«Στην Αμερική, οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν από πού προέρχεται το νερό. Νομίζουν ότι το πόσιμο νερό είναι το ίδιο με το νερό της πηγής», λέει o Ρίζε στον Guardian. Δεν γνωρίζουν καν ότι το νερό είναι παλιότερο και από τον ήλιο, μας θυμίζουν οι New York Times. Εν τω μεταξύ σε ταμπέλες βιομηχανικά επεξεργασμένων και εμφιαλωμένων νερών κάποιοι δεν διστάζουν να αναγράφουν τη λέξη «υγιεινό». Μην το πιστεύετε: « Όταν λέει “υγιεινό” στη συσκευασία, πιθανότατα δεν είναι», λέει ο Μάικλ Πόλαν, συγγραφέας του βιβλίου «Διατροφή, μύθοι και προπαγάνδα» (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κέδρος). Το καλύτερο νερό προέρχεται από πηγές σε παρθένες περιοχές, συνήθως απομακρυσμένες και δεν έχει υποστεί απολύτως καμία επεξεργασία.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση σύμφωνα με τη νομοθεσία υπάρχουν τρεις αναγνωρισμένες κατηγορίες:
- Επιτραπέζιο νερό. Επιτρέπεται να είναι οποιασδήποτε προέλευσης (π.χ. από γεώτρηση, λίμνες, ποτάμια, ακόμη και αφαλατωμένο θαλασσινό νερό) και απολυμαίνεται. Πρακτικά είναι το ίδιο με το νερό της βρύσης αλλά εμφιαλώνεται.
- Φυσικό μεταλλικό νερό. Είναι συνήθως νερό γεώτρησης και σε αντίθεση με το επιτραπέζιο απαγορεύεται οποιαδήποτε επεξεργασία του ή απολύμανση.
- Νερό πηγής. Είναι κάτι ενδιάμεσο ανάμεσα στα δύο παραπάνω (που είναι συνήθως τα ελληνικά νερά). Εχει, μεν υπόγεια προέλευση, δεν δέχεται καμιά κατεργασία και εμφιαλώνεται πάντα στην πηγή του αλλά η σύστασή του είναι παρόμοια με αυτή του επιτραπέζιου.