Στην πατρίδα του ήταν γνωστός ως «ο ξανθός Χανς» και υπήρξε ο κατεξοχήν αστέρας του γερμανικού κινηματογράφου κατά τη ναζιστική περίοδο, μάλιστα το υποκριτικό ταλέντο του εκτιμούσε ιδιαίτερα και ο Γιόζεφ Γκέμπελς, ο διαβόητος υπουργός Προπαγάνδας του κράτους του Χίτλερ.

Πέρα, όμως, από πάμπολλους θαυμαστές, ο Χανς Αλμπερς είχε και ένα εξαιρετικά άβολο μυστικό, έναν σχεδόν κρυφό ερωτικό δεσμό με τη Χάνζι Μπουργκ, μία εβραία ηθοποιό η οποία κατάφερε να επιβιώσει κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου χάρη στη δική του βοήθεια αλλά και στις επιδείξεις μόδας που διοργάνωνε στο Λονδίνο όπου είχε καταφύγει για να γλιτώσει από τις ναζιστικές διώξεις.

Μετά το τέλος του πολέμου, μας πληροφορούν οι λονδρέζικοι Times, η Μπουργκ επέστρεψε στη Γερμανία, ως απεσταλμένη ενός ραδιοφωνικού σταθμού των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων, για να βρει πάλι τον άνδρα της ζωής της, στο πλευρό του οποίου παρέμεινε, τελικά, έως τον θάνατό του το 1960.

Πρόσφατα η ιστορία αυτού του ιδιότυπου και παράνομου ζευγαριού της ναζιστικής Γερμανίας έγινε ευρέως γνωστή χάρη στο «Die Liebe des Hans Albers» (Η αγάπη του Χανς Αλμπερς), ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ της γερμανικής τηλεόρασης που βασίζεται σε ιστορικά αρχεία στα οποία παρουσιάζεται, μεταξύ άλλων, η απόδραση της Χάνζι Μπουργκ στη Βρετανία αλλά και ο θάνατος του πατέρα της στο Τερέζιενστατ, ένα υβριδικό γκέτο και στρατόπεδο συγκέντρωσης για ηλικιωμένους εβραίους.

Ο Χανς Αλμπερς και η Χάνζι Μπουργκ γνωρίζονταν από τότε που ήταν μικρά παιδιά. Ο πατέρας του ανθρώπου που θα γινόταν ένας από τους αγαπημένους ηθοποιούς των ναζιστών ήταν κρεοπώλης, και από το κατάστημά του ψώνιζαν οι γονείς της Μπουργκ.

Αρχισαν να έρχονται πιο κοντά από το 1925, στη θεατρική σκηνή του Βερολίνου της Βαϊμάρης. Και οι δύο προσπαθούσαν να καθιερωθούν ως ηθοποιοί, και ο Εμιλ Μπουργκ, πατέρας της Χάνζι, ο οποίος ήταν επίσης ηθοποιός, πήρε υπό την προστασία του και τον Αλμπερς.

Προτού πρωταγωνιστήσει στην πρώτη του ομιλούσα ταινία, «Die Nacht gehört uns» (Η νύχτα είναι δική μας), το 1929, ο Αλμπερς εμφανίστηκε σε περισσότερα από εκατό έργα του βωβού κινηματογράφου, ενώ την επόμενη χρονιά ανέδειξε το υποκριτικό του ταλέντο στο πλευρό της Μαρλέν Ντίτριχ, συμμετέχοντας στο «Der blaue Engel» («Ο γαλάζιος άγγελος»), αν και στη συνέχεια οι σκηνές του περικόπηκαν έπειτα από αίτημα του Εμιλ Γιάνινγκς, πρωταγωνιστή της ταινίας.

Ο Γκέμπελς ήταν μανιακός με τον κινηματογράφο και θαύμαζε τον Χανς Αλμπερς πολύ πριν αναλάβει τον έλεγχο και των κινηματογραφικών στούντιο, πέραν όλων των άλλων, της ναζιστικής Γερμανίας. Το 1932 είχε σημειώσει στο ημερολόγιό του πως ο Αλμπερς ήταν «εξαιρετικός τύπος». Αφ’ ότου ο Χίτλερ ανήλθε στην εξουσία, το 1933, ο γερμανός ηθοποιός κατέστη σχεδόν αυτομάτως διασημότητα, αν και δεν ήταν ένθερμος υποστηρικτής του νέου καθεστώτος.

Κατά τη διάρκεια των πέντε πρώτων ετών του Τρίτου Ράιχ συνέχισε να ζει με την Μπουργκ σε μία κατοικία δίπλα στη λίμνη Στάρνμπεργκ, κοντά στο Μόναχο. Οι ναζιστικές αρχές γνώριζαν, φυσικά, το «μυστικό» του αλλά επέλεξαν να κάνουν τα στραβά μάτια.

Στη συνέχεια, ωστόσο, οι πιέσεις έγιναν ασφυκτικές, και το ζευγάρι αναγκάστηκε επίσημα να χωρίσει. Μάλιστα η Μπουργκ παντρεύτηκε τον Εριχ Μπλάιντ, έναν αρχιτέκτονα από τη Νορβηγία, ενώ ο Αλμπερς έσπευσε να διαβεβαιώσει ο ίδιος προσωπικά τον Γκέμπελς ότι η σχέση του με την εβραία ηθοποιό ανήκε στο παρελθόν.

Ελαβε ως ανταμοιβή μία αόριστη υπόσχεση προστασίας, αλλά ένα ντοκουμέντο που εντόπισε η Bild αποκαλύπτει ότι η Μπουργκ έλαβε εντολή κάποια στιγμή να επισκεφτεί άμεσα το τοπικό γραφείο της Γκεστάπο στην περιοχή όπου διέμενε. Εχοντας, όμως, διαισθανθεί το επικείμενο κακό, ζήτησε από την υπηρέτριά της να της ετοιμάσει μία βαλίτσα και διέφυγε σιδηροδρομικώς στην Ελβετία αρχικά, από όπου κατάφερε να μεταβεί τελικά στη Βρετανία με το νορβηγικό της διαβατήριο.

Ο Αλμπερς της έστελνε χρήματα ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ενώ προσέλαβε και έναν δικηγόρο για να εξαγοράσει τα υπάρχοντά της, από έπιπλα και γούνες έως πίνακες ζωγραφικής και πορσελάνες, τα οποία είχαν κατασχεθεί από τις αρχές.

Γνωρίζοντας πως η αγαπημένη του ήταν σχετικά ασφαλής στο Λονδίνο ο Χανς Αλμπερς έκανε ό,τι μπορούσε για να αποστασιοποιηθεί από το ναζιστικό καθεστώς.  Εφθασε στο σημείο να αρνηθεί να παραλάβει ένα βραβείο από τον ίδιο τον Γκέμπελς, ενώ απέφευγε να εμφανίζεται δημοσίως μαζί με άλλους υπουργούς της ναζιστικής Γερμανίας. Παραδόξως, ωστόσο, η στάση του δεν εμπόδισε τον Γκέμπελς και τον Χίτλερ να τον συμπεριλάβουν το 1944 στη λίστα με τα «θεόπνευστα ταλέντα» της Γερμανίας, μαζί με τον μεγάλο συνθέτη Ρίχαρντ Στράους και τον γλύπτη και αρχιτέκτονα Αρνο Μπρέκερ.

Τον Ιανουάριο του 1943 ο πατέρας της Μπουργκ και η δεύτερη σύζυγός του συνελήφθησαν και κλείστηκαν στο Τερέζιενστατ, όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή. Μετά την πτώση του χιτλερικού καθεστώτος η Χάνζι Μπουργκ επέστρεψε στη Γερμανία και ξαναείδε τον αγαπημένο της έπειτα από επτά χρόνια.

Ο Χανς Αλμπερς, παρ’ ότι απώλεσε μέρος του κύρους και της αίγλης που έχαιρε κατά τα προηγούμενα χρόνια, συνέχισε και μεταπολεμικά να υποδύεται ρόλους, συμμετέχοντας κυρίως σε θεατρικές παραγωγές. Εως το 1960 και τη στιγμή που κατέρρευσε από εσωτερική αιμορραγία πάνω στη σκηνή κατά τη διάρκεια μίας παράστασης. Αφησε την τελευταία του πνοή την ίδια χρονιά και σε ηλικία 68 ετών σε ένα σανατόριο  στη λίμνη Στάρνμπεργκ, κοντά στο σπίτι όπου είχε ζήσει με την Μπουργκ. Εκείνη συνέχισε να ζει εκεί έως το 1975.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News