Σε μια από τις πιο κρίσιμες μάχες που έδωσε η Ευρώπη αυτό το καλοκαίρι απέναντι στην πύρινη απειλή, μια ομάδα ελλήνων δασοκομάντος βρέθηκε στην πρώτη γραμμή , όχι μόνο για να σώσουν ένα χωριό στην Ισπανία, αλλά και για να αποδείξουν στην πράξη τι σημαίνει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, επαγγελματισμός και αυταπάρνηση.
Η αποστολή των 20 μελών της Ειδικής Μονάδας Δασικών Επιχειρήσεων (ΕΜΟΔΕ) στην Αστούριας δεν ήταν απλώς μία επιχείρηση κατάσβεσης φωτιάς. Ηταν ένα παράδειγμα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, επαγγελματισμού και ηχηρής υπενθύμισης ότι σε έναν κόσμο που αλλάζει, η προσαρμογή και η συνεργασία είναι η μόνη ασφαλής άμυνα απέναντι στα φαινόμενα που γίνονται όλο και πιο ακραία.
Αυτά εκπροσώπησαν οι ελληνες δασοκομάντος, γι’ αυτό και το όνομά τους έφτασε μέχρι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, χειροκροτούμενο από όλη την Ευρώπη.
Στις 21 Αυγούστου 2025, μια ομάδα 20 δασοκομάντος από την 1η Ειδική Μονάδα Δασικών Επιχειρήσεων (ΕΜΟΔΕ) αναχώρησε από την Ελευσίνα για την Ισπανία. Αποστολή τους: να σταθούν δίπλα στους ισπανούς συναδέλφους τους και να δώσουν μάχη με τις σφοδρές πυρκαγιές που μαινόταν στην περιοχή της Αστούριας.
Οι έλληνες πυροσβέστες επιβιβάστηκαν στο στρατιωτικό αεροσκάφος C-27, έχοντας πλήρη επίγνωση της κρισιμότητας της αποστολής τους. Προορισμός τους ήταν το Genestoso, ένα μικρό χωριό στα βορειοδυτικά της χώρας, όπου οι φλόγες πλησίαζαν απειλητικά τα πρώτα σπίτια.
Επικεφαλής της ομάδας ήταν ο 28χρονος υποπυραγός Νικόλαος Παΐσιος. Από τα ορεινά μέτωπα της φωτιάς στην Αστούριας, ο νεαρός αξιωματικός βρέθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα στα έδρανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκπροσωπώντας ολόκληρη την ελληνική αποστολή. Καταχειροκροτήθηκε από τους ευρωβουλευτές, όταν η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, έκανε ειδική μνεία στους έλληνες δασοκομάντος για την καθοριστική συνδρομή τους στην Ισπανία.
«Ηταν μια στιγμή τιμής και συγκίνησης. Η αναφορά της κ. φον ντερ Λάιεν δεν αφορούσε μόνο εμάς που ήμασταν στην Ισπανία, αλλά όλους τους έλληνες πυροσβέστες και τους δασοκομάντος των 21 Ειδικών Μονάδων που δίνουν μάχες σε όλη τη χώρα. Την ώρα που μιλάμε, μια άλλη αποστολή της ΕΜΟΔΕ βρίσκεται στην Κορσική, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος προεγκατάστασης. Συνεχίζουμε με αίσθημα καθήκοντος την αποστολή μας που είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής, των περιουσιών και του περιβάλλοντος», δηλωσε ο κ. Παΐσιος στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Η αποστολή στην Αστούριας, όπως εξηγεί, ήταν μια εμπειρία σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Οι υψηλές θερμοκρασίες, οι δυνατοί άνεμοι, η εύφλεκτη βλάστηση και η ορεινή γεωμορφολογία, με υψόμετρα που άγγιζαν τα 2.000 μέτρα, δυσκόλευαν σημαντικά την πρόσβαση και τον συντονισμό των επιχειρήσεων. Η μεγαλύτερη πρόκληση, όμως, ήταν η ίδια η ταχύτητα εξάπλωσης της φωτιάς. «Επρεπε να κινηθούμε γρήγορα, οργανωμένα και με απόλυτη συγκέντρωση για να προστατεύσουμε τα χωριά και να περιορίσουμε τις ζημιές στο δάσος», υπογράμμισε.
Οταν οι φλόγες έφτασαν σε απόσταση αναπνοής από τα πρώτα σπίτια του Genestoso, οι έλληνες δασοκομάντος, σε άμεσο συντονισμό με τις ισπανικές δυνάμεις, έστησαν γραμμές άμυνας γύρω από το χωριό. Ταυτόχρονα ενεργοποιήθηκαν εναέρια και επίγεια μέσα πυρόσβεσης, ενώ εφαρμόστηκε και η μέθοδος της κατάκαυσης, ώστε να δημιουργηθεί ένα φυσικό φράγμα ανάσχεσης της φωτιάς. «Δουλέψαμε ασταμάτητα, με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα, παρότι οι συνθήκες ήταν εξαιρετικά δύσκολες. Η στιγμή που καταλάβαμε ότι το χωριό είχε σωθεί ήταν απερίγραπτη. Νιώσαμε τεράστια ανακούφιση και μεγάλη περηφάνια», περιέγραψε.
Η εμπειρία στην Ισπανία δεν θα μείνει στη μνήμη τους μόνο για την ένταση των επιχειρήσεων, αλλά και για τη συγκινητική υποδοχή από τους ισπανούς συναδέλφους και τους κατοίκους της περιοχής. «Οι Ισπανοί μάς αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή, σα να ήμασταν δικοί τους άνθρωποι. Μας έδειξαν εμπιστοσύνη και σεβασμό. Οι κάτοικοι δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς μας ευχαριστούσαν, πολλοί με δάκρυα στα μάτια. Αυτές οι στιγμές σου μένουν μέσα σου και σου δίνουν δύναμη να συνεχίζεις», όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος.
Ο υποπυραγός επισήμανε ότι οι επιχειρησιακές συνθήκες στην Ισπανία παρουσίαζαν πολλές ομοιότητες με την Ελλάδα: το ανάγλυφο του εδάφους, η βλάστηση, οι άνεμοι και η ένταση της φωτιάς, όλα γνωστά στοιχεία για τους έλληνες δασοκομάντος. Αυτό διευκόλυνε τη συνεργασία, η οποία βασίστηκε σε κοινές μεθόδους και στη συντονισμένη δράση.
«Και στις δύο χώρες η φωτιά εκμεταλλεύεται τον άνεμο και τις πλαγιές για να εξαπλωθεί γρήγορα. Το τοπίο και η βλάστηση ήταν πολύ κοντά σε αυτό που συναντάμε στην Ελλάδα. Χρησιμοποιήσαμε τις γνωστές μεθόδους: αντιπυρικές ζώνες, κατάκαυση, εναέριες ρίψεις και φυσικά τις επίγειες επιχειρήσεις. Οι Ισπανοί κινήθηκαν με τον ίδιο τρόπο και αυτό έκανε τη συνεργασία μας πιο εύκολη. Είναι φανερό ότι οι κοινές ευρωπαϊκές εκπαιδεύσεις μάς έχουν δώσει μια κοινή “γλώσσα” στο πεδίο», εξήγησε.
Κλείνοντας, ο κ. Παΐσιος στάθηκε σε μια καθοριστική παράμετρο της εποχής μας: την αλλαγή της ίδιας της φύσης των πυρκαγιών.
«Είναι πιο έντονες, εξαπλώνονται πιο γρήγορα και είναι πιο απρόβλεπτες από παλιά. Η κλιματική αλλαγή κάνει τα καλοκαίρια πιο ζεστά και ξηρά, με αποτέλεσμα η αντιπυρική περίοδος να μεγαλώνει. Αυτό σημαίνει φωτιές που απειλούν πολύ πιο άμεσα τις κοινότητες. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική η συνεργασία σε ευρωπαϊκό επίπεδο και οι κοινές ασκήσεις· μόνο έτσι βελτιώνουμε συνεχώς την ετοιμότητα και την αποτελεσματικότητά μας», κατέληξε.