποδα της μουσουλμανικής πολυγαμίας (γάμος ανδρός με πολλές γυναίκες). Το θέμα απασχολεί την επικαιρότητα επειδή στην εποχή του web ένας συγκεκριμένος γάμος της κοινότητας των Χάτι, σε χωριό των Ιμαλαΐων στις 12 Ιουλίου, έγινε viral – και δικαίως, από απόψεως σπανιότητας του φαινομένου τουλάχιστον.
Στις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια του γάμου εμφανίζονται οι δύο γαμπροί και η νύφη. Ο ένας φοράει παραδοσιακή φορεσιά, όπως και η γυναίκα, ενώ ο άλλος κοστούμι και γυαλιά ηλίου. Το νόστιμο της υπόθεσης είναι ότι οι δύο άρρενες είναι αδέλφια. Η Corriere περιέγραψε τα γαμήλια έθιμα της περιοχής, τα οποία περιλαμβάνουν όλα όσα συναντάμε και στη δική μας, τη βαλκανική λαογραφία: την πομπή από το σπίτι της νύφης στο σπίτι του γαμπρού, τις ευλογίες του ιερέα, το γλέντι, κ.λπ.
Οι φεμινιστικές οργανώσεις της Ινδίας δεν θεωρούν ότι το σχήμα «δύο άνδρες, μία γυναίκα» συνιστά γυναικεία χειραφέτηση όπως την εννοούμε στη Δύση και, συνεπώς, επικεντρώνουν στην εκμετάλλευση των γυναικών και στην παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους, ωστόσο οι ευτυχείς (;) νεόνυμφοι επικαλούνται τη δύναμη της παράδοσης. Ειδικά η νύφη δήλωσε ότι κανείς δεν την εξανάγκασε να υποστεί πολυγαμικό γάμο: «Γνώριζα την παράδοση και πήρα την απόφασή μου χωρίς καμία πίεση» είπε.
Αν ρωτάτε για το θρήσκευμα των Χάτι, είναι ο ινδουισμός βέβαια. Παρά το γεγονός ότι η πολυγαμία (γενικώς) είναι παράνομη σε όλη την Ινδία από το 1956, οι Χάτι εξαιρούνται και, όπως φαίνεται, το απολαμβάνουν… παραδοσιακά. Εξάλλου έχουν και άλλοθι κατευθείαν από τις ινδουιστικές ιερές γραφές: η πολυανδρία τους είναι εμπνευσμένη από το έπος Μαχαμπαράτα, όπου εξιστορείται ο γάμος της πριγκίπισσας Ντραουπάντι με πέντε αδέλφια. Μπορεί κάθε βοσκοπούλα των ορέων να μην είναι πριγκίπισσα, όμως οι Χάτι θεωρούν ότι όλοι τους είναι απόγονοι εκείνων των πέντε αδελφών.
Οι δουλειές του σπιτιού για μια γυναίκα παντρεμένη με δύο άνδρες είναι, προφανώς, διπλές, χώρια οι αγροτικές εργασίες, η φροντίδα της οικογένειας που όλο και θα μεγαλώνει με τις τεκνοποιήσεις, κ.λπ. Οι άρρενες σύζυγοι δεν θα αλλάξουν και πολύ τη ζωή τους, αν εξαιρέσει κανείς τα διάφορα πάθη που αναπτύσσονται σε τέτοιες περιπτώσεις συμβίωσης και τις αναπόφευκτες τριβές, συγκρίσεις, γκρίνιες, κ.λπ., που τα υποθάλπουν. Ισως, πάλι, οι άνθρωποι εκεί να μην έχουν τέτοια προβλήματα, σε αντίθεση –υποθέτουμε– με το κράτος, που συγκροτείται στη βάση και του οικογενειακού και του φορολογικού δικαίου…