Τα «Νησιά του Κόσμου» είναι ένα τεράστιο σύμπλεγμα 300 τεχνητών νησιών, που επιπλέουν περίπου τρία μίλια ανοικτά των ακτών του Ντουμπάι, συναρμολογημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να μοιάζουν με έναν χάρτη του κόσμου (ή τουλάχιστον έναν χάρτη του κόσμου σκιτσαρισμένο από μνήμης σε μια… χαρτοπετσέτα), γράφει στην Telegraph ο Ρόμπερτ Τζάκμαν.
Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το ταχυδακτυλουργικό project, όπως το είχαν κατά νου οι ηγέτες του Ντουμπάι, τα νησιά έγιναν δόλωμα για μερικούς από τους πιο φιλόδοξους κατασκευαστές του κόσμου. Κάποια στιγμή, μάλιστα, υπήρξαν σχέδια να μετατραπούν ορισμένα από αυτά σε θεματικά θέρετρα και αξιοθέατα σε στιλ Λας Βέγκας, όπως ένα αντίγραφο του «Giant’s Causeway» της Ιρλανδίας, μια πιστή αναπαράσταση του εμβληματικού ορίζοντα της Σαγκάης, ένα δίκτυο βενετσιάνικων καναλιών και ένα νησί με θέμα τη μόδα υπό την επίβλεψη του Καρλ Λάγκερφελντ.
Οι κατασκευαστές των Νησιών του Κόσμου, χρηματοδοτούμενοι από το κράτος του Ντουμπάι, κατάφεραν να κατασκευάσουν τα νησιά, με την εξόρυξη και μεταφορά περίπου 320 εκατ. κυβικών μέτρων άμμου (αρκετά για να γεμίσουν το στάδιο Γουέμπλεϊ σχεδόν 100 φορές). Αλλά τα σχέδια ανάπτυξής του εκτροχιάστηκαν από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008. Αρκετοί εμπλεκόμενοι στο project – μάλιστα ένας από αυτούς φυλακίστηκε για ακάλυπτες επιταγές. Και το 2011, ένας δικηγόρος του ομίλου Nakheel Properties, που εδρεύει στο Ντουμπάι και επιβλέπει τα νησιά, παραδέχτηκε ότι το έργο βρισκόταν «σε κώμα».
Για χρόνια, τα νησιά παρέμεναν αδρανή, με μοναδικό πραγματικό σκοπό τους να προσφέρουν μια ενδιαφέρουσα θέα από ψηλά στους τουρίστες που πετούσαν από και προς το Διεθνές Αεροδρόμιο του Ντουμπάι. Αλλά την τελευταία δεκαετία, άρχισαν σιγά-σιγά να ζωντανεύουν, χάρη, εν μέρει, σε λίγους τολμηρούς κατασκευαστές που αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν το αρχικό όραμα.
Η Καρδιά της Ευρώπης στο Ντουμπάι
Μερικοί από αυτούς τους κατασκευαστές ασχολούνται με το project εδώ και πολύ καιρό. Ο αυστριακός Γιόζεφ Κλάιντινστ – πρώην αστυνομικός που έκανε περιουσία με την αγορά ακινήτων του Ντουμπάι στις αρχές της δεκαετίας του 2000 – ξεκίνησε το 2007, αγοράζοντας το νησί που αντιπροσώπευε την πατρίδα του. Και στη συνέχεια, αποφάσισε να αγοράσει άλλα πέντε τεχνητά νησιά: «Σουηδία», «Ελβετία», «Γερμανία», «Μονακό» και «Αγία Πετρούπολη».
Σχεδόν 20 χρόνια αργότερα, γράφει ο Τζάκμαν στην Telegraph, το όνειρο του Κλάιντινστ γίνεται πραγματικότητα με την «Καρδιά της Ευρώπης», όπως αποκαλεί ένα θέρετρο με ηπειρωτικό θέμα που συνδυάζει ξενοδοχεία και ιδιωτικές κατοικίες πολυτελείας, απλωμένες σε πολλά νησιά και συνδεδεμένες μέσω ταχύπλοων που εκτελούν δρομολόγια από και προς το Ντουμπάι.
Ο αυστριακός επιχειρηματίας είναι ο πρώτος που παραδέχτηκε ότι η «Καρδιά της Ευρώπης» είναι ακόμα σε εξέλιξη. Αλλά αυτό που έχει καταφέρει να χτίσει μέχρι στιγμής είναι αξιοσημείωτο. Κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας του στα νησιά, ο δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας επισκέφθηκε ένα εκπληκτικό ιδιωτικό παλάτι, το «Sweden House», με οροφή εμπνευσμένη από ένα σκάφος των Βίκινγκ και περιτριγυρισμένο από μια ιδιωτική ζούγκλα – που ωστόσο δεν μοιάζει με σκανδιναβική –, καθώς και μια βυθισμένη βίλα επιστημονικής φαντασίας, από την κύρια κρεβατοκάμαρα της οποίας μπορεί κανείς να βλέπει ψάρια να κολυμπούν ή να απολαύσει ένα υπαίθριο τζακούζι.
Οπως και η ομώνυμη ήπειρος, η «Καρδιά της Ευρώπης» δεν απευθύνεται μόνο στους υπερπλούσιους. Ακριβώς απέναντι από τις ιδιωτικές κατοικίες βρίσκεται ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα με θέμα την Ευρώπη, που άνοιξε πέρυσι. Το «Voco Monaco» είναι ένα ξενοδοχείο 200 δωματίων εμπνευσμένο από το Μονακό, το οποίο λειτουργεί επί του παρόντος από τον βρετανικό ξενοδοχειακό γίγαντα IHG.
Δυστυχώς για όσους αγαπούν ένα καλό, πρωτότυπο ξενοδοχείο, το θέμα του Μονακό είναι αρκετά διακριτικό. Αλλά το ξενοδοχείο διαθέτει ένα αξιοπρεπές γαλλικό εστιατόριο – μπρασερί και ένα εντυπωσιακά αισθησιακό καμπαρέ lounge, όπου μπορεί κανείς να καπνίσει, γεγονός που προσθέτει κάπως στην παρακμιακή γαλατική ατμόσφαιρα.
Το μεγάλο αξιοθέατο του θερέτρου – έτσι τουλάχιστον παρουσιάζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – είναι ο τεχνητός «βροχερός δρόμος» του, όπου κάθε 15 λεπτά οι γλεντζέδες μπορούν να απολαύσουν μια ψεύτικη καταρρακτώδη βροχή χάρη σε ένα κρυφό σύστημα ψεκασμού. Ο Τζάκμαν σημειώνει ότι, πίνοντας τη μπίρα του σε ένα από τα εξωτερικά τραπέζια, εντυπωσιάστηκε από το πόσο ρεαλιστικό είναι. Στη ζέστη των 35 βαθμών Κελσίου, γράφει στην Telegraph, το νερό δημιουργεί αμέσως μια ευχάριστη ομίχλη.
Το θέρετρο είναι δημοφιλές στους Ευρωπαίους ομογενείς, προσθέτει, πολλοί από τους οποίους έρχονται για τα μίνι φεστιβάλ που διοργανώνονται τα Σαββατοκύριακα. Την Παρασκευή το απόγευμα, η πισίνα του ξενοδοχείου ήταν ήδη γεμάτη, καθώς ένας DJ έπαιζε techno μουσική και το κοντινό μπαρ ήταν γεμάτο με τεράστια μπουκάλια βότκας Grey Goose.
Σαν να είσαι στις Μαλδίβες
Τέσσερα μίλια δυτικά, επικρατεί πολύ πιο χαλαρή ατμόσφαιρα. Οταν η εταιρεία ανάπτυξης Seven Tides, με έδρα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αγόρασε δέκα νησιά στα τέλη της δεκαετίας του 2000, υποσχέθηκε να ανοίξει μια σειρά από πολυτελή θέρετρα. Τα σχέδια θα καθυστερούσαν λόγω της κατάρρευσης, αλλά δεν εγκαταλείφθηκαν εντελώς: το 2021, η εταιρεία ανακοίνωσε τελικά τη συνεργασία με ένα ξενοδοχείο για το πρώτο θέρετρο: το Anantara World Islands άνοιξε το 2022 και τώρα απευθύνεται σε ένα μείγμα ντόπιων και διεθνών τουριστών που αναζητούν μια πολυτελή εμπειρία. Με τις βίλες δίπλα στην παραλία και τις ιδιωτικές πισίνες, μοιάζει εμπνευσμένο από τις Μαλδίβες, αν και ένας υπάλληλος δήλωσε στην Telegraph ότι τείνουν να αποφεύγουν τη σύγκριση, κυρίως λόγω της τεχνητής παραλίας.
Ωστόσο, το θέρετρο μπορεί να ανταγωνιστεί τους αντιπάλους του στη Νότια Ασία, στις μικρές πολυτελείς πινελιές. Οι επισκέπτες μπορούν, παραδείγματος χάρη, να επιλέξουν από ένα μενού με εξωτικές θεραπείες περιποίησης, αλλά επίσης, αν το επιθυμούν, μπορούν να απολαύσουν το πρωινό τους στην ιδιωτική τους πισίνα.
Σε αντίθεση με την «Καρδιά της Ευρώπης», τα «Anantara World Islands» δεν έχουν κανένα γεωγραφικό θέμα. Η αρχική τοποθεσία δεν άφηνε πολλά περιθώρια έμπνευσης, δεδομένου ότι το θέρετρο βρίσκεται σε ίση απόσταση μεταξύ των «Νήσων Φώκλαντ» και του ακόμη πιο σκοτεινού νησιού «Κλάρενς». Αλλά αυτό δεν φαίνεται να εμπόδισε το θέρετρο να προσελκύσει ομογενείς και υπηκόους των ΗΑΕ που επιθυμούν να κάνουν ένα διάλειμμα από την έντονη ζωή του Ντουμπάι.
Ενα ιδιωτικό παλάτι στη «Γροιλανδία»
Θα μπορούσε άραγε να είναι η αρχή μιας νέας εποχής για τα «Νησιά του Κόσμου»; Ισως, αλλά υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος, παρατηρεί η Telegraph. Επιστρέφοντας από την «Καρδιά της Ευρώπης» με πλοίο, ο βρετανός δημοσιογράφος εντυπωσιάζεται από το πόσες πολλές άδειες εκτάσεις γης βλέπει. Και του φαίνεται απίστευτο το γεγονός ότι κάποιος ξόδεψε 14 δισ. δολάρια για τη δημιουργία τους.
Βέβαια, υπάρχουν ήδη σημάδια ζωής: το party venue Soho Garden με έδρα το Ντουμπάι έχει αρχίσει να διοργανώνει ειδικές εκδηλώσεις σε αυτό που κάποτε ήταν η «Χιλή». Η εταιρεία ακινήτων Zaya με έδρα τα ΗΑΕ έχει αρχίσει να πουλάει ιδιωτικές βίλες στο νησί «Ζούχα», όπως το έχει μετονομάσει. Και μόνο τέσσερις από τις 30 βίλες του νησιού δεν έχουν βρει αγοραστή ακόμη.
Υπάρχει επίσης ο πρώτος μόνιμος κάτοικος των «Νησιών του Κόσμου», ο παντοδύναμος ηγεμόνας του Ντουμπάι, σεΐχης Μοχάμεντ μπιν Ρασίντ Αλ Μακτούμ, ο οποίος διέταξε την κατασκευή του δικού του ιδιωτικού παλατιού στο νησί της «Γροιλανδίας» το 2011. Κατά καιρούς, φαινόταν ότι θα κατέληγε να είναι ο μοναδικός κάτοικος σε ολόκληρη την έκταση των περίπου 50.000 στρεμμάτων. Τελικά, όμως, φαίνεται ότι θα έχει μερικούς γείτονες.
Αλλά αυτό είναι το Ντουμπάι: έχει έναν τρόπο να αψηφά τις αμφιβολίες, υπογραμμίζει ο Τζάκμαν στην Telegraph. Τα «Νησιά του Κόσμου» μπορεί να είναι τρελά, καθόλου πρακτικά, ακριβά και να ολοκληρώνονται με τεράστια καθυστέρηση, αλλά ποιος θα ήθελε πραγματικά να στοιχηματίσει εναντίον τους σε αυτό το σημείο; Ο βρετανός δημοσιογράφος σκέφτεται ότι δεν θα ήθελε να το κάνει ενώ παρακολουθεί τις παραθαλάσσιες βίλες να συρρικνώνονται πίσω του καθώς το ταχύπλοό του κατευθύνεται προς τη στεριά.