Η Τίλντα Σουίντον και ο Πέδρο Αλμοδόβαρ μασκοφόροι
Ο Αλμοδόβαρ, ωστόσο, είχε σχεδόν την αντίθετη εμπειρία: «Η Τίλντα είναι εξαιρετικά περίεργη και περιπετειώδης. Αυτό που δεν ήξερα είναι ότι έχει τον δικό της τρόπο δουλειάς, το δικό της σύστημα. Όταν της έδινα οδηγίες, σκεφτόταν δυνατά τον τρόπο να κάνει πράγματα. Δεν είχα δουλέψει ποτέ πριν με αυτόν τον τρόπο».
Κανένας από τους δύο, εξάλλου, δεν είχε τύχει να δουλέψει κάτω από τέτοιες περιοριστικές συνθήκες. Τον περασμένο μήνα ο Αλμοδόβαρ εξήγησε στους New York Times ότι οι αλλαγές στην προσωπική του ζωή τον είχαν εξοπλίσει ώστε να αντιμετωπίσει καλύτερα την απομόνωση: «Εχω γίνει πιο μοναχικός τα τελευταία 15 χρόνια, εξακολουθεί να με ενδιαφέρει ό,τι συμβαίνει, αλλά αποφάσισα να σταματήσω τις σωματικές, σεξουαλικές και χημικές εξάψεις, και γι’ αυτό η καραντίνα δεν με εξέπληξε», λέει.
Στις αρχές της πανδημίας την περασμένη άνοιξη, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ έγραφε στο ηλεκτρονικό ημερολόγιο του εκτεταμένα κείμενα στα οποία το ασταθές παρόν τεμνόταν ευδιάκριτα με το παρελθόν. Εγραψε για τις συνομιλίες του με τον Σον Κόνερι, τον οποίο είχε γνωρίσει σε ένα φεστιβάλ, και ο οποίος του τηλεφώνησε όταν είδε την ταινία του «Μίλα της» (2002). Αποκάλυψε επίσης τους τρόπους με τους οποίους ένιωθε ότι τους είχε χειραγωγήσει και εκμεταλλευτεί η Μαντόνα, αυτόν και τον Αντόνιο Μπαντέρας, στα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ της «Στο κρεβάτι με τη Μαντόνα» (1991). Ακόμη, ανέφερε τις ταινίες που συνήθιζε να βλέπει κατά τη διάρκεια του lockdown, ειδικά τα φιλμ του «αγαπημένου» του Μπράιαν ντε Πάλμα, στον οποίο αποτίει φόρο τιμής στην «Ανθρώπινη φωνή».
Όταν ήρθε η ώρα για τα γυρίσματα της ταινίας μικρού μήκους τον περασμένο Ιούλιο, τα περιοριστικά μέτρα για όλους ήταν πολύ αυστηρά: «Για όλους εμάς η εμπειρία της επιστροφής μας σε ένα στούντιο τον Ιούλιο, όλοι με μάσκες και αυστηρά ασφαλείς και υγιείς, ήταν πολύ σημαντική», λέει η Σουίντον. «Το να δουλεύεις, να φτιάχνεις μια ταινία για τον κινηματογράφο, σε μια εποχή που πάρα πολλοί άνθρωποι αναρωτιόντουσαν αν αυτό θα ήταν ποτέ δυνατό ξανά, ήταν συναρπαστικό. Αποδείξαμε στους εαυτούς μας το μεθυστικό γεγονός ότι μπορούμε ακόμα να εργαστούμε, ακόμη και στην πανδημία. Δεν γίνεται να μας στερήσει όλα όσα λατρεύουμε. Για όλους εμάς που εργαστήκαμε για αυτή την ταινία στο στούντιό μας στη Μαδρίτη αυτό το καλοκαίρι, ήταν σαν μια πράξη αποφασιστικής δοξαστικής πίστης στον κινηματογράφο».
Και είναι σημαντικό τόσο για την ηθοποιό όσο και για τον σκηνοθέτη, η «Ανθρώπινη Φωνή» να προβληθεί στους κινηματογράφους το συντομότερο δυνατόν. Ας θυμηθούμε, εξάλλου, ότι ο Αλμοδόβαρ το 2017 ως πρόεδρος της κριτικής επιτροπής στο φεστιβάλ Καννών, που είχε επίσης ηγηθεί των δράσεων κατά των υπηρεσιών ροής (Netflix κλπ), είχε πει : «Θα παλεύω πάντα για ένα πράγμα που φοβάμαι ότι η νέα γενιά δεν γνωρίζει: την ικανότητα της μεγάλης οθόνης να υπνωτίζει τον θεατή».
Στο ίδιο μήκος κύματος, η Τίλντα Σουίντον παραμένει επίσης πιστή στο σινεμά και όλες οι ταινίες που ετοιμάζει, χωρίς καμιά εξαίρεση, προορίζονται για τη μεγάλη οθόνη.