Ντέμι Μουρ: «Υπήρξα τόσο βίαιη απέναντι στον εαυτό μου»
Αυτό που συγκίνησε την Ντέμι Μουρ στο σενάριο του «The Substance» ήταν ότι μια γυναίκα στη βιομηχανία του θεάματος «αντιμετωπίζει την απόρριψη και τη βαθιά απόγνωση» | CreativeProtagon / Reuter
Θέματα

Ντέμι Μουρ: «Υπήρξα τόσο βίαιη απέναντι στον εαυτό μου»

Με αφορμή την επιστροφή της στην οθόνη με έναν συγκλονιστικό ρόλο στο «γκροτέσκο» body horror «The Substance» της Κοραλί Φαρζά, για την επανάκτηση της χαμένης νιότης, η αμερικανίδα σταρ λέει στον Guardian ότι δεν «κυνηγάει πια την τελειότητα», ότι ζει μόνη της και στα 61 της νιώθει πραγματικά ελεύθερη
Protagon Team
Η Ντέμι Μουρ είναι πάντα δίπλα στον πρώην σύζυγό της Μπρους Γουίλις

Συνειδητοποίησε ότι είχε μάθει να πιστεύει πως όταν μεγαλώνεις η ζωή σου αμβλύνεται και, σε κάποιο βαθμό, το είχε πιστέψει. «Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν –όπως λέει και η ταινία– ότι η αξία μιας γυναίκας χάνεται μόλις τελειώσει η γονιμότητά της και πως όταν πάψεις να είσαι επιθυμητή τελειώνει και το πάθος σου για ζωή. Για πολύ καιρό αυτή ήταν μια αλήθεια που δεν λεγόταν φανερά. Και συνειδητοποιώ ότι στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου αλήθεια».

Τώρα βλέπει ένα εντελώς διαφορετικό μέλλον, ένα μέλλον που θα καθορίσει η ίδια και που θα περιλαμβάνει περισσότερη υποκριτική, –μεταξύ άλλων και μια επανένωση με το αρχικό καστ της ταινίας «Το Μπαράκι του Σαν Ελμο»–, περισσότερες παραγωγές, ίσως και άλλα απομνημονεύματα, «όταν θα έχω ζήσει λίγο περισσότερο». Οχι μόνο επειδή της αρέσει η ζωή της και όλες οι δυνατότητες που παρουσιάζει, αλλά γιατί θέλει να αντανακλά μια θετική στάση απέναντι στη γήρανση και στις κόρες της, να τους δείξει όλα όσα είναι διαθέσιμα και γι’ αυτές.

Οσο για τους άνδρες, λέει ότι δεν χρειάζεται μια σχέση για να νιώσει ολοκληρωμένη. «Δεν έχω εστιάσει εκεί την προσοχή μου, θα το πω αυτό. Ιδιαίτερα τα τελευταία τέσσερα-πέντε χρόνια η εστίασή μου ήταν στη δουλειά μου». Προσθέτει ότι ήθελε να δώσει περισσότερη προσοχή στην τέχνη της, να τελειοποιήσει το κομμάτι της που παρέμεινε άτελες όταν «επέλεξε να μη δουλέψει για μεγάλο χρονικό διάστημα».

Πιστεύει ότι υπάρχει αλήθεια στην ιδέα ότι οι άνδρες χρειάζονται περισσότερο τις γυναίκες καθώς μεγαλώνουν και, αντίστοιχα, οι γυναίκες χρειάζονται λιγότερο τους άνδρες, αφού «από πολλές απόψεις είναι πιο σκληρές, πιο δυνατές. Αλλά πιστεύω επίσης ότι είμαστε συχνά, χωρίς να θέλω να γενικεύσω, φροντιστές. Ετσι, καθώς φτάνουμε σε αυτό το σημείο μεγαλύτερης ανεξαρτησίας και ελευθερίας στην τρίτη ηλικία, δεν ξέρω αν επιδιώκουμε να αναλάβουμε την ευθύνη των άλλων…» λέει προσέχοντας τη διατύπωσή της. «Εχουμε για πρώτη φορά πραγματικό χώρο να κινηθούμε χωρίς το βάρος των άλλων». Και ναι, απολαμβάνει τον χρόνο της μόνη της: «Αλλά απολαμβάνω επίσης να είμαι με άλλους… γιατί πιστεύω ότι είμαστε κοινωνικό είδος».

Exit mobile version