Αν όντως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να σφίξει τα λουριά ως προς την εσωτερική λειτουργία της κυβέρνησης και τις κρυφές ή δεδηλωμένες ατζέντες υπουργών, θα πρέπει να πράξει κάτι ανάλογο και για κάτι πολύ πιο ουσιαστικό: την τήρηση των νόμων.
Τα τελευταία επεισόδια στη Νομική Σχολή είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, μία ακόμη «φωτογραφία» ενός ελληνικού προβλήματος που προκαλεί θλίψη και απογοήτευση.
Το θέμα της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας έχει οριστικά κλείσει, καλώς ή κακώς. Και εδώ που τα λέμε, είναι αμφίβολο αν και αυτό ακόμη θα έδινε λύση.
Το πρόβλημα έχει να κάνει προφανώς με τη συνολικότερη αντίληψη για τον πανεπιστημιακό χώρο και αυτό αφορά όλους τους εμπλεκόμενους. Από τις πρυτανικές αρχές, μέχρι τους φοιτητές και τους διοικητικούς υπαλλήλους.
Ναι, υπάρχει ένας νόμος από το 2021, ο οποίος ορίζει τα πεδία ευθυνών και αρμοδιοτήτων, τους τρόπους παρέμβασης σε περιπτώσεις εκτρόπων και, εν πολλοίς, το πώς θα πρέπει να ενεργούν και να αποφασίζουν οι πρυτανικές αρχές, ώστε να διαφυλαχθεί και να προστατευθεί ο χώρος του Πανεπιστημίου.
Με βάση αυτά, είτε οι πρυτανικές αρχές είναι υπόλογες για τη μη τήρηση του νόμου, όταν τα Πανεπιστήμια μετατρέπονται σε πεδίο μάχης και ανομίας, είτε χρειάζεται κάτι άλλο. Καλό το αυτοδιοίκητο, αλλά όταν διαπιστώνονται αμέλειες, παραλείψεις ή και απροθυμία των αρμοδίων να διαφυλάξουν σε τελική ανάλυση ένα δημόσιο αγαθό, ποια είναι τα επόμενα βήματα; Εύκολη η απάντηση, σχεδόν προφανής. Δυσκολότερη η υλοποίησή της, όσο η ατολμία επικρατεί της αποφασιστικότητας.
Εχει πολλαπλώς επισημανθεί ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι η απουσία νόμων, αλλά η ελλειμματική ή και σκανδαλώδης μη τήρησή τους. Αυτό ισχύει για όλους και για όλα τα πεδία της δημόσιας δραστηριότητας.
Αν η κυβέρνηση θέλει να εφαρμόσει το δόγμα «νόμος και τάξη», αυτό δεν γίνεται με αμφιταλαντεύσεις και ημίμετρα.
Και αν εστιάσει κάποιος στο θέμα των Πανεπιστημίων και στις διακηρύξεις για την ιδιαίτερη σημασία στο δημόσιο χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης, αυτό δεν μπορεί να μένει στα λόγια και στα χαρτιά.
Πολύ απλά και χωρίς περιστροφές, αν οι πρυτανικές αρχές έχουν βάσει νόμου ευθύνες για πλημμελή άσκηση καθηκόντων για την αποτροπή του μπάχαλου, ας τηρηθούν όσα προβλέπει αυτός ο νόμος.
Δεν πρέπει να λησμονείται κάτι, που αφορά όλες τις διευθυντικές θέσεις. Σε αυτές έχει περισσότερη σημασία η διοικητική ευθύνη και ικανότητα και λιγότερη η επιστημονική ή επαγγελματική επάρκεια. Ένας διακεκριμένος νομικός, γιατρός ή οικονομολόγος, δεν είναι αναγκαστικά και καλός πρύτανης.
Και μιλώντας για αξιολόγηση, σε όλα τα πεδία αρμοδιοτήτων, ο μόνος τρόπος για να είναι αυτή αποτελεσματική, είναι να αξιολογούνται όσοι αναλαμβάνουν διοικητικές και διευθυντικές θέσεις, είτε σε ΑΕΙ, είτε σε νοσοκομεία, είτε σε υπουργεία και δημόσιους οργανισμούς. Μόνο έτσι θα είναι αποδοτικότεροι και οι υφιστάμενοί τους.