Παρά τις προκαταλήψεις όμως και τα φρύδια που σηκώνονται, οι «sew bros» δεν πτοούνται: «Ψάχνοντας να βρω κάτι που θα με απομάκρυνε από την οθόνη του υπολογιστή μου», λέει ο Σαμπάο, βρήκε μια ραπτομηχανή. Η ειρωνεία είναι ότι επέστρεψε στο διαδίκτυο για βοήθεια. «Το YouTube με βοήθησε υπερβολικά», λέει, «Σχεδόν ό,τι γνωρίζω προήλθε από το YouTube». Ο νεαρός ερασιτέχνης μιλάει στοργικά για το πρώτο παντελόνι, που έφτιαξε, από έναν σάκο Adidas. «Μου έδωσε μια αίσθηση αληθινής επιτυχίας, διότι σχεδίασα μόνος μου το πατρόν και χρειάστηκαν μερικές προσπάθειες, αλλά όταν το τελείωσα βγήκε καλό», λέει.
Με τον ίδιο τρόπο, που το «cottagecore look» επικαιροποιήθηκε με ερασιτεχνικές δραστηριότητες όπως η μελισσοκομία και η κηπουρική (ανεξαρτήτως φύλου), οι άνδρες που ράβουν έχουν ανατρέψει το αρχέτυπο της παραδοσιακής γυναίκας πίσω από τη δραστηριότητα. Ταυτόχρονα designers ανδρικών ενδυμάτων -όπως η αμερικανίδα Εμιλι Ανταμς Μποντέ του φουτουριστικού menswear από πάτσγουερκ και παλιά υφάσματα- προωθούν την ανακύκλωση και τις διαδικασίες DIY (do it yourself).
«Mέσω του Instagram έχουν επικοινωνήσει μαζί μου πολλοί άντρες που άρχισαν να ράβουν τα τελευταία χρόνια», λέει ο Καντ, «εμπνευσμένοι από τις αυξανόμενες ανάγκες για επιδιόρθωση και επαναχρησιμοποίηση των ρούχων», όπως έκανε ο Κλούνεϊ, «αλλά και για να δημιουργήσουν μοναδικά ενδύματα».