693
Αφροαμερικανός την ώρα της προσευχής του. Με την πανδημία ο αριθμός των προσευχομένων στις ΗΠΑ ανέβηκε θεαματικά, όπως πιστοποιούν τα στατιστικά στοιχεία από την Google | Shutterstock

Κορονοϊός και θρησκείες: «Προσευχηθείτε άφοβα, κάνει καλό» λέει η επιστήμη

Protagon Team Protagon Team 25 Μαΐου 2020, 08:00
Αφροαμερικανός την ώρα της προσευχής του. Με την πανδημία ο αριθμός των προσευχομένων στις ΗΠΑ ανέβηκε θεαματικά, όπως πιστοποιούν τα στατιστικά στοιχεία από την Google
|Shutterstock

Κορονοϊός και θρησκείες: «Προσευχηθείτε άφοβα, κάνει καλό» λέει η επιστήμη

Protagon Team Protagon Team 25 Μαΐου 2020, 08:00

Επιστήμη και θρησκεία, λέει η ορθολογιστική σταθερά, δεν παντρεύονται. Αλλη είναι η δουλειά της μίας και άλλη η δουλειά της άλλης. Και καλό είναι, στον υλιστικό κόσμο που ζούμε και πεθαίνουμε, να μην μπαίνει η μία στα χωράφια της άλλης, να συνυπάρχουν χωρίς προβλήματα, έστω και σαν αντιθέσεις που συνθέτουν την ολότητα της ύπαρξής μας και της κοινωνίας μας. Η πανδημία του κορονοϊού ήρθε να προσθέσει μερικές πινελιές στο παραπάνω σχήμα, χωρίς επί της ουσίας να το μεταβάλει.

Οι επιστήμονες στις ΗΠΑ παρατήρησαν ότι μέσα στην υγειονομική κρίση πολλοί άνθρωποι άρχισαν να προσεύχονται όλο και συχνότερα. Είναι μία «πρακτική» που μπορεί να ενισχύσει την ψυχική υγεία των ανθρώπων, λένε αυτοί οι ειδικοί. Δεν διακρίνουν, βέβαια, την πραγματική ποιότητα της όποιας προσευχής, δηλαδή σε ποιον Θεό, «θεό» ή διάβολο αυτή απευθύνεται από τον κάθε πιστό. Οι επιστήμονες δεν ασχολήθηκαν με το αν δεόμεθα υπέρ της σωτηρίας του σύμπαντος κόσμου ή υπέρ της καταστροφής του, αν θερμοπαρακαλούμε μόνο για την πάρτη μας ή και για τον εχθρό μας. Υποθέτουν, και σωστά, ότι αυτό είναι δουλειά του προσευχομένου και της πίστης του. Τουτέστιν, «ο Θεός και η ψυχή του» όπως λέμε.

Για το θέμα αφιέρωσε χώρο και η Wall Srteet Journal, με ένα δημοσίευμα που αναδεικνύει την ανάγκη για αποφόρτιση των ανθρώπων όταν τα προβλήματα είναι βαριά ή άλυτα. Μιλούν διάφοροι Αμερικανοί. Παραδείγματα: ένας διαβάτης, φοβούμενος να μην παρεξηγηθεί, προσποιείται ότι έχει τηλεφωνική συνδιάλεξη ενώ στην πραγματικότητα προσεύχεται εν μέση οδώ, κάποιος άλλος, αλλού, «κάνει μια γρήγορη προσευχή» μεγαλοφώνως, ώστε να διώξει το άγχος και την ένταση και να βρει «ένα πιο αισιόδοξο συναίσθημα».

Τα στατιστικά στοιχεία εμπλουτίζουν το ρεπορτάζ, το οποίο ίσως μάς ξενίσει, εμάς τους Ελληνες. Γιατί μπορεί να μην υπάρχει πια εικονοστάσι σε κάθε ελληνικό σπίτι, αλλά όλο και κάποια εικόνα ή ένας σταυρός κρέμεται από το καρφί του τοίχου. Και το σταυροκόπημα είναι συνήθεια που δεν χάθηκε ακόμη, ενώ και το «Πάτερ ημών» το γνωρίζουν αι γενεαί πάσαι. Ομως στην Αμερική τα πράγματα είναι διαφορετικά και κάπως αστεία, αν όχι κωμικοτραγικά σε ορισμένες περιπτώσεις.

Η προσευχή τής… Google 

Τον περασμένο Μάρτιο, ο αριθμός των αναζητήσεων στην πλατφόρμα της Google με τη λέξη «προσευχή» αυξήθηκε πάρα πολύ, όπως πιστοποιεί μία ανάλυση που έκανε το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης ερευνώντας τα enter σε 95 χώρες. Τον Μάρτιο επίσης, όπως διαπίστωσε έρευνα του Pew Research Center, περισσότεροι από τους μισούς Αμερικανούς προσευχήθηκαν ώστε να σταματήσει η εξάπλωση της ίωσης και να τελειώσει η πανδημία. «Σε εποχές κρίσης, η γενική τάση είναι επιτάχυνση της πίστης, αν και υπάρχουν πάντα οι άθεοι» λέει και ένας πανεπιστημιακός καθηγητής Ψυχολογίας από το Οχάιο.

Η επιστήμη δεν δύναται να αποδείξει την ύπαρξη ή την ανυπαρξία του Θεού, αλλά μπορεί να μελετήσει τα «τυχόν οφέλη» της προσευχής, αν και αυτό είναι δύσκολο, λέει ο Ντέιβιντ Ρόζμαριν, καθηγητής Ψυχολογίας στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν θα συμβούλευε ποτέ «έναν ασθενή» που δεν επιθυμεί να προσευχηθεί, να το πράξει.

Θεραπευτικός διαλογισμός

Ωστόσο ο Ρόζμαριν ενσωματώνει την προσευχή στα προγράμματα θεραπείας για ορισμένους ασθενείς με άγχος, κατάθλιψη ή άλλα προβλήματα ψυχικής υγείας. Πιστεύει, βασιζόμενος στις έρευνές του, ότι η προσευχή «μπορεί να έχει παρόμοια οφέλη με τον διαλογισμό, να ηρεμήσει το νευρικό σύστημα, να κάνει τον άνθρωπο λιγότερο επιρρεπή σε αρνητικά συναισθήματα, λιγότερο θυμωμένο». Είναι προφανές ότι ο καθηγητής δεν εννοεί την προσευχή ως επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό, ως ένα απολύτως προσωπικό βίωμα πνευματικότητας.

Στη συνέχεια η WSJ αναφέρει ένα ενδιαφέρον περιστατικό. Αφηγείται μία γυναίκα: «Το περασμένο καλοκαίρι έζησα μία από τις χειρότερες ημέρες της ζωής μου. Ο πατέρας μου, ο οποίος είχε υποστεί καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό επεισόδιο μερικές εβδομάδες νωρίτερα, έπαθε ανακοπή στο νοσοκομείο. Ποτέ δεν ήμουν της προσευχής, αλλά όσο οι γιατροί πάσχιζαν να αναστήσουν την καρδιά του, προσευχήθηκα. Οι γιατροί τα κατάφεραν με τον πατέρα μου. Μου είπαν ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Πήγα λοιπόν στο μικρό εκκλησάκι του νοσοκομείου και ζήτησα τον παπά. Κατέφθασε ένας πάστορας. Μου δίδαξε την προσευχή της γαλήνης. ‘Θεέ μου, δώσε μου την ηρεμία να δεχτώ τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω, το θάρρος να αλλάξω τα πράγματα που μπορώ και τη σοφία να γνωρίζω τη μεταξύ τους διαφορά’. Οταν τελειώσαμε, ένιωσα πιο δυνατή. Τώρα λέω αυτήν την προσευχή γαλήνης ξανά και ξανά».

Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...