Ο Μάικλ Φοξ μιλάει για την Πάρκινσον: «Τη μισώ. Είναι χάλια. Αλλά δεν με νίκησε»
Στα 62 του, ο Μάικλ Τζ Φοξ έχει ζήσει περισσότερη από τη μισή ζωή του παρέα με τη νόσο του Πάρκινσον | Apple TV+
Θέματα

Ο Μάικλ Φοξ μιλάει για την Πάρκινσον: «Τη μισώ. Είναι χάλια. Αλλά δεν με νίκησε»

Οταν διαγνώστηκε με Πάρκινσον ήταν μόλις 29 ετών και ένας από τους πιο «καυτούς» σταρ του Χόλιγουντ. Με αφορμή το ντοκιμαντέρ «Still», για τη ζωή του με τη νόσο, ο Φοξ περιγράφει τη μάχη του και την αισιοδοξία του για μια πιθανή θεραπεία
Κική Τριανταφύλλη
Ο Μάικλ Τζ Φοξ και η Τρέισι Πόλαν με τον γιο τους Σαμ και τις τρεις κόρες τους, Ακίνα, Εσμέ και Σκάιλερ

Μπορεί και να τον βοήθησε η Πάρκινσον. Σχεδόν μόλις την αποκάλυψε δημόσια, η αποστολή του ήταν να την ξεφορτωθεί. «Απλώς έγινε όλος μου ο σκοπός. Αυτή ήταν η απάντηση. Δεν είχα χρόνο να το σκεφτώ. Και η νόσος του Πάρκινσον ήταν μακράν το πιο συναρπαστικό πράγμα, πολύ περισσότερο από την καριέρα μου».

Ισως μάλιστα να είχε και μεγαλύτερη επιτυχία. Με στόχο να δαπανά κάθε σεντ κάθε χρόνο, το Fox Foundation έχει χρηματοδοτήσει περισσότερες έρευνες από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. «Θέλουμε να το βομβαρδίσουμε όλο αυτό. Ο,τι συμβαίνει, μπαίνουμε και το ερευνούμε, κάνουμε ριψοκίνδυνες χρηματοδοτήσεις» αποκαλύπτει.

Είναι ενθουσιασμένος με τη βαθιά διέγερση του εγκεφάλου και αισιόδοξος για τους βιοδείκτες, που ανοίγουν τον δρόμο για τον εντοπισμό της νόσου πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα. Τη στιγμή που το δάχτυλό του άρχισε να τρέμει «το 75% των κυττάρων μου που παράγουν ντοπαμίνη ήταν νεκρά. Αλλά αν το μάθουμε εγκαίρως, μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε με πρόληψη και να το εξαλείψουμε» τονίζει.

Αργότερα φέτος θα γίνουν επίσης δοκιμές με εμφυτεύματα νωτιαίου μυελού, παρακάμπτοντας τον εγκέφαλο, σε μια προσπάθεια να διορθωθεί η κινητική λειτουργία. Το σκέφτεται; «Δεν βλέπω κανένα από αυτά τα πράγματα ως ευκαιρία να εξερευνήσω μονοπάτια για τον εαυτό μου» λέει στον Guardian. Εξάλλου, ένας άσχετος όγκος που αφαιρέθηκε το 2018 από τη σπονδυλική του στήλη το αποκλείει.

Αλλά υπάρχει κάτι άλλο στον ορίζοντα. Ο Φοξ λέει ότι γνωρίζει την έρευνα «σε έναν τομέα που δεν μπορώ να μιλήσω συγκεκριμένα» και βάζει στοίχημα ότι θα κάνει τη διαφορά. «Νομίζω ότι μέσα στα επόμενα 10-15 χρόνια θα έχουμε μια βιώσιμη λύση, με τη μία ή την άλλη μορφή, είτε πρόκειται να θεραπεύεται είτε να αποφεύγεται παθολογικά» υποστηρίζει.

Η δημοσιογράφος του Guardian μένει σιωπηλή από την έκπληξη. Ο Φοξ, όμως, κάνει τη δουλειά της: «Το επόμενο ερώτημα είναι: θα το προλάβω; Αμφιβάλλω. Αλλα είναι ΟΚ. Δεν σκέφτομαι με προσωπικούς όρους. Θέλεις απλώς να το ζήσεις. Και νομίζω ότι η στιγμή είναι κοντά. Για μεγάλες, πολύ μεγάλες απαντήσεις». Του το ευχόμαστε.

Exit mobile version