Οσον αφορά το ύψος της, μόλις ένα μέτρο και 57 εκατοστά, η «Μαμντάνι της Δανίας», όπως την αποκαλεί η Ιρένε Σοάβε της Corriere della Sera, προλαβαίνει με σκερτζόζικη διάθεση τους επικριτές της. «Ξέρω ότι μοιάζω με μινιατούρα ενήλικα», ανέφερε χαρακτηριστικά στην εφημερίδα Politiken, ενώ περισσότερες από μία φορές, σε συνεντεύξεις Τύπου και πολιτικές συγκεντρώσεις, δεν δίστασε να ανεβεί σε σκαμπό, ώστε να τους βλέπει και να τη βλέπουν καλύτερα.
Κατά τα άλλα, όμως, η Σίσε-Μαρί Βέλινγκ δεν αστειεύεται. Η νέα δήμαρχος της Κοπεγχάγης, η οποία συνέβαλε σημαντικά στο να χάσουν οι κυβερνώντες Σοσιαλδημοκράτες τον δήμο της πρωτεύουσας της Δανίας, διαβεβαιώνει πως πρόκειται να λάβει «πολύ σοβαρά» υπόψη τα νέα της καθήκοντα.
Οσον αφορά τη σύγκρισή της με τον Ζοράν Μαμντάνι, τον επίσης νέο δήμαρχο της Νέας Υόρκης, είναι αλήθεια πως έχουν αρκετά κοινά σημεία. Κατ’ αρχάς ανήκουν στην ίδια γενιά, με τη Δανέζα να είναι 39 ετών και τον Αμερικανό 34.
Επίσης είναι αμφότεροι σοσιαλιστές (αν και σύμφωνα με τον Τραμπ, ο Μαμντάνι είναι «κομμουνιστής»). Η Σίσε-Μαρί Βέλινγκ ήταν η υποψήφια του Σοσιαλιστικού Λαϊκού Κόμματος (SF), το οποίο στις δημοτικές εκλογές της περασμένης Τρίτης αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα στην Κοπεγχάγη, πίσω από τη Λίστα Ενότητας (κόκκινη-πράσινη συμμαχία), η οποία έλαβε το 22,1% των ψήφων. Οπως ανακοίνωσε η ίδια, πρόκειται να αναλάβει τη δημαρχία της πρωτεύουσας της Δανίας βάσει συμφωνίας που επετεύχθη με έξι άλλα κόμματα, και της Αριστεράς και της Δεξιάς.
Επιστρέφοντας στη συσχέτιση της νέας δημάρχου της Κοπεγχάγης με τον νέο δήμαρχο της κατεξοχήν μητρόπολης των ΗΠΑ, η δημοσιογράφος της Corriere γράφει πως αμφότερες οι πόλεις είναι εξαιρετικά γοητευτικές, αντιμετωπίζουν όμως και παρόμοια προβλήματα, με το πιο κρίσιμο να είναι το διαρκώς αυξανόμενο κόστος στέγασης, που στην πρωτεύουσα της Δανίας αυξήθηκε κατά 20% τους τελευταίους 12 μήνες. Το ζήτημα κυριάρχησε στην προεκλογική εκστρατεία, με τους πολίτες να δηλώνουν εξοργισμένοι με την αντίδραση της κυβέρνησης.
Η υποψήφια των κυβερνώντων Σοσιαλδημοκρατών για τη δημαρχία της Κοπεγχάγης ήταν η Περνίλε Ρόσενκραντς-Τάιλ, στενή φίλη της πρωθυπουργού Μέτε Φρεντέρικσεν, με την οποία μοιράζεται επίσης ένα παραθαλάσσιο σπίτι. Ελαβε μόλις το 12,7% των ψήφων, γεγονός που την ώθησε να παραδεχτεί αμέσως την ήττα της. «Χάσαμε την Κοπεγχάγη», είπε, αποσιωπώντας το γεγονός ότι η πρωτεύουσα διοικούνταν από τους Σοσιαλδημοκράτες από το 1903, ενώ από το 1938, όταν ξεκίνησε η εκλογή δημάρχων, έως την περασμένη Τρίτη, όλοι οι δήμαρχοι της Κοπεγχάγης ήταν Σοσιαλδημοκράτες.
«Είχαμε αναμενόμενες απώλειες, αλλά η πτώση φαίνεται πως είναι μεγαλύτερη από όσο περιμέναμε», δήλωσε η πρωθυπουργός της Δανίας απευθυνόμενη σε υποστηρικτές της στην Κοπεγχάγη. Σε πανεθνικό επίπεδο οι Σοσιαλδημοκράτες παρέμειναν πρώτο κόμμα, λαμβάνοντας περίπου το 23% όλων των ψήφων, όμως τα ποσοστά τους μειώθηκαν σε 87 από τους 98 δήμους της χώρας.
Αναφερόμενη στα αίτια της ήττας, η Μέτε Φρεντέρικσεν επικαλέστηκε το υψηλό κόστος διαβίωσης –αλλά, πεισματικά, όχι το υψηλό κόστος στέγασης– καθώς και το ιδεολογικό χάσμα μεταξύ πόλεων και επαρχίας, ενώ έκανε εκ νέου λόγο για «αλλοδαπή» εγκληματικότητα, επαναβεβαιώνοντας τη σκληρή στάση της απέναντι στη μετανάστευση.
Ειδικά, όμως, ως προς την απώλεια της Κοπεγχάγης, πέρα από το υψηλό κόστος στέγασης, ενδέχεται να της κόστισε και η σκληρή στάσης της απέναντι στη μετανάστευση.
Στις δημοτικές εκλογές της Δανίας δικαίωμα ψήφου, πέρα από τους Δανούς, έχουν και πολλές χιλιάδες αλλοδαποί που διαμένουν στη χώρα – πολίτες της EE, της Ισλανδίας, της Νορβηγίας και της Βρετανίας, αλλά και όλοι όσοι διαμένουν στο βασίλειο επί τουλάχιστον τέσσερα έτη πριν από τις εκλογές. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις και αναλυτές, οι ψηφοφόροι της Κοπεγχάγης δεν καλοδέχτηκαν τη σκληρή στάση της Μέτε Φρεντέρικσεν αναφορικά με τη μετανάστευση.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, όταν ρωτήθηκε για την ασφάλεια από την Copenhagen Post, τη μεγαλύτερη αγγλόφωνη εφημερίδα της Δανίας, η Σίσε-Μαρί Βέλινγκ εξήγησε πως «ασφάλεια είναι να αισθάνεσαι σίγουρος ότι μπορείς να εκφράζεις ποιος είσαι, ότι μπορείς να βρεις ένα σπίτι που μπορείς να πληρώνεις, ότι μπορείς να αφήνεις τα παιδιά σου στον παιδικό σταθμό, γνωρίζοντας ότι θα τα φροντίζουν καλά (μια άποψη που συμμερίζεται και ο Ζοράν Μαμντάνι). Πρέπει να εμπιστεύεσαι ότι ο αέρας που αναπνέεις είναι καθαρός και οι επιλογές που κάνεις ως πολίτης έχουν σημασία».
Οσο για το ολοένα υψηλότερο κόστος στέγασης, «πρέπει να ανακτήσουμε τον έλεγχο της αγοράς ακινήτων», είπε. «Στην παρούσα φάση δεν έχουμε μεγάλη επιρροή όσον αφορά τον τύπο των κατοικιών που κατασκευάζονται. Πρέπει να ανακτήσουμε αυτή τη δύναμη. Εάν δεν το κάνουμε, δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε την πόλη προσιτή».