Και φαίνεται ότι το φαινόμενο δεν πρόκειται να παρουσιάσει ύφεση. Κατ’ αρχάς το αβοκάντο έχει παρεισφρήσει σχεδόν σε όλα τα εστιατόρια και καφέ του κόσμου που προσφέρουν υγιεινές σαλάτες, τοστ με κρέμα αβοκάντο, γουακαμόλε μέχρι και σμούθι με αβοκάντο, για να μην σας πω ότι ακόμη και γρήγορο μπράουνι μπορείς να φτιάξεις (το αβοκάντο αντικαθιστά το αλεύρι και το βούτυρο) που δεν θέλει καν ψήσιμο.
Πέρα όμως από το γεγονός ότι είναι το must σε κάθε υγιεινό μενού έρχεται τώρα και το Avocado Show στο Άμστερνταμ που φιλοδοξεί να γίνει το πρώτο εστιατόριο αποκλειστικά με πιάτα στηριγμένα στο αβοκάντο. Και πριν καλά-καλά ανοίξει (δεν έχει κάνει ακόμα επίσημα εγκαίνια) η σελίδα του στο Facebook όπου ανεβάζει συνεχώς λαχταριστές φωτογραφίες έχει ήδη 17,695 ακολούθους.
Σας κάνει εντύπωση; Κι όμως έτσι γίνονται οι δουλειές σήμερα. Πρώτα εξάπτεις τη φαντασία του κοινού με έξυπνα κόλπα και φωτογραφίες και μετά προχωράς στο δια ταύτα, στην συγκεκριμένη περίπτωση πόσο ελκυστική θα είναι και η γεύση εκτός από την εικόνα.
Τα πάντα ξεκίνησαν από το γουακαμόλε, το τέλειο ντιπ με τη βελούδινη υφή και τη αζτέκικη καταγωγή που έχει εκατομμύρια λάτρεις σε όλο τον κόσμο. Λιώνεις τη σάρκα του αβοκάντο μαζί με κρεμμύδι, προσθέτεις λίγο ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού ή λάιμ, αλάτι και πιπέρι και το σερβίρεις με ντοματίνια, ψιλοκομμένο μαϊντανό και νάτσος. Τόσο απλά γίνεται αυτή η υπέροχη σάλτσα. Γιατί από μόνο του το αβοκάντο δεν είναι τόσο θελκτικό γευστικά. Η υφή του είναι βουτυράτη και απαλή ενώ εξίσου απαλή είναι και η γεύση του πλην όμως ουδέτερη παρόλες τις ξηροκαρπάτες νότες της.
Εκτός πάντως από λάτρεις το αβοκάντο έχει εξίσου πολλούς εχθρούς. Υπάρχουν άνθρωποι που το απεχθάνονται, κατ’ αρχάς για τη γεύση του έστω και αν δεν τολμούν να παραγγείλουν το μπουρίτο τους χωρίς γουακαμόλε. Απλά γιατί θα ήταν ασέβεια.
Δεν είναι φθηνό, αλλά ούτε και κάτι πολυτελές και μπορεί να το βρεις παντού ακόμη και στον μανάβη μιας υποβαθμισμένης γειτονιάς όπως η Κυψέλη. Στο κάτω κάτω τα δικά μας αβοκάντο, που καλλιεργούνται εδώ και μερικές δεκαετίες στην Κρήτη –το αβοκάντο έφτασε στην Ελλάδα το 1968- κυρίως στα Χανιά είναι από τα πιο νόστιμα του κόσμου.
Δεν έγινε αμέσως αγαπητό, κέρδισε αργά και σταθερά τους καταναλωτές του, κυρίως ανάμεσα σε αυτούς που προσέχουν τη διατροφή τους. Εξάλλου είναι ένα τρόφιμο – χαμαιλέοντας αφού εκτός από υγιεινό είναι επίσης φωτογενές και εξαιρετικά ευέλικτο. Πάει με τα πάντα και γίνεται εύκολα, δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερες μαγειρικές γνώσεις και δεξιότητες για να φτιάξεις μια ωραία και πανεύκολη σαλάτα, να το ταιριάξεις για παράδειγμα με μαρούλι και γκρέιπ φρουτ ή με φακές.
Είναι όμως και φρούτο με μεγάλο «ταμπεραμέντο». Με άλλα λόγια δεν το έχεις όποτε το θέλεις ούτε και το ξεφλουδίζεις απλά όπως κάνεις με άλλα φρούτα. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο καθάρισμα ώστε να μην διαλυθεί αλλά να κοπεί σε λεπτές φέτες ή σε κυβάκια. Για να είναι απολαυστικό θα πρέπει επίσης να φαγωθεί στην ιδανική στιγμή της ωρίμανσης, ούτε άγουρο ούτε πάρα πολύ ώριμο οπότε αρχίζει να μαυρίζει και στην ουσία να σαπίζει. Κόβεται από το δέντρο πριν ωριμάσει και το αφήνεις στον πάγκο της κουζίνας να γίνει (έχω παρατηρήσει ότι όταν το βάζω δίπλα στα μήλα ωριμάζει πολύ πιο γρήγορα) αλλά ακόμη και τότε δεν είναι απόλυτα σαφές πότε πρέπει να φαγωθεί.
Βασικά θα φαγωθεί όταν θέλει αυτό, όχι όταν θέλεις εσύ. Για να το πιάσεις στη βέλτιστη ωριμότητά του απαιτεί σχεδόν συνεχή επαγρύπνηση. Η διαφορά εξάλλου ανάμεσα σε ένα τέλειο αβοκάντο και σε ένα ήδη χαλασμένο είναι απειροελάχιστη και δύσκολα διακρίνεται από ανεκπαίδευτα δάχτυλα. Και αν το ανοίξεις και δεν έχει ωριμάσει θα είναι κρίμα κι άδικο γιατί μαυρίζει πολύ γρήγορα (ραντισμένο με λεμόνι κρατιέται για λίγο αλλά και πάλι δεν αντέχει στο ψυγείο πάνω από 1-2 ημέρες). Όμως οι δυνατότητές του είναι ανεξάντλητες. Στην μπλογκόσφαιρα υπάρχουν χιλιάδες συνταγές για όποιον θέλει να ψάξει, μάλιστα την Γκάμπι από την Καλιφόρνια, άνετα τη λες το «κορίτσι του αβοκάντο» αφού ανεβάζει συνεχώς πιάτα με το αγαπημένο της φρούτο (επαναλαμβάνω φρούτο είναι το αβοκάντο, δεν είναι λαχανικό) αλλά κι εμείς στο bostanistas.gr το αγαπάμε και το αποδεικνύουμε.