Είναι μάλλον αταίριαστος ο πλανητικός χωροχρόνος μας με τις πλάκες, ωστόσο η προβολή του φιλμ «Στενές επαφές τρίτου τύπου» στην Μπολόνια στο πλαίσιο του Cinema Ritrovato ενέπνευσε τον Αλμπέρτο Κρέσπι να γράψει στη Repubblica το παρακάτω κείμενο.
Ηταν 1977. Χρονιά ταραγμένη. Στην Αγγλία, οι Sex Pistols βρίσκονταν σε έξαρση, στην Ιταλία πολεμούσαν την τρομοκρατία. Αντίθετα, στις ΗΠΑ, με τον Τζίμι Κάρτερ πρόεδρο, ταξίδευαν στο Διάστημα. Η ταινία «Στενές επαφές τρίτου τύπου», η διάσημη επιτυχία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 15 Νοεμβρίου. Τις ίδιες ημέρες, η πρώτη ταινία του Τζορτζ Λούκας, το «Star Wars», που είχε κυκλοφορήσει στις 25 Μαΐου, ξεπέρασε σε εισπράξεις τα «Σαγόνια του καρχαρία» και κατέλαβε την πρώτη θέση στην κατάταξη όλων των εποχών στο box office.
Ηταν ντέρμπι Λούκας-Σπίλμπεργκ και έτσι θα συνεχιζόταν για πολλά χρόνια. Να σκεφτεί κανείς ότι τον Μάιο του 1976 αμφότεροι ήταν απελπισμένοι. Και οι δύο γύριζαν τις αντίστοιχες ταινίες τους, ο Λούκας στο Λονδίνο, ο Σπίλμπεργκ στην Αμερική. Οι ίδιοι ήταν πεπεισμένοι ότι όδευαν προς την άβυσσο. Ο Σπίλμπεργκ είχε τεράστια προβλήματα με το σενάριο, αλλά ο Λούκας ήταν πιο καταβεβλημένος από τον συνάδελφό του: οι ηθοποιοί γελούσαν διαβάζοντας τις ατάκες, οι άγγλοι τεχνικοί ήθελαν να κάνουν διάλειμμα για τσάι στις 5 το απόγευμα, ενώ όλοι παρακαλούσαν τον Λούκας να αφαιρέσει από το σενάριο εκείνους τους απροσδιόριστους Τζεντάι.
Ο Τζορτζ εμπιστεύθηκε στον φίλο του Στίβεν το εξής: «Θα καταρρεύσω, κανείς δεν θα καταλάβει τίποτα από αυτή την ταινία». Ο Στίβεν τού απάντησε: «Τζορτζ, είσαι τρελός. Θα βγάλει τουλάχιστον 100 εκατομμύρια δολάρια». Ο Λούκας επέμεινε: «Οχι, οι ‘‘Στενές επαφές’’ θα βγάλουν 4-5 φορές περισσότερα χρήματα από το ‘‘Star Wars’’». Εβαλαν στοίχημα, γράφοντας ο ένας για τα κέρδη του άλλου και κλείνοντας τα χαρτιά τους σε δύο φακέλους. Το στοίχημα το κέρδισε ο Σπίλμπεργκ. Το «Star Wars» έγινε το φαινόμενο που εξακολουθεί να είναι. Ενα όμορφο φιλμ.
Αλλά οι «Επαφές» παραμένουν, μαζί με το «E.T.», το φιλμ των καλών εξωγήινων. Ο Σπίλμπεργκ αισιοδοξεί. Είναι και ταινία, βέβαια, περί εμμονής με το θέμα «συνάντηση ανθρώπου με εξωγήινους». Η ουσία της βρίσκεται στο εξής ερώτημα: Είμαστε έτοιμοι να συναντήσουμε όσους είναι διαφορετικοί από εμάς; Η Αμερική του Τραμπ, σήμερα, απαντά όχι – αν έρχονταν οι καλοί εξωγήινοι των «Επαφών», θα τους πυροβολούσαν, και αν έβρισκαν τον Ε.Τ. χαμένο στο δάσος, θα του ζητούσαν άδεια παραμονής και στη συνέχεια θα τον έστελναν στο Γκουαντάναμο.
Ευτυχώς, φαίνεται ότι η μισή Αμερική (και άλλοι καλοί άνθρωποι σε όλον τον κόσμο) εξακολουθούν να είναι πρόθυμοι να συναντηθούν και ίσως ελπίζουν ότι οι εξωγήινοι θα πάρουν τον Τραμπ, τον Πούτιν, τον Χαμενεΐ, τον Νετανιάχου, ακόμη και τη Μελόνι και τον Σαλβίνι, για να τους μελετήσουν ήρεμα στον πλανήτη τους. Υστερα από σχεδόν 50 χρόνια, πρέπει να ελπίζουμε ότι οι ταινίες του Σπίλμπεργκ θα γίνουν πραγματικότητα.