Η πρόταση της Amazon δεν κράτησε καν μία ημέρα, έγραψε η Corriere della Sera αναφερόμενη στη διάψευση της εταιρείας για τα περί πρόσθεσης του «κόστους δασμών» στον τιμοκατάλογό της. Η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Καρολάιν Λέβιτ, στοχοποίησε αμέσως τον Τζεφ Μπέζος, ακολούθησε επικριτικό τηλεφώνημα του Ντόναλντ Τραμπ και ο Κροίσος τα «μάζεψε».
«Ο Μπέζος δεν είναι ιδιαίτερα θαρραλέος αυτές τις ημέρες», σχολίασαν οι Ιταλοί, «για να αμφισβητήσει τον Τραμπ. Δείτε τη λογοκρισία που πέφτει στην Washington Post, θυμηθείτε τον και ‘‘πρώτο τραπέζι πίστα’’ στην τελετή ορκωμοσίας».
Η Wall Street Journal, συνέχισαν, του επιτέθηκε περισσότερο από όσο επιτίθεται στον Τραμπ. Εγραψε ότι οι δασμοί είναι και αυτοί φόροι και είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε πώς οι πολιτικές επηρεάζουν τις τελικές τιμές των ειδών. Είναι καλύτερο για όλους να γνωρίζουν πόσο πληρώνεται κάτι και για ποιον λόγο.
Η αμερικανική εφημερίδα επισήμανε ότι ο Τραμπ εξοργίστηκε με τον Μπέζος μόνο και μόνο επειδή η χρήσιμη πρόσθετη ένδειξη σε κάθε είδος έρχεται σε αντίθεση με τη δική του εκδοχή, σύμφωνα με την οποία το κόστος των δασμών το πληρώνουν οι ξένοι και όχι οι αμερικανοί καταναλωτές.
Δυστυχώς, υπενθυμίζει η WSJ, οι δασμοί του Τραμπ, αν και πολύ πιο περιορισμένοι από εκείνους που ανακοινώθηκαν στις 2 Απριλίου, έχουν ήδη γυρίσει μπούμερανγκ. Υπάρχουν επιβαρύνσεις στα εισαγόμενα προϊόντα, οι οποίες μεταφράζονται σε δισεκατομμύρια δολάρια απώλεια εισοδήματος για τους Αμερικανούς.
Η Λέβιτ, σύμφωνα με την WSJ, κατηγόρησε την Amazon ότι ασκεί «επιλεκτική και εχθρική πολιτική» και την ρώτησε γιατί δεν είχε προτείνει παρόμοια πρωτοβουλία για τη συμπερίληψη του πληθωριστικού κόστους επί προεδρίας Τζο Μπάιντεν.
«Δίκιο είχε σε αυτό η Λέβιτ, ότι οι εταιρείες δεν διαμαρτυρήθηκαν περισσότερο για το κόστος της προοδευτικής διακυβέρνησης, αλλά η ουσία είναι ότι οι καταναλωτές πληρώνουν ήδη το τίμημα των δασμών, ανεξαρτήτως του αν η λιανική το αναφέρει στις πλατφόρμες ή όχι. Οσο και αν οχλαγωγεί ο Λευκός Οίκος, η κατάσταση δεν θα αλλάξει. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνο η κατάργηση των δασμών. Ο Τραμπ εξελέγη για να ελέγξει τον πληθωρισμό και να αυξήσει τα πραγματικά εισοδήματα, όμως αυτά δεν τα κάνουν οι δασμοί. Οι δασμοί κάνουν τα ακριβώς αντίθετα».
Και η WSJ εξηγήθηκε: «Οι δασμοί εγγυώνται τουλάχιστον μία εφάπαξ αύξηση των τιμών στα εισαγόμενα αγαθά, προαναγγέλλουν ελλείψεις αγαθών στην κατανάλωση και ελλείψεις πρώτων υλών στη μεταποίηση. Οι δασμοί αποτελούν το μεγαλύτερο οικονομικό σοκ από την εποχή Νίξον. Το 1971 ανατίναξε τη συμφωνία του Μπρέτον Γουντς και απελευθέρωσε πληθωρισμό που προσπάθησε να ανακόψει με ελέγχους μισθών-τιμών και με δασμούς». Μάλιστα, η WSJ υποστήριξε ότι ο Νίξον απέτυχε όχι μόνο λόγω Γουότεργκεϊτ, αλλά και εξαιτίας εκείνων των δασμών.
Στη συνέχεια η WSJ επεκτάθηκε σε ζητήματα που υπερβαίνουν τις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές και θίγουν τις συμμαχικές σχέσεις αλλά και την ίδια την «παγκόσμια υπόσταση» των ΗΠΑ. «Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η ζημία που προκαλείται από τους δασμούς είναι μόνο εσωτερική. Η απροσδόκητη επίθεση εναντίον φίλων και εχθρών έχει κλονίσει την παγκόσμια εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία των ΗΠΑ», ενώ ταυτόχρονα υποθάλπουν την κυριαρχία της Κίνας.
«Οι ΗΠΑ παραχωρούν οικειοθελώς την παγκόσμια οικονομική ηγεσία τους. Η Κίνα ήδη εκμεταλλεύεται αυτό το γεγονός, φλερτάροντας με τους συμμάχους των ΗΠΑ ως μια τεράστια και πιο αξιόπιστη αγορά. Αυτό θα καταστήσει πολύ πιο δύσκολη την οικοδόμηση εμπορικής συμμαχίας ώστε να σταματήσει η συχνά αρπακτική οικονομική συμπεριφορά των Κινέζων. Οι δασμοί του Τραμπ στους συμμάχους μας είναι το πραγματικό δώρο που κάνει στον Σι Τζινπίνγκ».
Και συνέχισε η WSJ: «Η εξωτερική πολιτική του Τραμπ εξελίσσεται. Προσπαθεί να απελευθερώσει τις θαλάσσιες οδούς της Μέσης Ανατολής από τους Χούθι και επαναφέρει τη ‘‘μέγιστη πίεση’’ στο Ιράν για να εγκαταλείψει το πυρηνικό πρόγραμμά του. Αυτά είναι ελπιδοφόρα σημάδια. Η κύρια αιτία ανησυχίας εκπηγάζει από την επιδίωξή του για ειρήνευση στην Ουκρανία. Δεν επικρίνει τον Πούτιν και πιέζει την Ουκρανία για παραχωρήσεις.
»Η υποχώρηση του Μπάιντεν από το Αφγανιστάν κατέστρεψε την αποτρεπτική ικανότητα των ΗΠΑ. Τυχόν ήττα στην Ουκρανία θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα, με επιπτώσεις στο Ιρανικό, στο Βορειοκορεατικό και, πάνω απ’ όλα, στις φιλοδοξίες που θρέφει η Κίνα για τον Ειρηνικό. Μην εκπλαγείτε αν η Κίνα αποφασίσει να καταλάβει τα νησιά της Ταϊβάν ή να επιχειρήσει μερικό αποκλεισμό». Το αμερικανικό μέσο, σχολίασαν οι Ιταλοί, έκλεισε το κείμενό του με αναπόληση του «παλιού, καλού» συντηρητισμού από τον οποίο αφίσταται ο Τραμπ Νο 2.
«Οι ψηφοφόροι επανεξέλεξαν τον Τραμπ εν μέρει επειδή είχαν μνήμη της οικονομικής κατάστασης κατά την πρώτη θητεία του. Εκείνη η επιτυχία, όμως, οφειλόταν κυρίως στην επιδίωξη των συμβατικών προτεραιοτήτων του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, όπως η φορολογική μεταρρύθμιση. Στην παρούσα θητεία του, ωστόσο, ο Τραμπ ενδίδει στις εμμονές του για το εμπόριο και την εξωτερική πολιτική, και τα πρώτα αποτελέσματα είναι αρνητικά. Αν δεν λάβει υπόψη τις προειδοποιήσεις, θα αποτύχει».