Η νέα δημόσια παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή με αφορμή την εκδήλωση προς τιμήν της πρώην Προέδρου της Βουλής Αννας Ψαρούδα- Μπενάκη δεν προκάλεσε αναστάτωση ανάλογη με άλλες πρόσφατες ομιλίες του.
Είπε, όμως, ο πρώην Πρωθυπουργός αρκετά και ενδιαφέροντα.
Μιλώντας για την απειλή πολλαπλών κρίσεων που αντιμετωπίζει η χώρα λόγω του κλονισμού της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς, ο Κώστας Καραμανλής σημείωσε, μεταξύ άλλων: «Η αποκατάσταση του σεβασμού και της εμπιστοσύνης των πολιτών απαιτεί εργώδη και τιτάνια προσπάθεια. Αν αποβεί ανέφικτη ή άκαρπη, οδεύουμε προς μείζονα θεσμική κρίση. Αν υποτιμηθεί ή αγνοηθεί, βαδίζουμε ολοταχώς σε πολιτική κρίση πρώτου μεγέθους. Σημειώνω ότι η Ιστορία μάς διδάσκει ότι τέτοιου είδους κρίσεις, στην περίπτωση της Ελλάδας, λόγω πρωτίστως γεωπολιτικών συνθηκών, συμπίπτουν σχεδόν πάντοτε με εθνικές κρίσεις».
Νωρίτερα είχε τονίσει και τα εξής: «Η πολιτική ομαλότητα, ιδιαίτερα η κοινοβουλευτική δημοκρατία, έχουν ως θεμελιώδες προαπαιτούμενο την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών, την εμπέδωση κράτους δικαίου, την ουσιαστική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Oταν αυτά αμφισβητούνται (…) τότε έχουμε κρίση».
Μετά το τέλος της ομιλίας του Κώστα Καραμανλή άρχισε το γνωστό παιχνίδι, οι ερμηνείες και οι εκτιμήσεις για το πόσο και πώς επιτέθηκε στον Μητσοτάκη ή πώς είναι δυνατόν να μιλάει τώρα, ενώ όταν γίνονταν τα διάφορα θεσμικά έκτροπα επί Τσίπρα και Καμμένου δεν έλεγε κουβέντα, κ.λπ.
Μπορεί κανείς να τα αντιπαρέλθει αυτά και να σταθεί στην ουσία ή τουλάχιστον να την αναζητήσει.
Η αποκωδικοποίηση της ομιλίας του πρώην πρωθυπουργού καταλήγει, λίγο-πολύ, στο ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα θεσμικής, πολιτικής και εθνικής κρίσης. Θα ήταν χρήσιμες κάποιες περισσότερο συγκεκριμένες αναφορές, αλλά ακόμη κι έτσι θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί για τα περαιτέρω.
Ενόψει αυτής της κρίσης, ο πρώην πρωθυπουργός θα παραμείνει πολιτικά αδρανής και θα περιοριστεί σε περιστασιακές ομιλίες; Εχει να προτείνει κάτι για την αποτροπή αυτής της κρίσης; Ή μήπως βλέπει τον εαυτό του ως μέρος μιας πολιτικής λύσης, αφότου ξεσπάσει η κρίση για την οποία προειδοποιεί;
Μπορεί κανείς να συζητήσει τι από όλα αυτά είναι θεμιτό και τι όχι, έχοντας πάντα υπόψη ότι μιλάμε για πολιτική.
Θα πρέπει να συνδυαστούν αυτές οι επισημάνσεις του πρώην πρωθυπουργού με εκείνες του Βαγγέλη Βενιζέλου. Προφανώς και δεν ήταν συντονισμένες οι δύο παρεμβάσεις, έγιναν όμως με λίγες ώρες διαφορά.
Ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σημείωσε μιλώντας στην ERTNews: «Υπάρχει ένα αδιέξοδο θεσμικό, η κοινωνία δεν πιστεύει ότι λειτουργούν οι θεσμοί, εκφράζει μια δυσαρέσκεια για το επίπεδο της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, για τη λειτουργία του Κοινοβουλίου, για τη λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών. Καταγράφεται μια κρίση πολιτικής συμμετοχής και αντιπροσώπευσης, δεν υπάρχει διάθεση συμμετοχής στο πολιτικό γίγνεσθαι, στα κόμματα, δεν αναγνωρίζεται ότι είναι σοβαρός και παραγωγικός ο ρόλος των κομμάτων του πολιτικού συστήματος. Αμφισβητείται η κυβέρνηση, αμφισβητείται η αντιπολίτευση, αμφισβητείται το Κοινοβούλιο ως τέτοιο».
Μιλώντας στη συνέχεια για τις μετεκλογικές προοπτικές υπό αυτές τις συνθήκες, ο Βαγγέλης Βενιζέλος σημείωσε ότι «έχουμε προοπτική εκλογών για καταγραφή δυνάμεων», εννοώντας ότι με βάση τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα δεν είναι ορατό το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης.
Δεν θα πρέπει κανείς να αγνοήσει αυτές τις επισημάνσεις.
Προκύπτει όμως μια απορία, ειδικά ως προς τα λεγόμενα του πρώην πρωθυπουργού. Υπό αυτές τις συνθήκες, πόσο εποικοδομητική είναι η στάση του των τελευταίων ετών και πόσο συμβάλλει στην αποτροπή της νέας κρίσης που τώρα ο ίδιος προβλέπει;