Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν τα τέρατα του Group B ισοπέδωναν πέτρες, χασίματα και νόμους της Φυσικής, ένα όνομα άρχισε να ξεχωρίζει στον ανδροκρατούμενο κόσμο των αγώνων. Όχι απλώς για την ταχύτητά του. Αλλά γιατί ήταν το όνομα μιας γυναίκας, της Μισέλ Μουτόν. Η Γαλλίδα από την Προβηγκία γεννήθηκε όταν τα κορίτσια φορούσαν μόνο φουστάνια, ροζ κορδέλες στα μαλλιά και δεν πλησίαζαν γκαράζ. Κι όμως, κάπου στα τέλη της εφηβείας της, εκεί όπου η μοίρα συχνά φλερτάρει με το τυχαίο, βρέθηκε συνοδηγός σε έναν τοπικό αγώνα.
Ήταν σα να κόλλησε στον αέρα το μικρόβιο της αδρεναλίνης. Δεν ήταν θέμα επιλογής. Ήταν σχεδόν ανάγκη. Έπρεπε να τρέξει. Έπρεπε να ξεχωρίσει. Για Νομική πήγαινε το κορίτσι, αλλά η καρδιά της ψήφισε αγώνες. Το 1981 ήταν η χρονιά-σταθμός για την Μουτόν καθώς υπογράφει ως εργοστασιακός οδηγός με την Audi. Φυσικά, με γυναίκα συνοδηγό δίπλα της, τη Φαμπρίτσια Πονς. Ηταν η περίοδος όπου το Audi Quattro, το πρώτο αγωνιστικό ραλλύ με τετρακίνηση στο πάλαι ποτέ ΠΠΡ (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ραλλύ), είχε έρθει να αλλάξει το τοπίο στις ειδικές διαδρομές.
Όπως η ίδια είχε πει, «Όταν με κάλεσαν από την Audi ήταν το απόλυτο σοκ. Όταν είσαι μια γαλλίδα οδηγός και σε καλούν από μία γερμανική ομάδα να τρέξεις στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, απλώς δεν το πιστεύεις. Δεν ήξερα πού πήγαινα αλλά δεν υπήρχε καμία περίπτωση να αρνηθώ. Και ο ομόσταβλός μου θα ήταν ο Μίκολα. Πάντα τον θαύμαζα, ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους. Και τώρα θα τρέχαμε για την ίδια ομάδα».
Φυσικά, όλο αυτό δεν ήταν και τόσο εύκολο. To Αudi ήταν δυνατό, διαφορετικό στην οδήγησή του και μεγάλο για τα κλειστά στροφιλίκια. Ωστόσο η Μουτόν έβγαλε στον χωμάτινο κουρνιαχτό όλο της το ταλέντο και την αποφασιστικότητά της. Την ίδια χρονιά, έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε αγώνα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι (WRC), στο Ράλι του Σαν Ρέμο, στην Ιταλία. Η είδηση έσκασε σα τερματισμένη 5η με anti-lag στον ανδροκρατούμενο χώρο. Στα πιτ και στα στέκια των φίλων των αγώνων, οι ψίθυροι έγιναν βοή: «μία γυναίκα κέρδισε τους άντρες στο Σαν Ρέμο» – για τους αμύητους, καμία σχέση με τον γνωστό αοιδό.
Λίγο αργότερα, το ’82, η Μουτόν έφτασε μια ανάσα από το απόλυτο όνειρο: να στεφθεί Παγκόσμια Πρωταθλήτρια. Τερμάτισε δεύτερη πίσω από τον μεγάλο Βάλτερ Ρερλ, σε μια σεζόν που σημάδεψε τη χρυσή εποχή του Group B – μια κατηγορία τόσο ωμή και καταιγιστικά γρήγορη, που σύντομα κρίθηκε υπερβολικά επικίνδυνη για να συνεχίσει να υφίσταται.
Σήμερα, πλέον στα 74 της, η Μουτόν κουβαλάει όλη την παρακαταθήκη της πιο γρήγορης, ίσως, γυναίκας που εμφανίστηκε ποτέ στο διεθνές motorsport. Προφανώς υπήρξαν κι άλλες, όμως η Μουτόν διέπρεψε σταθερά σε έναν πολύ σκληρό χώρο όπου ακόμα και σήμερα οι γυναικείες παρουσίες σπανίζουν.
Το πιθανότερο είναι πως δεν ήταν απλώς μια σπουδαία οδηγός. Ήταν μία ταχύτατη επαναστάτρια, με τη δική της κοινωνική «πυξίδα»: δεν ζητούσε ειδική μεταχείριση. Πέρασε με το πόδι τέρμα στο πάτωμα διεκδικώντας σεβασμό για τις ικανότητές της. Όπως η ίδια έλεγε κάποτε, «Δεν είμαι εδώ για να αποδείξω κάτι επειδή είμαι γυναίκα. Είμαι εδώ γιατί είμαι καλή οδηγός. Τελεία.» Ίσχυε. Ανθεκτική, πειθαρχημένη, οδηγικά άρτια. Και άφοβη, η άτιμη.
Μετά την απόσυρσή της από την ενεργό δράση, η Μισέλ Μουτόν δεν έπαψε ποτέ να υπερασπίζεται τη θέση των γυναικών στο μηχανοκίνητο αθλητισμό. Ήταν ιδρύτρια του “FIA Women in Motorsport Commission”, προσπαθώντας να ανοίξει το δρόμο για τις επόμενες «Μισέλ», τις επόμενες φλόγες μέσα στο σκοτάδι της ανδροκρατούμενης προκατάληψης. Αν θέλετε, και ενός αρρενωπού ιδρυματισμού που γενικώς επικρατεί στο motorsport.
Δεν είναι όψιμη υμνολογία αυτό που διαβάζετε αλλά βιογραφικό δεδομένο. Η Μουτόν τόλμησε να κάνει κάτι αδιανόητο για την εποχή της: να κοιτάξει στα μάτια έναν κόσμο που δεν την περίμενε με τις καλύτερες προθέσεις και να τον κερδίσει.
Η Μισέλ δεν ήταν «μια γυναίκα ανάμεσα σε άνδρες». Ήταν μία θρυλική οδηγός ανάμεσα σε θρύλους. Και αυτή μάλλον είναι η πιο ισότιμη περιγραφή για πάρτη της.