Πολλές φορές, ακούγοντας τον διαρκώς ακυρωτικό λόγο της Αντιπολίτευσης για το κάθε τι, μου δίνεται η εντύπωση ότι παραδώσαμε «αυτοπροσώπως» την Ελβετία στα χέρια του Κυριάκου Μητσοτάκη με τη φράση «Πρόσεξε, κακομοίρη μου, μην και μας τη χαλάσεις!». Το έχω γράψει χίλιες φορές και δεν θα βαρεθώ να το γράψω ακόμα μία. Ο τόπος μας χρειάζεται υγιή Αντιπολίτευση. Αυτή που έχει αντίληψη των παθογενειών –γιατί και τις έχει επίσης λουστεί–, αυτή που αντέχει να διαπιστώνει τα καλά βήματα μιας κυβέρνησης και να θέτει τον εαυτό της ακοίμητο φρουρό για να προχωρήσει το σωστό μέχρι τέλους. Κακά τα ψέματα… Μόνο αυτός που αναγνωρίζει το καλό δικαιούται να στηλιτεύει το κακό. Μόνο αυτός που αναγνωρίζει το σωστό μπορεί να είναι πειστικός όταν μιλάει για το λάθος.
Παρακολούθησα από τους δέκτες μας τον λόγο του Μητσοτάκη στη ΔΕΘ. Ηταν πολυμέτωπος, όπως και ο τρόπος που κυβερνάει, αλλά και το πολυμέτωπο των τρυπών μας σε όλους τους τομείς. Το καλό με τον ΚΜ είναι πως ό,τι λέει εμπιστεύεσαι ότι είναι δρομολογημένο να γίνει. Είναι κοστολογημένο στη διαχρονία του. Eχει χρονοδιάγραμμα. Δεν πετάει ποτέ λόγια του αέρα, ούτε προσαρμόζει το βήμα του σε άλλων ευκαιριακή περπατησιά. Αυτό ισχύει από την πρώτη μέρα της εκλογής του.
Eνα παράδειγμα; «Οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Θα κριθούμε από το έργο μας». Να σας θυμίσω τι γινόταν στο παρελθόν; Τι τακτικισμοί, τι τέρατα; Στα πολλά που άκουσα (και που μπορείτε να μελετήσετε με τον χρόνο σας) θεωρώ πολλά αξιοσημείωτα, όπως π.χ. το αφορολόγητο για τους πολίτες έως 25 ετών και τη μικρή φορολόγηση από τα 26 έως τα 30 έτη, τη μείωση των φορολογικών συντελεστών ανάλογα τον αριθμό των παιδιών και άλλα, και άλλα. Μου φαίνεται δε εξαιρετικά αστείο (στο τόσο πασιφανές των προθέσεων!) ότι ασμένως υποτιμούνται όλα από την κάθε είδους Αντιπολίτευση.
Να! Κάτι τέτοια μας «τρώνε»… Οι καιροί απαιτούν γέφυρες. Μια ματιά στα διεθνή σού κόβει την ανάσα, θερίζει η ανασφάλεια κάθε νοήμονα. Κάθε πολίτη που έχει αντίληψη τού τι μπορεί να χαθεί από τη μια στιγμή στην άλλη, εν αντιθέσει με ωχαδελφιστές της πλάκας και ύπουλους καιροσκόπους, ενδεδυμένους τους ψυχόπονους. Κάθε τι είναι κρίκος αλυσίδας που μπορεί να διασπάσει το όλον.
Η μελέτη της Ιστορίας είναι ζωτικής πια σημασίας. Ο διάλογος του Μπόρις Τζόνσον με τον Βαγγέλη Μαρινάκη είναι ενδεικτικός αυτού. «Δεν μπορεί άλλο να σκοτώνονται παιδιά. Να δώσουν ένα κομμάτι της χώρας τους, να τελειώνει» είπε ο Μαρινάκης με περίεργη ευκολία. «Ποιο κομμάτι της Ουκρανίας να δώσουν; Πες μου! Ποιο κομμάτι της Πολωνίας να δώσουν στον Χίτλερ; Πες μου!» απάντησε ο Μπόρις Τζόνσον, κατακόκκινος αγανάκτησης… Ωπα! Κάτι συνδέσεις αφύπνισης! Η μελέτη της Ιστορίας είναι ζωτικής σημασίας.
Επτά χρόνια διακυβέρνησης. Από την πρώτη στιγμή θεώρησα παραδειγματικό το άνοιγμα της ΝΔ με στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως το καθοδήγησε ο Κ.Μ. Τα πράσινα και μπλε καφενεία κάποτε ενώθηκαν γιατί τους ένωσαν τα ίδια δράματα. Προσπάθησε σε μικροκλίμακα αυτό που αξιωθήκαμε να ζήσουμε στην καθημερινότητά μας, συμπολίτης με συμπολίτη. Την ένωση. Τη συνεννόηση… Ακόμα και της διαφωνίας.
Οι ξεπέτα «ευκολίες» προς άγραν ψηφοφόρων προέκυψαν ασήκωτα βάρη που με το αίμα του πλήρωσε ο λαός. Οι πολιτικοί εξώθησαν τους πολίτες στην αναξιοπρέπεια του κάθε είδους ρουσφετιού ή οι πολίτες τους πολιτικούς; Το αβγό έκανε την κότα ή η κότα το αβγό; Πόσο χρόνο να διαθέσουμε για την ίδια ερώτηση; Θα βρούμε απάντηση; Γέφυρες. Πόση τοξικότητα να απορροφήσουμε; Πόση άρνηση παιδική για τα πάντα;
Με συγκινεί το «πάγωμα» των συμπολιτών μου, όπως το διαβάζουμε στις δημοσκοπήσεις ψήφου. Σημαίνει σκέψη. Σημαίνει επιφυλακή. Σημαίνει ότι ήμαστε αρκούντως πονηρεμένοι πια. Σημαίνει μη διαθεσιμότητα σε τυφλούς «έρωτες» που σε πετάνε στον ουρανό των υποσχέσεων για να σε σαβουρώσουν στο πάτωμα. Υπάρχουν σημεία που μας εξοργίζουν. Υπάρχουν σκάνδαλα που ακυρώνουν την πίστη. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, για παράδειγμα. Γιατί μας βάζουν αντιμέτωπους με ζωτικής σημασίας θέματα. Η παραγωγή. Πού πας χωρίς πρωτογενή τομέα; Πώς συνεχίζεις να κανακεύεις παράνομους παραδόπιστους που το μόνο που προσφέρουν είναι να πηδάνε σαν ακρίδες από κόμμα σε κόμμα; Η παρουσία του Καραμανλή στο ψηφοδέλτιο μετά την τραγωδία των Τεμπών ως καταπρόσωπο φτύσιμο. Οι μισές δουλειές, το πασάλειμμα, σε πολλούς τομείς, για πράγματα που θα έπρεπε να έχουν τελειώσει. Οι προσλήψεις χιλίων για να, δήθεν, φυλάνε τα πανεπιστήμιά μας.
Αλλο παράδειγμα; Πόσα χρόνια θέλει η έρμη η Ανακουφιστική Φροντίδα; Θα προλάβουμε να μιλήσουμε για Υποβοηθούμενη Αυτοκτονία, για ευθανασία, που υπάρχει μέχρι και στην Πορτογαλία; Το κάκιστο επίπεδο πολλών βουλευτών και η επιβράβευση φαιδρών με υπουργεία.
Υπάρχουν πολλά. Και αρνούμαι να τα προσπεράσω. Αλλά αδυνατώ συνειδησιακά να προσπεράσω αδιάφορα και ό,τι καλό γίνεται. Και γίνονται πολλά και σε πολλούς τομείς, γιατί μπάζουν όλοι. Η πράξη έχει τον μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας. Γι’ αυτό και επειγόμαστε για υγιή Αντιπολίτευση. Ως και διαφύλαξη της πορείας της κυβέρνησης σε ό,τι είναι σε σωστή κατεύθυνση.
Η ομιλία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ ενείχε σοβαρότητα, μεθοδικότητα, ευθύτητα και σωστή στόχευση, κυρίως γιατί γνωρίζουμε ότι δεν ήταν «ομιλία», αλλά ενημέρωση για όσα θα γίνουν. Να θυμόμαστε τι ήταν η ΔΕΘ… Ο τόπος φρούδων υποσχέσεων. Ο τόπος των «θα». Κάτι άλλαξε, κάτι αλλάζει… Αρκεί να θυμόμαστε, αρκεί να διαφυλάσσουμε, αρκεί να αντέχουμε και το καλό.
Υ.Γ. Η λατρεμένη Μαρία Ευθυμίου είχε πει κάποτε κάτι εξαιρετικά αποκαλυπτικό. «Λέει κάποιος ξένος κάτι κακό για την Ελλάδα, πέφτουμε αγριεμένοι κατά πάνω του να τον μαλώσουμε. Λέει αντιστοίχως ένας Ελληνας κάτι καλό για την Ελλάδα σε μια ομάδα Ελλήνων, πέφτουμε κατά πάνω του αγριεμένοι να τον μαλώσουμε».