Εντούτοις, αν και η αποστροφή σε σωματικές οσμές συσχετίζεται με τον δεξιό αυταρχισμό, δεν συμβαίνει το ίδιο και με άλλες μορφές πολιτικού συντηρητισμού, πράγμα που οι ερευνητές σημειώνουν ότι θα μπορούσε να οφείλεται στη φύση των ερωτήσεων.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι περίπου το 10% του αυταρχισμού -δηλαδή, πώς οι άνθρωποι διαφέρουν ως προς αυτή την άποψη- θα μπορούσε να εξηγηθεί από την ευαισθησία τους στις οσμές του σώματος», υποστηρίζει ο Όλοφσον. Ο σουηδός επιστήμονας λέει, ακόμα, ότι περίπου το 2% των υποστηρικτών του Τραμπ θα μπορούσε να εξηγηθεί από το πόσο αηδίαζαν οι άνθρωποι στη σκέψη των σωματικών οσμών.
Τα ευρήματα, σημειώνει πάντως ο Όλοφσον, δείχνουν ότι δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί με ακρίβεια ο αυταρχισμός ενός ατόμου ή η πολιτική του προτίμηση, με βάση τις αντιδράσεις του στις οσμές του σώματος.
Ο Ρότζερ Τζίνερ-Σορόλα, καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ (δεν συμμετείχε στη μελέτη), δήλωσε ότι η έρευνα συμπίπτει με προηγούμενες μελέτες, που δείχνουν ότι άτομα ευαίσθητα στη σωματική αηδία είναι επίσης λιγότερο ανεκτικά σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Πρόσθεσε, τέλος, ότι η εστίαση στην αποστροφή που προκαλούν οι οσμές του σώματος, είναι ενδιαφέρουσα: «Υποστηρίζει μια πιο άμεση κοινωνική προέλευση αυτού του είδους της προκατάληψης: όπως έγραψε ο Τζορτζ Όργουελ στο έργο του “Ο δρόμος προς την αποβάθρα του Γουίγκαν” αυτό που μας δίδαξαν είναι ότι οι κατώτερες τάξεις μυρίζουν», είπε, «πράγμα που προσθέτει στον εξελικτικό απολογισμό ότι η προκατάληψη κάνει χρήση της αηδίας επειδή οι άνθρωποι έξω από την ομάδα κάποιου φέρουν άγνωστες ασθένειες».