Παρακολουθούμε τις επιτυχίες που έχουν οι έλληνες και ελληνίδες αθλητές και αθλήτριες στην ιστιοπλοϊα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Βλέπουμε ότι κάτι γίνεται καλά σε αυτό το άθλημα και σε αυτή την ομοσπονδία. Δεν είναι και λίγο μια μικρή χώρα των δέκα εκατομμυρίων να βγάζει συνέχεια πρωταθλητές απέναντι σε χώρες δεκάδων εκατομμυρίων πληθυσμού και με τεράστια ναυτική παράδοση.
Αυτό όμως που μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια μεγάλη ιστιοπλοϊκή άνοδος και σε ναυτικούς ομίλους της ελληνικής περιφέρειας και ειδικά σε νησιωτικούς ομίλους.
Αθλητές από ελληνικά νησιά ή από μικρές πόλεις της ηπειρωτικής Ελλάδας φέρνουν στη χώρα μας παγκόσμιες και ευρωπαϊκές διακρίσεις και γιατί όχι στο μέλλον και ολυμπιακές.
Από τη γραφική Βόνιτσα, ο Νίκος Παππάς, παγκόσμιος πρωταθλητής της κατηγορίας Optimist, ένα δεκατριάχρονο αγόρι με δύναμη στην ψυχή του, σήκωσε την ελληνική σημαία στο υψηλότερο βάθρο.
Aπό την όμορφη Πάρο, δύο δεκαπεντάχρονα κορίτσια η Κωνσταντίνα Ραγκούση και η Αντωνία Καβάλη κατέκτησαν την 5η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της κατηγορίας 420 φέτος, η Μαρία-Ελένη Καλακώνα και Μαρία Χριστίνα Μελανίτη το 2023 και 2024 αντίστοιχα έφεραν ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διακρίσεις, ο Στέφανος Ραγκούσης , ο Μιχάλης Ακάλεστος, ο Γιώργος Κυπραίος και τόσα άλλα παιδιά από αυτό το νησί.
Αυτό έχει μεγαλύτερη αξία, διότι όλοι γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι ένας νησιωτικός όμιλος ή ένας όμιλος της περιφέρειας να πρωταγωνιστήσει, με μηδαμινά σχεδόν έσοδα με δυσκολίες μετακίνησης, με προβλήματα εγκαταστάσεων και άλλες τόσες δυσκολίες να καταφέρνουν τόσα πολλά πράγματα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Αραγε η πολιτεία αυτά τα βλέπει; Υπάρχει κάποια ειδική μέριμνα για τις μετακινήσεις αυτών των παιδιών; Ή τα αφήνουμε όλα στην καλή θέληση των ακτοπλοϊκών εταιρειών;
Οι τοπικές κοινωνίες οι δήμοι οι περιφέρειες τα γνωρίζουν αυτά που συντελούνται στην περιοχή τους; Τα αντιλαμβάνονται; Στηρίζουν αυτές τις προσπάθειες ή αρκούνται μόνο στο απλό τελικό χειροκρότημα;