Ο Ντόναλντ Τραμπ επιβεβαίωσε την Τετάρτη ότι ενέκρινε «μυστικές και δυνητικά θανατηφόρες» επιχειρήσεις της CIA στη Βενεζουέλα, ενώ τόνισε πως «εξετάζει» το ενδεχόμενο να διατάξει χερσαία πλήγματα του αμερικανικού στρατού στο κράτος της Λατινικής Αμερικής, σηματοδοτώντας δραματική κλιμάκωση της πίεσης της Ουάσιγκτον για να αναγκάσει τον Νικολάς Μαδούρο και την κυβέρνησή του να εγκαταλείψουν την εξουσία.
Οι φήμες στο εσωτερικό της χώρας, για την ανατροπή του Μαδούρο, εντείνονται όσο συνεχίζονται τα πλήγματα των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων κατά πλοίων στα ανοικτά της χώρας, τα οποία οι ΗΠΑ δηλώνουν ότι ανήκουν σε συμμορίες ναρκωτικών.
Οπως επισήμανε το Economist, τις τελευταίες εβδομάδες, αμερικανοί αξιωματούχοι τονίζουν ότι ο Μαδούρο, ο οποίος ανακήρυξε τον εαυτό του νικητή στις εκλογές πέρυσι, τις οποίες κέρδισε η αντιπολίτευση, είναι ένας παράνομος ηγέτης, ένας «ναρκο-τρομοκράτης» και ένας «φυγάς από την αμερικανική δικαιοσύνη».
Ισχυρίζονται επίσης ότι βρίσκεται στην κορυφή μιας οργάνωσης λαθρεμπορίου ναρκωτικών. Ο ίδιος αρνείται όλους τους ισχυρισμούς. Τον Αύγουστο, το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ διπλασίασε την αμοιβή για πληροφορίες που θα οδηγούσαν στη σύλληψή του, στα 50 εκατομμύρια δολάρια.
Μια μεγάλη αμερικανική στρατιωτική δύναμη έχει συγκεντρωθεί στην Καραϊβική. Ο στολίσκος, που περιλαμβάνει πολεμικά πλοία και F-35, φέρεται να έχει ως στόχο την καταπολέμηση του εμπορίου ναρκωτικών.
Εχει επιτεθεί και έχει βυθίσει τουλάχιστον πέντε σκάφη που φέρονται να μετέφεραν ναρκωτικά, σκοτώνοντας 27 άτομα. Αλλά, πολλοί πιστεύουν ότι ο Μαδούρο είναι ο τελικός στόχος. Την Τετάρτη, τρία αμερικανικά βομβαρδιστικά B52 πετούσαν σε απόσταση 220 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα, Καράκας.
Σχεδόν την ίδια στιγμή, σε μια πτήση που μετέφερε απελαθέντες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Βενεζουέλα δεν έδωσε άδεια προσγείωσης.
Αργότερα την ίδια ημέρα, ο Τραμπ ανακοίνωσε ότι είχε εγκρίνει «μυστική» δράση της CIA στο έδαφος της Βενεζουέλας. Ερωτηθείς εάν η CIA έχει «εξουσία να εξοντώσει τον Μαδούρο», ο αμερικανός πρόεδρος απάντησε: «Δεν ήταν γελοία η ερώτηση, αλλά δεν θα ήταν γελοίο για μένα να απαντήσω;».
Το καθεστώς Μαδούρο, αρχικά, είχε θεωρήσει ότι τα πλοία και τα αεροπλάνα στο κατώφλι της χώρας ήταν απλά ένα κόλπο του Τραμπ. Τώρα όμως, έχει κάθε λόγο να ανησυχεί, σημείωσε το Economist.
Στις 6 Οκτωβρίου, οι New York Times ανέφεραν ότι ο Μαδούρο προσπάθησε να καλοπιάσει τον Τραμπ, προσφέροντας στην αμερικανική κυβέρνηση ένα μεγάλο μερίδιο στο πετρέλαιο και σε άλλο ορυκτό πλούτο της Βενεζουέλας, με αντάλλαγμα καλές σχέσεις.
Η προσέγγιση όμως απέτυχε, καθώς ο αμερικανός πρόεδρος έδωσε εντολή στον ειδικό απεσταλμένο του για τη Βενεζουέλα, Ρίτσαρντ Γκρένελ, να διακόψει κάθε επαφή με το Καράκας.
Eκτοτε, εκτοξευτές πυραύλων έχουν εμφανιστεί στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της πόλης και κατά μήκος των ακτών της Καραϊβικής.
Ο Μαδούρο, στις περιστασιακές του εξόδους, βρίσκεται ανάμεσα σε πολίτες, ίσως ελπίζοντας ότι αυτό θα αποτρέψει μια επίθεση εναντίον του με μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Οι τηλεοπτικές του εμφανίσεις δεν γυρίζονται πλέον μέσα στο Παλάτι Μιραφλόρες, όπως παλιά, αλλά σε διάφορα ξενοδοχεία. «Χρησιμοποιεί ανθρώπινες ασπίδες με πολύ προφανή τρόπο», είπε στο Economist ο Φιλ Γκάνσον, της Διεθνούς Ομάδας Κρίσεων, μιας δεξαμενής σκέψης.
Στις 7 Οκτωβρίου, λέγοντας ότι φοβάται μια «ένοπλη επίθεση» σε «πολύ σύντομο χρονικό διάστημα», η Βενεζουέλα ζήτησε έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, για να συζητήσει την κρίση.
Για κακή τύχη του Μαδούρο όμως, η χρονική στιγμή της συνεδρίασης αποδείχθηκε ατυχής, καθώς λίγες ώρες νωρίτερα, η κύρια αντίπαλός του, Μαρία Κορίνα Ματσάδο, η οποία κρύβεται στη Βενεζουέλα από τότε που απέδειξε ότι οι περσινές εκλογές είχαν κλαπεί, τιμήθηκε με το Νομπέλ Ειρήνης.
Εκπρόσωποι δυτικών χωρών στο Συμβούλιο Ασφαλείας, άδραξαν την ευκαιρία να συγχαρούν την Ματσάδο, ενώ ο σκυθρωπός εκπρόσωπος της Βενεζουέλας, Σαμουέλ Μονκάδα, ήταν υποχρεωμένος να τους ακούει.
Η Ματσάδο, πρώην βουλευτής, την οποία το καθεστώς εμπόδισε να διεκδικήσει η ίδια κάποιο αξίωμα, πέρυσι οργάνωσε την εκστρατεία άλλου υποψηφίου, του Εντμούντο Γκονζάλες, τον οποίο ψήφισαν εκατομμύρια άνθρωποι που θα είχαν ψηφίσει την ίδια.
Επίσης, συνέστησε ένα δίκτυο με χιλιάδες εθελοντές, που βρίσκονταν στα εκλογικά τμήματα και απέδειξαν ότι η αντιπολίτευση ήταν η νικήτρια.
Προς το παρόν πάντως, φαίνεται ότι ο Τραμπ δεν έχει αποφασίσει την τύχη του Μαδούρο.
Στις 5 Οκτωβρίου εξέφρασε την απογοήτευσή του που δεν μπορούσε να βρει άλλα σκάφη για να επιτεθεί (ο στολίσκος του κατέστρεψε ένα ακόμα την Τετάρτη) και είπε ότι η κυβέρνησή του «θα πρέπει να αρχίσει να ψάχνει στη στεριά».
Αυτό θα μπορούσε να υποδηλώνει μια επίθεση, ίσως σε μια φερόμενη βάση ναρκωτικών σε ένα απομακρυσμένο μέρος της Βενεζουέλας.
Ο Μαδούρο έχει αφήσει να εννοηθεί ότι μια τέτοια κίνηση θα τον οδηγήσει στην κήρυξη ενισχυμένης κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει την κράτηση ακόμη περισσότερων ακτιβιστών της αντιπολίτευσης. Εκατοντάδες βρίσκονται ήδη στη φυλακή.
Από την κρυψώνα της, η Ματσάδο τονίζει στους υποστηρικτές της ότι το τέλος του καθεστώτος πλησιάζει. «Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο Μαδούρο θα φύγει», δήλωσε στις 12 Οκτωβρίου. «Οι ρωγμές στο καθεστώς μεγαλώνουν».
Η αντιπολίτευση ελπίζει ότι το καθεστώς είναι διχασμένο και η υποστήριξή του από τον στρατό, αβέβαιη. Αλλά υπάρχουν λίγα στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι αυτό ισχύει, σημείωσε το Economist.
«Αυτή η χώρα κυβερνάται σαν μαφία, που κάνει λίγα λάθη όταν πρόκειται για την επιβίωσή της», είπε χαρακτηριστικά ένας διπλωμάτης στο Καράκας.
Για χρόνια, οποιαδήποτε δυσαρέσκεια στις κατώτερες στρατιωτικές βαθμίδες έχει κατασταλεί γρήγορα από ομάδες αντικατασκοπείας.
Αλλά αν η Ματσάδο έχει δίκιο και το καθεστώς βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, τι πρόκειται να ακολουθήσει;
Η ίδια υπόσχεται «αναγέννηση», μια επενδυτική ευκαιρία τρισεκατομμυρίων δολαρίων και μια ιστορική επιστροφή στην πατρίδα για όσους έχουν φύγει λόγω του Μαδούρο.
Οι υποστηρικτές της απορρίπτουν τις συζητήσεις για εμφύλιο πόλεμο ως «ανοησίες», λέγοντας ότι οι εκλογές απέδειξαν ότι η χώρα είναι ενωμένη.
Ομως, οι αφοσιωμένοι στο status quo που δεν θέλουν αλλαγή καθεστώτος, μπορεί να είναι λιγότεροι, αλλά είναι επικίνδυνοι: ομάδες πολιτοφυλακής, συμμορίες ναρκωτικών, ένοπλοι αντάρτες από την Κολομβία. Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι «δεν χρειάζονται πολλοί άνθρωποι για να δημιουργηθεί χάος», επισήμανε ο Γκάνσον στο Economist.