«Βλέπουμε ότι η λέσχη των πολεμοκάπηλων και των εχθρών της δημοκρατίας έχει, όπως λέει ο Τραμπ, χάρτινες τίγρεις μεταξύ των μελών της. Και, παρά την αναποφασιστικότητα και την ηθική τους αβεβαιότητα, οι χώρες της Δύσης διατηρούν μια ισχύ, τουλάχιστον αντίστασης, που δεν γνώριζαν καν ότι είχαν», γράφει σε ανάλυσή του ο Ντανίλο Τάινο της Corriere della Sera. «Η επίθεση στο φιλελεύθερο σύστημα πιθανότατα μόλις άρχισε, αλλά προς το παρόν δεν επιτυγχάνονται αποτελέσματα. Το αντίθετο μάλιστα», προσθέτει, και μάλλον δεν έχει άδικο.
Η εκστρατεία του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία έχει βαλτώσει και σε καμία περίπτωση η Μόσχα δεν θα καταφέρει να σβήσει τη γείτονά της από τον χάρτη, όπως διατείνονταν διάφορα ανδρείκελα του ρώσου προέδρου κατά τις πρώτες εβδομάδες και μήνες του πολέμου (και ορισμένοι από το 2014). Ενώ το πογκρόμ που εξαπέλυσε η Χαμάς την 7η Οκτωβρίου 2023 έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα, με ολέθριες, μάλιστα, συνέπειες για τον παλαιστινιακό λαό, καθώς το Ισραήλ κατάφερε να αλλάξει άρδην την ισορροπία δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, βάζοντας τέλος στην περιφερειακή ηγεμονία των αγιατολάδων του Ιράν και των «αντιπροσώπων» τους στην περιοχή.
Φυσικά, η ρωσική προπαγάνδα, την οποία εξακολουθούν να πιστεύουν και να προωθούν ορισμένοι στην Ευρώπη, παρουσιάζει μια εντελώς διαφορετική εικόνα, με τη Μόσχα να σημειώνει πρόοδο τόσο στρατιωτικά όσο και πολιτικά και διπλωματικά. Ομως η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Η ρωσική εισβολή τον Φεβρουάριο του 2022 απέτυχε, αρχικά λόγω της ηρωικής αντίστασης που προέβαλαν οι Ουκρανοί, ενώ μετά τους πρώτους μήνες του πολέμου, η όποια πρόοδος των ρωσικών δυνάμεων στις ανατολικές παραμεθόριες περιοχές ήταν πολύ περιορισμένη, αν όχι αμελητέα, δεδομένων των τεράστιων απωλειών – περισσότεροι από ένα εκατομμύριο νεκροί και τραυματίες, τους οποίους ο Πούτιν δεν είχε κανένα πρόβλημα να θυσιάσει.
Οπως έγραψε ο διάσημος ισραηλινός ιστορικός (με ειδίκευση στη στρατιωτική ιστορία) και φιλόσοφος Γιουβάλ Νόα Χαράρι στους Financial Times, το 2025, και με κόστος από 200.000 έως 300.000 στρατιώτες που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν, ο ρωσικός στρατός έχει μέχρι στιγμής καταφέρει να καταλάβει μόνο μια μικρή λωρίδα εδάφους που αντιστοιχεί στο περίπου 0,6% της ουκρανικής επικράτειας.
Με αυτόν τον ρυθμό οι ρωσικές δυνάμεις θα χρειάζονταν περίπου 100 χρόνια και δεκάδες εκατομμύρια θύματα για να κατακτήσουν την υπόλοιπη Ουκρανία. Μάλιστα, τον Αύγουστο του 2025 η Ρωσία έλεγχε λιγότερα ουκρανικά εδάφη από όσα τον Αύγουστο του 2022. Παράλληλα, ο ουκρανικός στρατός, ο οποίος ήταν εντελώς απροετοίμαστος το 2014, όταν η Ρωσία εισέβαλε για πρώτη φορά στην ανατολική Ουκρανία και έθεσε υπό τον έλεγχό της την Κριμαία, σήμερα ενδέχεται να είναι ο πιο καινοτόμος στρατός στον κόσμο.
Ετσι, το μόνο που μπορεί να κάνει το Κρεμλίνο είναι να βάλλει κατά υποδομών και πόλεων της Ουκρανίας, σκοτώνοντας αμάχους. Οσο για την κατάσταση στο εσωτερικό, ο Πούτιν μετέτρεψε τη ρωσική οικονομία σε μια οικονομία πολέμου, η οποία άντεξε τελικά, παρά τις αρχικές Δυτικές προβλέψεις περί κατάρρευσης, ωστόσο πλέον οι μακροοικονομικές προβλέψεις είναι τουλάχιστον ανησυχητικές. Κρίσιμο ζήτημα για τη Ρωσία αποτελεί επίσης η ολοένα μεγαλύτερη εξάρτησή της από την Κίνα.
Υπάρχει, φυσικά, και ο υβριδικός πόλεμος που διεξάγει το Κρεμλίνο κατά της Ευρώπης. Αυτό αποτελεί μια πολύ σοβαρή απειλή. Από την άλλη, η κεκαλυμμένη ρωσική επιθετικότητα είχε ως αποτέλεσμα την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, καθώς και την αφύπνιση των κρατών της ΕΕ και της Βρετανίας. Ο ρώσος πρόεδρος σίγουρα πόνταρε στην επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, πλέον όμως «ακόμη και ο αμερικανός πρόεδρος φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει ότι ο Πούτιν είναι, όπως θα έλεγε ο ίδιος, ένας “loser”», γράφει ο Ντανίλο Τάινο.
Οσο για τη σύρραξη στη Γάζα, είναι αλήθεια πως το Ισραήλ απομονώνεται διεθνώς ολοένα και περισσότερο –παρά το γεγονός ότι έχει πάντα στο πλευρό του τις ΗΠΑ– εξαιτίας της συνεχιζόμενης ανθρωπιστικής τραγωδίας στη Λωρίδα. Αλήθεια είναι και ότι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει διαπράξει ασυγχώρητα λάθη (αν όχι εγκλήματα πολέμου, όπως έχει κρίνει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο).
Ταυτόχρονα, όμως, όπως επισημαίνει ο Ντανίλο Τάινο στο κείμενό του, αποτελεί επίσης γεγονός πως οι ισραηλινές δυνάμεις κατάφεραν βαρύτατα πλήγματα στη Χεζμπολάχ του Λιβάνου, έπληξαν τζιχαντιστικές ομάδες στο Ιράκ, καθώς και τους Χούθι στην Υεμένη, συνέβαλαν στην πτώση του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία και, φυσικά, περιόρισαν σημαντικά (με τη βοήθεια των ΗΠΑ) τις βλέψεις αλλά και το κύρος των αγιατολάδων της Τεχεράνης.
Πλέον μένει να φανεί πώς θα καταλήξει το σχέδιο των 21 σημείων του Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου, το οποίο αποδέχτηκε (με κάποιες αλλαγές) ο ισραηλινός πρωθυπουργός και εγκρίθηκε από ορισμένες αραβικές χώρες, ενώ και η Χαμάς αναμενόταν να απαντήσει θετικά στην πρόταση, παρουσιάζοντας μια σειρά από τροπολογίες. (Μιλώντας την Παρασκευή στο Γαλλικό Πρακτορείο, αξιωματούχος της Χαμάς δήλωσε ότι η οργάνωση χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να εξετάσει το ειρηνευτικό σχέδιο του Λευκού Οίκου.)
«Ο Πούτιν, οι αγιατολάδες και οι τρομοκράτες δεν θα σταματήσουν τη δράση τους. Αντιθέτως, έχοντας πληγωθεί, ενδέχεται να γίνουν πιο επιθετικοί. Αλλά μοιάζουν να έχουν πήλινα πόδια», σημειώνει ο αρθρογράφος της Corriere.