•  «Αφοί Λαμπρόπουλοι, διαλέγουν πριν από σας για σας»

Τη φράση «ακόμα δεν βγήκες απ΄ τ’ αβγό και μιλάς;» που χρησιμοποιούσαν οι μεγάλοι για να σε βάλουν στη θέση σου, τη μίσησα με το που την πρωτοάκουσα. Δεν καταλάβαινα γιατί σε ένα σύμπαν θηλαστικών, κάποιος σε παρομοίαζε με κοτόπουλο, και μάλιστα, εκκολαπτόμενο. Οταν ανακάλυψα τυχαία σε ένα ξύλινο κουτί της συνονόματης γιαγιάς μου κάποιες παιδικές μου φωτογραφίες, βρήκα και μία που με έκανε για πρώτη φορά να δω τη συγκεκριμένη ατάκα με σχετική συμπάθεια. Εγώ κάπου στα 80s, με ένα ροζ φορεματάκι και ένα αμήχανο χαμόγελο, να ποζάρω λες και βγαίνω όχι από οποιοδήποτε αβγό, αλλά από το ευμεγέθες, κατακόκκινο αβγό που είχαν στήσει ένα μακρινό Πάσχα οι «Αφοί Λαμπρόπουλοι» στο θρυλικό πολυκατάστημα της Αθήνας.

Το αντίπαλο δέος του καταστήματος αυτού ήταν το «Μινιόν» και στις γιορτές, εγώ και οι γονείς μου, περνούσαμε ατέλειωτες ώρες χαζεύοντας, όχι απαραίτητα ψωνίζοντας. Τότε που και οι κυλιόμενες σκάλες που σε πήγαιναν από τον έναν όροφο στον άλλο αποτελούσαν κι αυτές αξιοθέατο και κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα υπήρχαν διάφορες πρωτόγνωρες ατραξιόν για παιδάκια που κοιτούσαν με έκπληκτο ύφος. Με αυτό το «Καλό Πάσχα» λοιπόν, που συνοδεύεται από το ξεκούραστο σλόγκαν «Αφοί Λαμπρόπουλοι, διαλέγουν πριν από σας για σας», έρχομαι και εγώ να ευχηθώ, ίσως την ωραιότερη ευχή του κόσμου: Καλή Ανάσταση!

•  Αναρχικοί vegan και «Πασχαλινά Σφυριά»

Η είδηση έχει ως εξής: «Η οργάνωση vegan – αναρχικών “Πασχαλινά Σφυριά” ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση με σφυριά σε κρεοπωλείο των Εξαρχείων. Η επίθεση στο κρεοπωλείο, στο νούμερο 91 της οδού Καλλιδρομίου, έγινε τα ξημερώματα της προηγούμενης Πέμπτης 18 Απριλίου 2019. Αγνωστοι έσπασαν την βιτρίνα του καταστήματος και τράπηκαν σε φυγή, με τους δράστες να ισχυρίζονται στην ανακοίνωσή τους, πως επιτέθηκαν στο συγκεκριμένο κρεοπωλείο, επειδή η ιδιοκτήτριά του “έχει εκφραστεί στο παρελθόν ουκ ολίγες φορές με απέχθεια προς τον βιγκανισμό”. Η ιντερνετική ανάρτηση της οργάνωσης, είχε λυρικό ύφος: «Ορμητικά βήματα κατευθύνονται με οργή πάνω στη βιτρίνα της αντικειμενοποίησης. Τη διαλύουν. Φωνές αγανακτισμένου μικροαστού ακούγονται. Η ησυχία του διαταράχθηκε. Τα νεκρά κομμάτια των σωμάτων που πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας κάτω από το σπίτι του, απόψε δεν έκαναν ησυχία. Δεν σεβάστηκαν τον ύπνο του. Την ηρεμία του. Τους κανονικούς ρυθμούς της ζωής του. Τον έβγαλαν εκτός εαυτού».

Και κατέληγε ως εξής: «Γιατί για εμάς, συντρόφια, δεν υπάρχει μερική απελευθέρωση. Η απελευθέρωση θα είναι ολική και μόνο ως τέτοια μπορεί να νοηθεί. Θα τα ξαναπούμε… Μέρες που είναι…  ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΖΩΑ ΣΦΥΡΙΑ ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ. ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ. Πασχαλινα Σφυριά». Δεν πρόκειται να μπω καν στη διαδικασία να επιχειρηματολογήσω για το δικαίωμα κάποιου να τρώει κρέας και κάποιου άλλου, να μην τρώει. Οσες φορές βρέθηκα σε κάποιο τραπέζι στο οποίο υπήρχαν και κάποιοι νεοφώτιστοι vegan που μετρούσαν τις κρεατοφαγικές μπουκιές μου, η επικοινωνία ήταν αδύνατη, καθώς ακούγονταν φράσεις όπως «ώστε είσαι και εσύ ένας μικρός κανίβαλος…» και «όταν τρως κρέας είναι σα να τρως τα παιδιά σου».

Ειδικά τώρα που άναψαν για τα καλά τα αίματα και οι «αναρχικοί vegan» πήραν και τα σφυριά στα χέρια και πήγαν να τα κάνουν λαμπόγυαλο-πού αλλού; στα Εξάρχεια-, λέω να πάρω το πιατάκι μου και να πάω λίγο παραπέρα. Το μόνο που έχω να πω, είναι το εξής: παλιά, δεν μας άρεσε καθόλου όταν κάποιος πήγαινε να κάνει κουμάντο στο κρεβάτι μας. Και ξαφνικά, κάνει κουμάντο στο τραπέζι μας. Τα έπιπλα αλλάζουν, τα μυαλά μένουν ίδια και απαράλλακτα.

• Αστεγοι, μόνιμοι κάτοικοι Αθηνών

Κάθε Πάσχα, η Αθήνα ερημώνει. Ολοι θυμούνται ότι κατάγονται από χωριό και ότι δεν είναι βέροι πρωτευουσιάνοι. Φεύγουν αδειάζοντας την πόλη. Και τότε μένουν πίσω, οι πραγματικά μόνιμοι κάτοικοι της πόλης, οι άστεγοι. Τουρίστες και άστεγοι, αυτός είναι ο βασικός πληθυσμός της Αθήνας κάθε Πάσχα. Οι πρώτοι θα φάνε στα καλύτερα και θα βγάλουν selfies μέχρι να πονέσει το δάχτυλό τους. Οι δεύτεροι, αν δεν είναι σε πλήρη παραίτηση, θα πάνε σε κάποιο τραπέζι του δήμου Αθηναίων, που ευτυχώς προνοεί με πασχαλιάτικα καλούδια. Μία μερίδα κρέας, τσουρέκι και αβγά – και ας μην έχουν με ποιον να τα τσουγκρίσουν.

Οι τουριστικοί οδηγοί και τα αντίστοιχα δημοσιεύματα, κρύβουν επιμελώς τους αστέγους. Λες και οι ίδιοι οι τουρίστες, δεν έχουν μάτια για να τους δουν να ζουν και να υπάρχουν σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο της πόλης. Οταν γεμίζουν τα χωριά, η Αθήνα μένει πίσω μόνη της με τις ομορφιές, την ξεκούραστη άπλα, αλλά και τα άλυτα θέματά της. Μεγάλη Πέμπτη μεσημέρι, είδα έναν άστεγο να κοιμάται μπροστά από ένα ονομαστό κεντρικό ξενοδοχείο του κέντρου. Είχε μία χαρακτηριστική «πόζα ύπνου», με το χέρι κάτω από το πηγούνι, σαν αυτές που μάλλον θα παίρνουμε και εμείς όταν κοιμόμαστε, αλλά δεν έχουμε τόσο μεγάλο «κοινό» να μας χαζεύει.

•  Μια βραδιά στο Afrikana

Στο Γκάζι δεν βρίσκεις μόνο κλαμπάκια όπου συχνάζουν πιτσιρικάδες και πιτσιρίκες που ντύνονται σαν παίκτες του ανεκδιήγητου «Power of Love» και πηγαίνουν για να ακούσουν Κιάμο και Αργυρό στη διαπασών. Ευτυχώς, επιβιώνουν και μερικά μουσικά στέκια όπως το Afrikana Jazz Club στην οδό Ιεροφαντών. Εκεί λοιπόν, την Κυριακή 12 Μαΐου 2019, φιλοξενείται το live ενός πολύ ιδιαίτερου συγκροτήματος.

Οι Klezmer Yunan (Λεονάρδος Μπατής: κλαρίνο – φωνή, Αγγελος Αγγελίδης: ηλεκτρική κιθάρα, Θοδωρής Καπετανάκος: ηλεκτρικό μπάσο, Σεραφείμ Μπέλλος: τύμπανα και ο Κώστας Νικολόπουλος στις ενορχηστρώσεις) με διασκευές και επιρροές από τη rock, τη funk και την jazz, μέχρι τα λαϊκά, τα Balkan, την trip hop, την disco αλλά και την κλασική μουσική, έχουν έναν μοναδικό τρόπο να ξεσηκώνουν το κοινό, επιβεβαιώνοντας ότι όσο υπάρχουν μουσικοί με φαντασία, η μουσική δεν θα σταματήσει ποτέ να μας εκπλήσσει ευχάριστα. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News