Το ημερολόγιο έδειχνε 25 Μαΐου 2005 όταν το όνομα του -τινέιτζερ, τότε- Ράφα Ναδάλ ακούστηκε για πρώτη φορά από τα μεγάφωνα του «Φιλίπ Σαρτιέ». Χιλιάδες μάτια άρχισαν να περιεργάζονται τον μακρυμάλλη πιτσιρικά με το αμάνικο φανελάκι και την αγριωπή όψη, όμως κανείς από τους θεατές στο κεντρικό κορτ του Ρολάν Γκαρός δεν μπορούσε να φανταστεί ότι εκείνη τη μέρα γινόταν αυτόπτης μάρτυρας μιας ιστορικής στιγμής.
Στις 3 Ιουνίου 2005 ο νεαρός Ισπανός είχε φτάσει στον ημιτελικό. Επαιξε με τον Νο1 τενίστα της παγκόσμιας κατάταξης, Ρότζερ Φέντερερ, και τον κέρδισε. Δύο μέρες μετά, στον τελικό του τουρνουά, νίκησε και τον Μαριάνο Πουέρτα. Ηταν 19 ετών και 2 ημερών. Ο μόλις δεύτερος (μετά τον Ματς Βίλαντερ) παίκτης στα χρονικά του Ρολάν Γκαρός που το κατέκτησε «με την πρώτη». Παρέλαβε το τρόπαιο από τα χέρια του Ζινεντίν Ζιντάν, του σούπερ-σταρ της αγαπημένης του Ρεάλ Μαδρίτης.
Η δυναστεία του «βασιλιά του χώματος» είχε, μόλις, αρχίσει. Μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο, που αποσύρθηκε από τα κορτ, ο Ναδάλ θριάμβευσε στο φημισμένο Γαλλικό Οπεν 14 φορές, υφαίνοντας ένα αδιανόητο ρεκόρ: 112 νίκες σε 116 αγώνες. Σε 19 χρόνια ηττήθηκε μόνο τέσσερις φορές. Η κυριαρχία του στο πιο απαιτητικό τερέν του τένις, επί σχεδόν δύο δεκαετίες, υπήρξε ολοκληρωτική και πρωτοφανής. Κανένας άλλος αθλητής ατομικού σπορ δεν έχει ταυτίσει το όνομά του με μια διοργάνωση, όσο ο Ναδάλ με το Ρολάν Γκαρός.
Την Κυριακή, ακριβώς 20 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση, δεν χρειάστηκε να τον αναγγείλουν τα μεγάφωνα. Περίπου 15.000 θεατές, που γέμισαν ασφυκτικά το γήπεδο -ανάμεσά τους, ο Κάρλος Αλκαράθ και η Ιγκα Σβιόντεκ- φώναζαν ρυθμικά το όνομά του, «Ράφα, Ράφα», πολύ πριν εμφανιστεί στο κορτ. Φορούσαν μπλουζάκια στο χρώμα του χώματος στο οποίο μεγαλούργησε, που έγραφαν «Μerci Rafa». Οταν τον αντίκρυσαν, σηκώθηκαν όρθιοι και τον επευφημούσαν για πάνω από ένα λεπτό, όπως περιέγραψε το BBC Sport. Εκείνος, έδειχνε να μην πιστεύει στα μάτια του. Δάγκωνε τα χείλη του, για να μην παρασυρθεί από τη συγκίνηση που τον πλημμύριζε.
Κατάφερε να συγκρατηθεί, μέχρι τη στιγμή που τελείωσε το βίντεο με τις πιο μεγάλες του στιγμές στο τουρνουά. Οταν ήρθε η ώρα να πάρει το μικρόφωνο και να μιλήσει, τα δάκρυα κύλησαν αρκετές φορές στο πρόσωπό του. Μετά τα «ευχαριστώ» που μοίρασε απλόχερα, απευθύνθηκε στους μεγάλους του αντιπάλους. Ηταν όλοι εκεί – η τελετή έμοιαζε με… reunion των λεγόμενων «Big-4», των πρωταγωνιστών της «χρυσής εποχής» του τένις στον 21ο αιώνα.
Ράφα, Ρότζερ, Νόβακ και Αντι. Οπως Τζον, Πολ, Τζορτζ και Ρίνγκο -οι Μπιτλς- αν μιλάμε για μουσική, γράφει το BBC Sport. Ο Τζόκοβιτς, ίσα που πρόλαβε. Εφτασε λίγες ώρες πριν από την τελετή. Ο Μάρεϊ έκανε το ταξίδι Λονδίνο – Παρίσι – Λονδίνο αυθημερόν. Είναι φίλοι με τον Ναδάλ από παιδιά. Ο Φέντερερ δεν θα μπορούσε να απουσιάζει. Στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του, ο Ράφα ήταν εκεί και είχαν κλάψει αγκαλιά.
«Είναι απίστευτο, το πώς ο χρόνος αλλάζει την προοπτική των πάντων», είπε ο Ναδάλ απευθυνόμενος στους ιστορικούς του αντιπάλους. «Nόβακ, ακόμα δεν το ξέρεις. Αντι, πιθανότατα θα το έχεις συνειδητοποιήσει. Ρότζερ, το έχουμε συζητήσει πολλές φορές. Μετά το τέλος της καριέρας σου, όλα είναι τελείως διαφορετικά. Ολοι μας πετύχαμε πολλά και δημιουργήσαμε σπουδαία αντιπαλότητα. Παλέψαμε όσο πιο σκληρά μπορούσαμε, αλλά την ίδια στιγμή ήμασταν καλοί συνάδελφοι και σεβόμασταν, ο ένας τον άλλον. Γίναμε φίλοι. Στο τέλος, το τένις είναι απλώς ένα παιχνίδι».
Στο τέλος της τελετής, η διευθύντρια του τουρνουά, Αμελί Μορεσμό, και ο πρόεδρος της γαλλικής ομοσπονδίας τένις, Ζιλ Μορετόν, αποκάλυψαν μια ασημένια πλάκα που φέρει το αποτύπωμα από το παπούτσι του Ναδάλ. Θα μείνει για πάντα εκεί, δίπλα στο δίχτυ που χωρίζει το κεντρικό κορτ του Ρολάν Γκαρός στα δύο, σαν σφραγίδα του «βασιλιά» του.
