Κι όμως, συνέβη στην αυτοκίνηση. Αυτοί ήταν κάποιοι που ίδρυσαν εταιρείες και τελικά βρέθηκαν έξω από το δημιούργημά τους. Μήπως δεν χρειαζόταν ένας Τραμπ να απολύει κόσμο όταν ακόμη παρουσίαζε το γνωστό ριάλιτι;
▪ Λουί Ρενό
Ηδονιστής και αρκετά πλούσιος για να ικανοποιεί τα «θέλω του», ο Ρενό ασχολήθηκε επιφανειακά με τους αγώνες πριν καταφέρει να μετουσιώσει το εγκεφαλικό του γκάζι σε μια ολοκληρωμένη αυτοκινητοβιομηχανία, το 1909. Η Renault επεκτάθηκε μια χαρά, αλλά τόσο ή ύφεση στα τέλη της δεκαετίας του ’30 όσο και οι κατηγορίες για συνεργασία του με τους Ναζί τον οδήγησαν στη φυλακή, στην οποία και πέθανε.
▪ Αντρέ Σιτροέν
Σε λίγο περισσότερο από μία δεκαετία, ο πανέξυπνος Αντρέ κατάφερε να κάνει την εταιρεία του μία από τις τέσσερις ισχυρότερες. Η επίδρασή του στην αυτοκινητοβιομηχανία παραμένει τεράστια. Αντίστοιχα μεγάλη ήταν όμως και η έλξη του προς τον τζόγο, με θύμα τα οικονομικά της Citroën. Απολύθηκε.
▪ Ντέιβιντ Μπιούικ
Η παλαιότερη αμερικανική εταιρεία (αρχικά, το 1899, ως Buick Auto-Vim and Power Company και μετά σκέτο, ως Buick) ιδρύθηκε από τον σκωτσέζο στην καταγωγή και δεινό εφευρέτη, Μπιούικ. O οποίος, ωστόσο, ήταν καλύτερος στο να εφευρίσκει νέες ιδέες και εφαρμογές παρά στο να διοικεί. Περιδρόμιασε άφθονο χρήμα προτού τού δείξει την πόρτα της εξόδου ο νέος ιδιοκτήτης, Μπίλι Ντουράντ, ο οποίος χρησιμοποίησε την Dodge σαν πλατφόρμα εκκίνησης για τη General Motors.
▪ Χένρι Φορντ
Tα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ιδανικά για τον πνευματικό πατέρα της βιομηχανοποιημένης γραμμής παραγωγής και τον άνθρωπο χάρη στον οποίο εκατομμύρια άνθρωποι απέκτησαν το πρώτο τους αυτοκίνητο. Ο Χένρι Φόρντ ήταν έναν αιώνα μπροστά. Είδε το μέλλον, τη μαζική παραγωγή, τον τρόπο οργάνωσής της και δεν είναι τυχαίο ότι το Ford Model T (αποκλειστικά και μόνο σε μαύρο χρώμα) έχει καταχωριστεί διεθνώς ως το σημαντικότερο αυτοκίνητο του 20ού αιώνα.
Βέβαια, για να είμαστε ακριβείς, η ιδέα της γραμμής παραγωγής ξεκίνησε όταν ένας υπάλληλος του Χένρι Φορντ, ο Μπιλ Κλαν, παρατήρησε τη γραμμή παραγωγής σε ένα σφαγείο. Ο Φορντ τον άκουσε, το μελέτησε και το εφάρμοσε. Ενδιαφέρον είναι ότι, όπως γράφει ο Τζον Πόλακ, πρώην συνεργάτης του Μπιλ Κλίντον και συγγραφέας ενός βιβλίου, «ο Κλαν κατάφερε να δει την αναλογία μεταξύ, από τη μία, της σφαγής των ζώων και, από την άλλη, της συναρμολόγησης αυτοκινήτων». Μέσα σε αυτή την αιματηρή, συγχρονισμένη διαρκή κίνηση, μόλις είχε γίνει αντιληπτό ότι το να αποσυναρμολογείς κάτι (διαδικασία τεμαχισμού ενός ζώου) ήταν ουσιαστικά παρόμοιο με το να συναρμολογείς κάτι (ένα αυτοκίνητο).
Ως αποτέλεσμα, η κινούμενη γραμμή συναρμολόγησης μπήκε στην παραγωγή του Model T, ανεβάζοντας κατακόρυφα την παραγωγικότητα και επιτρέποντας στην εταιρεία να μειώσει την τιμή του αυτοκινήτου από $575 στα $280.
Δυστυχώς, παρά τη μεγαλειώδη επιτυχία της εταιρείας του, τελικά ο Φορντ έχασε τον καθημερινό έλεγχό της κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πάλεψε για να τον ανακτήσει αλλά τον εκτόπισε, τελικά, ο εγγονός του. Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.
▪ Κιιχίρο Τογιόντα
Μπορεί να ήταν ο Σακίτσι Τογιόντα αυτός που έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα στην ιαπωνική βιομηχανική επανάσταση, αλλά ήταν ο γιος του, Kιιχίρο, αυτός που πήρε το ρίσκο να αλλάξει κατεύθυνση το 1935. Δηλαδή, να στραφεί από τους αργαλειούς στα αυτοκίνητα. Ωστόσο, η μεταπολεμική ύφεση έπληξε τις πωλήσεις αυτοκινήτων και ο ίδιος αναγκάστηκε σε παραίτηση, το 1950. Ιαπωνική αξιοπρέπεια.
▪ Ουόλτερ Οουεν Μπέντλεϊ
Τα αυτοκίνητά του φημίστηκαν για τη μηχανολογία, τις επιδόσεις και την αξιοπιστία τους, αλλά το οικονομικό ιστορικό του Μπέντλεϊ ήταν λιγότερο επιτυχημένο. Επειτα από τεράστια χρέη στα τέλη της δεκαετίας του ’20, είδε το αντίπαλο δέος της Rolls-Royce να τον θέτει σε διαθεσιμότητα. Το 1935 αποχώρησε και αμέσως πείσθηκε να ενώσει τις δυνάμεις του στη Lagonda.
▪ Τσαρλς Μόργκαν
O νεότερος της ομήγυρης υπήρξε ένα από τα μέλη της οικογενείας Mόργκαν που παραδοσιακά ήταν στο «τιμόνι» της εταιρείας, ήδη από την ίδρυσή της, το 1909. Ωστόσο, όπως λένε και στο ποδόσφαιρο, οι παραδόσεις είναι για να σπάνε και έτσι, πριν από μερικά χρόνια, ο εγγονός και φέρων το επίτιμο όνομα, Τσαρλς Μόργκαν, είδε την έξοδό του από την ιστορική βρετανική εταιρεία.