Ενα αυγουστιάτικό απόγευμα του 2024, ο Χένρικ Λένκαϊτ άνοιξε την τηλεόραση. Ο γερμανός πάστορας είχε μία δύσκολη εβδομάδα και δεν είχε διάθεση να διαβάσει τη Βίβλο. Ενα ντοκιμαντέρ για τον Χάινριχ Χίμλερ του κέντρισε το ενδιαφέρον, τόσο ώστε να μπει στο Διαδίκτυο και να αρχίσει να αναζητά περισσότερες πληροφορίες για το νούμερο δύο του χιτλερικού καθεστώτος, τον ανώτατο αρχηγό των SS και τον άνθρωπο που συνέλαβε και επιτήρησε την εφαρμογή της ανείπωτης «Τελικής Λύσης», δηλαδή του ναζιστικού σχεδίου για την εξόντωση όλων των εβραίων της Ευρώπης.
Μέσα σε ελάχιστα λεπτά, όμως, ανακάλυψε ότι, εκτός από μία σύζυγο ονόματι Μαργαρέτε, ο Χίμλερ είχε και μια ερωμένη, συγκεκριμένα τη γραμματέα του ονόματι Χέντβιχ. Ψάχνοντας, ο πάστορας βρήκε, στη συνέχεια, μια φωτογραφία αυτής της ερωμένης και αμέσως του κόπηκαν τα πόδια: παρατηρώντας την ασπρόμαυρη φωτογραφία μιας όμορφης γυναίκας με λεπτά χαρακτηριστικά και τρυφερό βλέμμα αναγνώρισε τη γιαγιά του!
«Το κεφάλι μου άρχισε να γυρίζει, αισθάνθηκα απαίσια. Δεν γνώριζα τίποτα. Είναι αλήθεια, το όνομα αυτής της γυναίκας ήταν Χέντβιχ Πότχαστ ενώ η γιαγιά μου είχε διαφορετικό επώνυμο. Αλλά θυμήθηκα ότι είχα μια θεία με αυτό το επώνυμο. Και τότε συνειδητοποίησα ότι εκείνη η ευγενική γιαγιά που έβλεπα τρεις, τέσσερις φορές τον χρόνο ως παιδί, εκείνη η αξιολάτρευτη γιαγιά που μου έδινε πάντα μία σοκολάτα, υπήρξε, στην πραγματικότητα, ερωμένη του Χάινριχ Χίμλερ. Ηταν η μητέρα της μητέρας μου, ονόματι Νανέτ Ντοροτέα», είπε ο γερμανός πάστορας, συνομιλώντας με την Τόνια Μαστρομπουόνι, ανταποκρίτρια της ιταλικής La Repubblica στο Βερολίνο.
Επί 47 χρόνια ο Λένκαϊτ ζούσε με την ψευδαίσθηση ότι υπήρχε μόνον ένα μελανό σημείο στην οικογένειά του: ο παππούς του, από την πλευρά του πατέρα του, ο οποίος είχε υπηρετήσει στη Βέρμαχτ. Η οικογένειά του είχε επιλέξει να του αποκρύψει την πιο επώδυνη αλήθεια: ότι είναι εγγονός, από την πλευρά της μητέρας του, ενός από τους πιο στυγερούς εγκληματίες στην Ιστορία.
Για να συνέλθει από το σοκ χρειάστηκε περί τον έναν χρόνο, και έπειτα αποφάσισε να επικοινωνήσει με το Der Spiegel, με σκοπό να αφηγηθεί την ιστορία του. Η συνέντευξη που αποδέχτηκε να παραχωρήσει στην ιταλική εφημερίδα – μέσω Zoom από το σπίτι του στην Ισπανία – είναι η πρώτη, μετά από όλα όσα αποκάλυψε στην εβδομαδιαία γερμανική επιθεώρηση.
«Για κάποιο διάστημα αισθανόμουν σαν χύτρα έτοιμη να εκραγεί. Τουλάχιστον έτσι με έβλεπαν τα παιδιά μου. Η γυναίκα μου μού είπε να γράψω ένα βιβλίο ή μια ιστορία, ανεξάρτητα από το εάν θα εκδιδόταν στη συνέχεια. Θεωρούσε ότι θα ήταν ένας τρόπος να επεξεργαστώ τη βαθιά θλίψη. Και το έκανα. Και νομίζω ότι είναι ένα βιβλίο που μπορεί να βοηθήσει πολλούς ανθρώπους. Αλλά πρέπει να βρω έναν εκδότη», σημείωσε ο πάστορας.
Ομως, παρότι δεν το γνώριζε, ο Χένρικ Λένκαϊτ είχε κατά κάποιον τρόπο ήδη εξιλεωθεί για τη ζοφερή και άγνωστη κληρονομιά του, μέσω της ζωής του. Ο παππούς του, ο διαβόητος Χάινριχ Χίμλερ, ήταν φανατικός αντισημίτης από τα σχολικά του χρόνια, ένθερμος υποστηρικτής της φυλετικής καθαρότητας, ο οποίος, μεταξύ όλων των άλλων αποτρόπαιων που σκέφτηκε και έκανε, θέλησε να αποκτήσει απογόνους και με τη γραμματέα του, με στόχο τη διατήρηση της γερμανικότητας στον κόσμο.
Ολα αυτά, όμως, ο εγγονός του τα αποκήρυξε, επιλέγοντας να ακολουθήσει τον δρόμο της αρετής και της συμπερίληψης. «Είμαι πάστορας και ερασιτέχνης προπονητής, ζω στην Ισπανία, είμαι παντρεμένος με μια υπέροχη γυναίκα από το Μεξικό και έχω τρία παιδιά. Οποτε έχω ελεύθερο χρόνο βοηθώ μετανάστες, Λατινοαμερικανούς που φτάνουν εδώ, στην Κόστα ντε Σολ. Και αγαπώ το Ισραήλ».
Σύμφωνα με τον Μάρτιν Αντολφ Μπόρμαν, το μεγαλύτερο από τα δέκα παιδιά του Μάρτιν Μπόρμαν, προσωπικού γραμματέα του Χίτλερ, η γιαγιά του πάστορα Χένρικ ήταν βαθιά ερωτευμένη με τον Χίμλερ, τόσο που τον αποκαλούσε «Βασιλιά Χάινριχ» ενώ εκείνη ήταν το «μικρό λαγουδάκι», όπως την αποκαλούσε ο ανώτατος αρχηγός των Ες Ες.
Ηταν επίσης πιστή και αφοσιωμένη οπαδός του Χίτλερ, με ανθρώπους που επισκέφτηκαν το σπίτι της το 1944, να αφηγούνται μετά από το τέλος του πολέμου, πως είχαν παρατηρήσει έπιπλα φτιαγμένα από ανθρώπινα οστά καθώς και ένα αντίτυπο του «Mein Kampf» δεμένο με δέρμα ανθρώπου…
Κατά τη συνομιλία του με την ιταλίδα δημοσιογράφο, ο γερμανός πάστορας σημείωσε πως η σχέση του με τους γονείς του ήταν ανέκαθεν περίπλοκη. Πλέον, όμως, αντιλαμβάνεται και συνειδητοποιεί πολλά πράγματα που, μέχρι να ανακαλύψει ποιος ήταν ο παππούς του, δυσκολευόταν να τα εξηγήσει. Καταρχάς του επέβαλαν να τους αποκαλεί με τα μικρά ονόματά τους, ποτέ μαμά και μπαμπά.
«Η μητέρα μου, η θυγατέρα της Χέντβιχ Πότχαστ, ήταν πολύ στοργική αλλά μπορούσε επίσης να γίνει και πολύ σκληρή. Οι γονείς μου μού έμαθαν να κρατάω χαμηλό προφίλ, να αισθάνομαι μικρός και ασήμαντος. Μου ενστάλαξαν ελάχιστη αυτοπεποίθηση. Και άρχισαν να ασχολούνται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολύ αργά. Τώρα καταλαβαίνω γιατί. Oλοι γνώριζαν για τον Χίμλερ, ακόμα και ο νονός μου, όλοι, εκτός από μένα», ανέφερε σχετικά.
Οταν ο Λένκαϊτ ανακάλυψε την αλήθεια, στράφηκε στους συγγενείς του, «οι οποίοι αρνήθηκαν να το παραδεχτούν και διέκοψαν κάθε επαφή μαζί μου. Αλλά είμαι έτοιμος να τους συγχωρήσω, όπως συγχωρώ τους γονείς μου», οι οποίοι εγκατέλειψαν αμφότεροι τα εγκόσμια πριν ο γιος τους προλάβει να τους ζητήσει τον λόγο.
Ενας από τους λόγους που ο πάστορας Λένκαϊτ αποφάσισε να γράψει βιβλίο, ήταν και η σημαντική όσο και «τρομακτική», εκλογική άνοδος της ακροδεξιάς και εθνικιστικής Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) η οποία, σήμερα, έρχεται πρώτη στις δημοσκοπήσεις με 26%. «Γνωρίζετε ότι χρησιμοποιούν πολλά αποφθέγματα του Χίμλερ; Και θεωρώ σοβαρό το γεγονός ότι μερικοί από αυτούς ισχυρίζονται ότι οι Γερμανοί δεν πρέπει να ντρέπονται για τους προγόνους τους. Φυσικά δεν φταίμε εμείς για τους προγόνους μας. Αλλά είναι σωστό να αισθανόμαστε μια κάποια ντροπή», είπε.
Αποκάλυψε επίσης πως αυτό που τον έσωσε από την απόλυτη κατάρρευση ήταν η πίστη του. «Η πίστη μου στον Θεό με βοήθησε να ξεπεράσω τη θλίψη. Τη θλίψη της απώλειας της ταυτότητάς μου», εξήγησε.
Ολοκληρώνοντας τη συνομιλία του με την ανταποκρίτρια της La Repubblica στη Γερμανία ο Λένκαϊτ, θέλησε να υπογραμμίσει πως «οι γονείς του δεν ήταν ναζιστές». Ωστόσο η μητέρα του τον ονόμασε Χένρικ, το οποίο είναι χαϊδευτικό του Χάινριχ, και ο πάστορας δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του την υποψία ότι θα μπορούσε να επρόκειτο για έναν έμμεσο και σιωπηλό φόρο τιμής στον αιμοσταγή ναζιστή παππού του.