Με αφορμή επετειακή προβολή τού ιστορικής σημασίας για το ιταλικό σινεμά φιλμ «Roma città aperta» («Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη»), του Ρομπέρτο Ροσελίνι, η Corriere della Sera συνομίλησε με την κόρη του σκηνοθέτη (και της Ινγκριντ Μπέργκμαν), την Ιζαμπέλα Ροσελίνι.
Το αρχετυπικό αριστούργημα του ιταλικού νεορεαλισμού είχε προβληθεί στις 24 Σεπτεμβρίου 1945 στο θέατρο «Quirino» της Ρώμης. Το φιλμ θα προβληθεί και τώρα, 80 χρόνια μετά, την ίδια ημέρα και στην ίδια αίθουσα. Η Ιζαμπέλα θα παρίσταται φυσικά, αφού η οικογένεια Ροσελίνι συνδιοργανώνει την εκδήλωση.
«Δεν είχα γεννηθεί όταν κυκλοφόρησε η ταινία» είπε η Ροσελίνι, «όμως την είδα αμέτρητες φορές τα χρόνια που ακολούθησαν». Η Corriere τής θύμισε την ατάκα του φιλμ, «και η άνοιξη θα επιστρέψει», για να τη ρωτήσει αν και στο σημερινό τοπίο των πολέμων υπάρχει πιθανότητα να επιστρέψει η άνοιξη. «Ο μπαμπάς με δίδαξε ένα μεγάλο μάθημα. Αν η ανθρωπότητα γίνει ο κοινός παρονομαστής όλων, ίσως η επιθετικότητα μειωθεί» απάντησε η Ιζαμπέλα. Το φιλμ εξετάζει τη γερμανική κατοχή της Ιταλίας στον Β΄ΠΠ και έχει για πρωταγωνίστρια τη μεγάλη και «λαϊκή» ηθοποιό Αννα Μανιάνι.
Η Ροσελίνι αποκάλυψε ότι ο πατέρας της δεν ήθελε καν να ακούει τον χαρακτηρισμό «πατέρας του ιταλικού νεορεαλισμού», αν και όντως υπήρξε. «Δεν ένιωθε σκηνοθέτης που υπαγορεύει ένα στυλ, δεν ήθελε καν να τον αποκαλούν καλλιτέχνη. Με την ‘‘Ανοχύρωτη πόλη’’ ο μπαμπάς μου ήθελε να δείξει την ανθρωπιά όσων έζησαν την τρομερή ιστορική στιγμή της ναζιστικής κατοχής. Ο Β’ΠΠ μόλις είχε τελειώσει, έτσι η επιλογή του ήταν ηθική και όχι στυλιστική. Σημειωτέον ότι δεν ήταν εύκολο να γυριστεί η ταινία, αφού δεν υπήρχαν χρήματα».
Η Corriere ρώτησε για τυχόν αναμνήσεις της μικρής Ιζαμπέλα, χρόνια μετά το φιλμ φυσικά, τόσο από τη Μανιάνι όσο και από τον συμπρωταγωνιστή της, Αλντο Φαμπρίτσι. «Συνάντησα την Αννα μόνο μία φορά. Πήγα στο σπίτι της με τον μπαμπά. Θυμάμαι ότι είχε πολλές γάτες και ένα μικρό μαύρο σκυλάκι. Μου έκαναν εντύπωση οι παντόφλες της, που ήταν ροζ με φιόγκο. Τις κοίταζα με περιέργεια. Η Αννα και ο μπαμπάς γελούσαν πολύ, ενώ εγώ καθόμουν με τις γάτες και τον σκύλο. Ο Αλντο ερχόταν συχνά στο σπίτι μας για φαγητό, ήταν πολύ μπριόζος, έκανε συνεχώς αστεία και πειράγματα και με τρόμαζε κάπως».
Η «Ανοχύρωτη πόλη» δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία στην Ιταλία, είπε η Ροσελίνι, αλλά στις ΗΠΑ. «Το είδε η μητέρα μου με τον τότε σύζυγό της, Πέτερ Λίντστρεμ. Τη γοήτευσε! Θέλησε και η ίδια, καθ’ ότι Σουηδέζα, να δοκιμάσει την τύχη της στην Ευρώπη, αν και γνώριζε ήδη επιτυχία στο Χόλιγουντ. Εγραψε ένα γράμμα στον πατέρα μου στο οποίο του έλεγε ότι είναι έτοιμη να έλθει στην Ιταλία για να γυρίσει ένα φιλμ. Το γράμμα της κατέληγε με τη φράση ”το μόνο πράγμα που ξέρω να λέω στα ιταλικά είναι το ti amo”. Βέβαια, δεν ήταν δήλωση αγάπης».
Υστερα από αυτά, η συνομιλία της Corriere με την Ιζαμπέλα έγινε πιο ανάλαφρη. Συζητήθηκε το σκάνδαλο του δεσμού των Ροσελίνι – Μπέργκμαν, το 1949, αφού και οι δυο τους ήταν παντρεμένοι, η γέννηση των παιδιών τους, η πολιορκία τους σπιτιού τους από τους παπαράτσι, κ.λπ. «Δεν μπορούσαμε να βγούμε να αγοράσουμε κάτι, επειδή υπήρχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι έξω από την πόρτα μας. Σήμερα θα το λέγαμε ‘‘το τσίρκο των media’’. Παπαράτσι είχαμε και όταν χώρισαν, το 1957. Και ένα ακόμη σκάνδαλο με τη νέα σχέση του πατέρα. Τώρα όλοι οι Ροσελίνι είμαστε μια μεγάλη οικογένεια».
Η Corriere ανέφερε ότι στην 100ή επέτειο από τη γέννηση του Ροσελίνι η Ιζαμπέλα γύρισε μια ταινία για αυτόν. Η ίδια σχολίασε: «Ο μπαμπάς έτρωγε πάρα πολλά ζυμαρικά και είχε πάρει βάρος. Πολλοί φίλοι τού έλεγαν ότι ήταν πολύ χοντρός, αλλά εγώ τον υπερασπιζόμουν. Φώναζα: ‘‘Αφήστε τον ήσυχο!” Και συχνά κοιμόμουν στην κοιλιά του όταν έπαιρνε έναν υπνάκο. Η ταινία για τα 100 χρόνια του ήταν η πρώτη μου και ήθελα να τον δείξω σαν Βούδα»…
Στο επόμενο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρώμης θα προβληθεί ντοκιμαντέρ για τον Ροσελίνι με τίτλο «Più di una vita». Η Ιζαμπέλα είπε: «Το είδα και είναι πολύ όμορφο. Τον Οκτώβριο θα έρθω στη Ρώμη για να το παρουσιάσω».
Οσον αφορά την υποψηφιότητα Οσκαρ που έλαβε για τη συμμετοχή της στο «Κονκλάβιο», η ηθοποιός Ιζαμπέλα είπε απλώς: «Συγκινήθηκα, αφού σκέφτηκα ότι αυτό θα έκανε χαρούμενη τη μαμά μου. Ο πατέρας μου δεν νοιαζόταν για τα Οσκαρ».