Η Καρολίν Νταριάν με το βιβλίο της, όπου αποκαλύπτει το οικογενειακό δράμα
Στο βιβλίο της η 45χρονη διευθύντρια μιας παρισινής εταιρείας περιγράφει τον Πελικό ως έναν θερμό και πάντα παρόντα πατέρα. Ηταν αυτός που την πήγαινε στο σχολείο και την έπαιρνε από τα πάρτι αργά το βράδυ, την ενθάρρυνε και την παρηγορούσε. Οταν πήρε σύνταξη η Ζιζέλ, γράφει, το ζευγάρι μετακόμισε σε ένα σπίτι με μεγάλο κήπο και πισίνα στη Μαζάν, όπου περνούσαν τις καλοκαιρινές διακοπές τους τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Απολάμβαναν το δείπνο τους όλοι μαζί αργά το βράδυ, έκαναν διαγωνισμούς χορού και έπαιζαν Trivial Pursuit. «Μας θεωρούσα ευτυχισμένους», γράφει, «νόμιζα ότι οι γονείς μου ήταν ευτυχισμένοι». Φυσικά, κανείς δεν μπορούσε να υποψιαστεί τίποτα.
Χωρίς μελοδραματισμούς, με δυνατή φωνή και εξαιρετική τόλμη, η Καρολίν Νταριάν αφηγείται το οικογενειακό δράμα, την προδοσία, τη φρίκη και τα βάσανα, στοχεύοντας πέρα από την είδηση. Αποκαλύπτει μια άλλη πτυχή της βίας κατά των γυναικών και προειδοποιεί για τη μάστιγα της χημικής υποταγής, όταν ακόμα και μέσα στο σπίτι το ντουλάπι με τα φάρμακα μπορεί να μετατραπεί σε όπλο βιαστή.
Η μητέρα της θα ήθελε, πάντως, να κυκλοφορήσει το βιβλίο μετά το τέλος της δίκης. Πιστεύει ότι δεν θα έπρεπε να εκτεθεί δημόσια η κόρη της τόσο πολύ αυτόν τον καιρό. Πράγματι, η ιστορία είναι σοκαριστική και για την Καρολίν, η οποία τη δεύτερη μέρα της δίκης όρμησε τρέμοντας έξω από την αίθουσα όταν ο δικαστής ανέφερε ότι στον υπολογιστή του πατέρα της βρέθηκαν δικές της γυμνές φωτογραφίες σε έναν φάκελο με τίτλο «Γύρω από την κόρη μου, γυμνή».
Αποκάλυψε ότι κυριεύτηκε από φόβο στη σκέψη ότι ο πατέρας της μπορεί να είχε προσκαλέσει κάποιους άντρες για να βιάσουν και την ίδια όταν είδε μια φωτογραφία δική της, που βρέθηκε στον υπολογιστή του Ντομινίκ Πελικό, «με τα εσώρουχα κάποιας άλλης». Είναι πεπεισμένη, όπως είπε, ότι είχε ναρκώσει και αυτήν, «αλλά δεν θα το παραδεχτεί ποτέ».
Την ίδια μέρα η μητέρα της, που βρίσκεται συνεχώς στην αγκαλιά των τριών παιδιών της, περιέγραψε στο δικαστήριο τα συναισθήματά της: «Με αηδιάζει (ο Πελικό). Αισθάνομαι βρώμικη, λεκιασμένη, προδομένη. Ηταν ένα τσουνάμι, με χτύπησε ένα high speed τρένο». Και εμείς, επίσης σε κατάσταση σοκ, προσπαθούμε να φανταστούμε πώς νιώθουν η μητέρα, η κόρη και οι δυο γιοι της, αλλά δεν είναι εύκολο. Καθόλου εύκολο.