Η ταινία «Τα Πάντα Ολα» που σάρωσε τα φετινά βραβεία Οσκαρ, είναι το λιγότερο παράξενη. Και πάντως δεν είναι η τυπική ταινία που θα φτάσει στα βραβεία, πολλώ δε μάλλον θα πάρει και επτά από αυτά, ανάμεσά τους και το βραβείο καλύτερης ταινίας.
Πώς κατάφερε το ανορθόδοξο και αταξινόμητο σύμπαν του «Τα Πάντα Ολα» να κερδίσει την εύνοια του Χόλιγουντ, αναρωτιέται ο κριτικός κινηματογράφου Ρόμπι Κόλιν στην Telegraph. Η ταινία του Ντάνιελ Κουάν και του Ντάνιελ Σάινερτ είναι μια εντελώς απροσδόκητη ιστορία κινηματογραφικής επιτυχίας: Μια παρωδία πολεμικών τεχνών με δόσεις επιστημονικής φαντασίας, από δύο παγκοσμίως άγνωστους νεαρούς σηνοθέτες.
Ανάμεσα στα βραβεία που κέρδισε η ταινία ήταν και αυτά του α’ γυναικείου ρόλου για τη Μισέλ Γιο, αλλά και τα δύο β’ ρόλου (ανδρικού και γυναικείου). Έτσι, έγινε η τρίτη ταινία που κατορφώνει κάτι τέτοιο μετά το «Λεωφορείον ο Πόθος» και το «Network».
«Για όλους εσάς τους νέους που μοιάζετε με μένα (ασιατικής καταγωγής) και με βλέπετε απόψε, αυτή η βράβευση είναι ένας φάρος ελπίδας και δυνατοτήτων», είπε η Γιο και πρόσθεσε: «Και κυρίες μου, μην αφήσετε ποτέ κανέναν να σας πει ότι έχετε περάσει την καλή σας ηλικία».
«Λένε ότι ιστορίες σαν αυτή, συμβαίνουν μόνο στις ταινίες», είπε ο Κε Χούι Κουάν, παραλαμβάνοντας το βραβείο β’ ανδρικού ρόλου. «Ολοι εσείς που πιστέψατε και στηρίξατε τις ιδιαίτερες ταινίες που έκανα όλα αυτά τα χρόνια, κοιτάξτε, μόλις πήραμε ένα Οσκαρ μαζί», είπε η Τζέιμι Λι Κέρτις, κερδίζοντας το βραβείο β’ γυναικείου ρόλου στην πρώτη της υποψηφιότητα μετά από 45 χρόνια στο Χόλιγουντ.
Αργότερα, οι δύο σκηνοθέτες ευχαρίστησαν τους γονείς τους, ενώ ο πρώτος είπε απευθυνόμενος στους συνεργάτες του: «Σας ευχαριστώ που ξεκλειδώσατε την ιδιοφυία μου».
Ολα αυτά έκαναν τη βραδιά πολύ ενδιαφέρουσα, παραμένει γεγονός όμως ότι το φιλμ δεν ήταν ακριβώς φτιαγμένο για Οσκαρ. Αρχικά είναι η μόνη ταινία που κερδίζει το μεγάλο βραβείο και δεν έκανε πρεμιέρα σε κανένα από τα πέντε μεγάλα φεστιβάλ, τις Κάννες, τη Βενετία, το Σάντανς, το Τέλουριντ και το Τορόντο.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ένα φεστιβάλ του Τέξας, το South by Southwest, πριν από ένα χρόνο και θα πήγαινε απευθείας στην πλατφόρμα Sky Cinema στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν κάποιοι δεν έπειθαν την εταιρεία διανομής A24, να την βάλει σε μερικές αίθουσες.
Η ταινία έλαβε πολύ μέτριες κριτικές στη Βρετανία, τρία αστέρια στην Telegraph, δύο στον Guardian και τέσσερα στους Times, αλλά έβγαλε 5,1 εκατ. στερλίνες στις αίθουσες, χωρίς διαφήμιση.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όμως, έσκισε. Μέχρι στιγμής έχει βγάλει 73,3 εκατ. δολάρια σε μια εποχή που τέτοια νούμερα βλέπουν μόνο οι ταινίες που ανήκουν σε κάποιο δυνατό φραντσάιζ. Το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι το μπάτζετ της ταινίας ήταν λιγότερο από το ένα δέκατο των κερδών της.
Η διαφορά τυης αντιμετώπισης που είχε η ταινία στις δύο χώρες αντικατοπτρίζεται και στα μεγάλα τους κινηματογραφικά βραβεία. Το «Τα Πάντα Ολα» είχε δέκα υποψηφιότητες στα βρετανικά BAFTA και καμία νίκη. Στα Οσκαρ πήγε με έντεκα υποψηφιότητες και έφυγε με επτά βραβεία.
Οι κριτικοί πιστεύουν ότι η επιτυχία της ταινίας στις ΗΠΑ έχει κατά πολύ να κάνει με τον «πολιτισμικό πόλεμο» που διεξάγεται εκεί αυτήν την εποχή. Η ταινία είναι ο θρίαμβος της συμπεριληπτικότητας: Νέοι σκηνοθέτες, όχι λευκοί πρωταγωνιστές και μια παραγνωρισμένη ασιάτισσα σταρ στα 60 της. Η νίκη της Γιο είναι η πρώτη σε αυτήν την κατηγορία, ασιατικής καταγωγής ηθοποιού στα 95 χρόνια των Οσκαρ.
Η πλοκή της ταινίας είναι ελαφρώς χαοτική και πηδάει από το ένα σύμπαν στο άλλο, αλλά ταυτόχρονα εστιάζει και σε μια πολύ ρεαλιστική ιστορία. Την περίπλοκη σχέση του χαρακτήρα που ερμηνεύει η Γιο, μιας μετανάστριας πρώτης γενιάς και της κόρης της, την οποία ερμηνεύει η Στέφανι Τσου.
Κι εδώ γίνεται άλλο ένα γλυκόπικρο αμερικανικό δράμα. Οι μετακινήσεις της Γιο στα εναλλακτικά σύμπαντα όμως, είναι που απογειώνουν την ταινία και τη φέρνουν πιο κοντά στον αμερικανικό μύθο, γεμάτι υπερήρωες και άπειρες δυνατότητες.
Η ταινία έχει πολύ ωραίο τέλος: Η Γιο συμφιλιώνεται με την κόρη της και αποφασίζει να πληρώσει τους φόρους της. Ένα πολιτικό μήνυμα που σαφέστατα θα αρέσει σε όλους.
Πέρα απ’ όλα αυτά η ταινία έδωσε ένα ακόμη πάτημα για να πετύχει το νοσταλγικό αποτέλεσμα που επιθυμούσε. Από τη μία η «επιστροφή» του Μπρένταν Φρέιζερ, ο οποίος κέρδισε το βραβείο α’ ανδρικού ρόλου για τη «Φάλαινα» και από την άλλη η «επιστροφή» του Κε Χούι Κουάν, που είχε παίξει ως παιδί σε ταινία Ιντάνα Τζόουνς, αλλά επί δύο δεκαετίες δεν είχε πάρει κανέναν ρόλο.
Το κοινό είναι φανερό ότι άρχισε να κουράζεται από το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel και καλωσόρισε την ταινία που έχει στοιχεία και από αυτό, χωρίς όμως να είναι άλλο ένα υπερηρωικό φιλμ.